„Etnograf – kto to taki?” – rozmowa na podstawie opowiadania, budowanie pojęcia.
Etnograf, czyli muzealne jajka i broń na mamuty Maciejka Mazan
Wszystko zaczęło się od tego, że Jurek nie chciał się podzielić kanapką. Zwykle to bardzo fajny kolega, ale nie w przypadku kanapek z jajkiem. Bo Jurek uwielbia jajka. Mógłby codziennie zjadać dziesięć i nigdy by mu się nie znudziły. A to bardzo rozczarowało Wojtka, który też lubi jajka, a tego dnia dostał kanapkę z czym innym. Więc bardzo rozczarowany Wojtek powiedział, że Jurek może sobie zjeść swoją głupią kanapkę z głupim jajkiem. A Jurek odparł, że nie wie, jak kanapka, ale jajko na pewno nie jest głupie. I na dowód oznajmił, że jajka są nawet w muzeum.
– Na pewno nie – powiedział Wojtek, a Jurek na to, że może to nam wszystkim udowodnić. Więc poszliśmy razem z nim obejrzeć te muzealne jajka. Na miejscu okazało się, że to nie jest muzeum z samymi jajkami, a te jajka, które w nim są, to pisanki, więc Wojtek zaczął się wykłócać, że to się nie liczy, ale myśmy przestali ich słuchać, bo w gablotach znajdowało się mnóstwo ciekawych rzeczy. Były tam jakieś starodawne stroje, korale, haftowane obrusy – to się akurat mi nie podobało, ale Wojtek chciał sobie jeden zabrać dla mamy – no i najlepsze ze wszystkiego: różne dziwne narzędzia – w życiu takich nie widziałem, chociaż pomagam dziadkowi wszystko reperować! – i Marcin powiedział, że to pewnie broń do polowania na mamuty, bo wyglądały na strasznie stare. Wszyscy chcieliśmy zobaczyć tę broń na mamuty, zrobiło się trochę głośno i przyszła jedna pani z muzeum. I Jurek powiedział, że to jego mama. Mama Jurka wyjaśniła nam, że to nie jest broń na mamuty, tylko bardzo stary sierp, czyli narzędzie do ścinania zboża.
– A skąd pani wie? – spytał Marcin, bo jego zdaniem ten sierp wyglądał raczej na broń na mamuty. Wtedy Jurek prawie się na niego obraził i powiedział, że kto jak kto, ale jego mama wie takie rzeczy najlepiej, bo jest etnografem. Tego słowa nie znał nawet Janek, który nosi okulary i przeczytał wszystkie książki w naszej bibliotece. Mama Jurka najpierw wytłumaczyła nam, że jesteśmy w muzeum etnograficznym, a potem – że etnograf dba o to, żeby nie zaginęła pamięć o dawnych czasach. Taki etnograf podróżuje po wsiach i miasteczkach, zbiera pisanki, piosenki, tradycyjne stroje i ozdoby. Może też opisywać zwyczaje i zabawy, odwiedzać ludzi i pytać ich o to, jak wyglądało życie, kiedy byli mali… – Albo może zbierać broń na mamuty – powiedział Jacek i pokiwał głową. – Gdyby gdzieś mieszkali ludzie, którzy nadal polują na mamuty, to tak – zgodziła się mama Jurka. – Ale dopóki ich nie znajdziemy, etnografowie zbierają garnki, korale, kołowrotki, opowieści, kolędy… I choć w muzeum nie było prawdziwej broni, to wszyscy byliśmy całkiem zadowoleni z tej wycieczki. Tylko Grzesiek się trochę zawiódł, bo nie udało mu się namówić mamy Jurka, żeby sprzedała mu sierp. No a Wojtek powiedział, że od patrzenia na taką ilość pisanek zrobił się okropnie głodny i nawet nie chciał z nami pogadać, tylko popędził do domu, jakby go goniło stado mamutów!
Rodzic zadaje pytania:
-Dokąd dzieci wybrały się na wycieczkę?
-Kim była mama Wojtka?
-Czym zajmuje się etnograf?
-Dlaczego jego praca jest ważna?
- Czego możemy się dowiedzieć dzięki jego pracy?
Dzieci odpowiadają. Rodzic zwraca uwagę, że etnograf zajmuje się też kulturą innych krajów, nawet tych egzotycznych. Dowiaduje się, jak żyli, ubierali się i mieszkali dawno temu ludzie. Rodzic pokazuje dzieciom zdjęcia z wystaw w muzeum etnograficznym
2.„Wielkie malowanie” – przygotuj folię spożywczą, farby plakatowe, szerokie pędzle i słoik z wodą. Spakuj wszystko i zabierz dziecko na spacer. Znajdźcie miejsce, w którym będziecie mogli rozwinąć folię spożywczą, np. trzepak, dwa niewielkie drzewa rosnące w odległości około 1,5–2 m od siebie. Możecie też znaleźć dwa długie patyki i wbić je w ziemię w odpowiedniej odległości jeden od drugiego. Rozwiń folię spożywczą wokół trzepaka, drzew lub patyków tak, aby stworzyć dużą pionową foliową powierzchnię. Zachęć dziecko do namalowania na niej wiosennej łąki. Dopilnuj, aby podczas malowania dziecko wykonywało ruchy całych ramion. Po skończonej zabawie pamiętajcie o sprzątnięciu folii.
Zabawa rozwija wyobraźnię, a dzięki ćwiczeniom rozmachowym (ruchom całych ramion) dziecko przygotowuje mięśnie rąk do nauk pisania.
3.Rytmika pana Dominika
4. Piosenki dla dzieci. Spoko Loko - Tańce Połamańce
IV.15.04.2021r. (czwartek)
Zagadka: „Tutaj znajdziesz dawne zbroje, tarcze, miecze oraz zwoje dzbanki, kości, znaleziska, co pochodzą z wykopaliska. Obcy tutaj wiatru szum, bo to jest...” (muzeum)
Co to jest muzeum?
Wirtualny spacer po Muzeum Zabawek
„Malowanie bańkami” – przygotuj kartki, farby plakatowe, kubeczki z wodą, płyn do naczyń i rurki do napojów. Dolej do wody nieco płynu do naczyń oraz farby plakatowej w wybranym kolorze. W kilku pojemnikach możesz przygotować różne kolory płynu do baniek. Zachęć dziecko, żeby moczyło rurkę w kolorowym płynie do baniek, a następnie delikatnie dmuchało i puszczało bańki na kartce. Gdy bańki pękną, zostawią kolorowe ślady. Poproś dziecko o namalowanie w ten sposób radosnego obrazka.
Zabawa jest dobrym ćwiczeniem oddechowym.
Zabawy przy piosence -
III. 14.04 .2021r (środa)
„Słyszę i liczę” – ćwiczenia liczbowe, odtwarzanie zasłyszanych dźwięków. Rodzic wrzuca do kubka określoną liczbę guzików w takim tempie, aby dzieci mogły je policzyć. Następnie układają przed sobą tyle samo guzików podpisując je odpowiednią cyfrą. W celu sprawdzenia dzieci wysypują z kubka liczmany i liczą. Kto miał tyle samo, dobrze wykonał zadanie.
Rodzic np. klaszcze, a dzieci odtwarzają dźwięki za pomocą liczmanów, odpowiednio je podpisując. Przy kolejnym powtórzeniu zabawy rodzic klaszcze, a dzieci podskakują tyle razy ile dźwięków słyszą.
„Głodne gołębie” – zabawa ruchowo – matematyczna. Na środku pokoju wysypany jest groch. Gdy gra muzyka „dzieci – gołębie” biegają po pokoju, na przerwę w muzyce podbiegają do dużej obręczy biorą jedno ziarno grochu i zanoszą do swojego gniazda (talerzyk papierowy) Dziecko ma uzbierać 9 ziaren grochu – przelicza groch i układa z niego cyfrę 9
3. Śpiewające brzdące 123
4. Jak narysować ptaka z cyfry 9
5.„Spacerowa skakanka” – wyjdź z dzieckiem na spacer. Ustalcie sposób poruszania się, np. dwa duże kroki i podskok obunóż. Na hasło „start!” oboje wykonajcie zadanie. W kolejnych powtórzeniach dodawajcie kroki, podskoki obunóż i na jednej nodze, przykucnięcia, wymachy ramion itp. Za każdym razem wspólnie liczcie i wykonujcie ustalone ruchy.
Zabawa rozwija ogólna sprawność fizyczną, a dzięki przeliczaniu ruchów i powtarzaniu ich sekwencji sprzyja rozwijaniu umiejętności matematycznych. Zaangażowanie rodzica wpływa na rozwój emocjonalny dziecka.
II. 13.04.2020r. (wtorek)
1.„Teatr” – zabawa słownikowa z czytaniem. Dzieci słuchają tekstu czytanego przez rodzica oraz filmu o teatrze.
Magiczne miejsce- Marek Majewski
Teatr to jest widownia i scena.
Niby nic magicznego w tym nie ma,
aż do chwili, gdy nagle na scenie
dziwne zacznie się dziać przedstawienie. (…)
Każda bajka się staje prawdziwa,
gaśnie światło i scena ożywa.
Wszystko może się zdarzyć na scenie.
Działa czar, póki trwa przedstawienie. (…)
Teatr gra. Każdy ma, czego szuka.
A to wszystko nazywa się sztuka.
Gdy dorosnę, to może tu wrócę, żeby zagrać na scenie w tej sztuce. (…)
Rodzic zadaje pytania:
-Co to jest teatr?
- Po co chodzimy do teatru?
-Co znajduje się w sali teatralnej?
-Kto pracuje w teatrze?
Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat teatru, rodzajów (teatr lalek, cieni) – każda odpowiedź jest dobra
2. „Tydzień” – nauka wiersza na pamięć.
Tydzień Jan Brzechwa
Tydzień dzieci miał siedmioro:
– Niech się tutaj wszystkie zbiorą!
Ale przecież nie tak łatwo
Radzić sobie z liczną dziatwą:
Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku,
Wtorek środę wziął pod brodę:
– Chodźmy sitkiem czerpać wodę.
Czwartek w górze igłą grzebie
I zaszywa dziury w niebie.
Chcieli pracę skończyć w piątek,
A to ledwie był początek.
Zamyśliła się sobota:
– Toż dopiero jest robota!
Poszli razem do niedzieli,
Tam porządnie odpoczęli.
Tydzień drapie się w przedziałek:
– No, a gdzie jest poniedziałek?
Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku…
I tak dalej…
Rodzic recytuje tekst fragmentami – dzieci powtarzają. Kolejne powtórzenia tekstu mogą wyglądać następująco:
Rodzic cicho – dzieci głośno;
Rodzic recytuje początek wersu, dzieci dopowiadają ostatnie słowo;
Rodzic recytuje pierwsze słowo, dzieci dopowiadają resztę wersu.
3.„Kukiełki” – zabawa konstrukcyjna. Dzieci przygotowują kukiełki do wiersza. Do gotowego ubrania doklejają ręce, nogi, głowę z włosami, rysują szczegóły twarzy i dowolnie ozdabiają ubranie.
4. Zabawa ruchowa – zumba dla dzieci
12.04.2021r. (poniedziałek)
Kino
1. „Kino” – rozmowa z dziećmi na podstawie opowiadania.
Jak ja lubię kino. Choć do wczoraj wcale o tym nie wiedziałem. Nie wiem czemu, ale jak już jest coś fajnego, dorośli trzymają to w tajemnicy. Na szczęście usłyszałem, jak mama mówi do babci:
– Wzięłabym Tomka na bajkę o koniku Garbusku, ale nie wiem, czy nie jest jeszcze za mały na kino.
– Ja za mały?! Ja?! Na bajkę o garbatym koniu?! – krzyknąłem, a łzy jak na zawołanie stanęły mi w oczach.
Wtedy mama wzięła mnie na kolana, przytuliła i powiedziała:
– No dobrze, już dobrze. Pójdziemy do tego kina.
Łzy obeschły natychmiast, a mój kłopot polegał już tylko na tym, którą zabawkę zabrać ze sobą na tę wyprawę. Wybrałem pluszowego kucyka, bo to w końcu miał być film o jakimś jego garbatym koledze. I tak trzymając kucyka za ogon, a mamę za rękę, wkroczyłem do kina. Było tam pełno dzieci, mam i kilku tatusiów. Najpierw musieliśmy kupić bilety. Potem już nie musieliśmy, ale ja bardzo chciałem i mama mi kupiła tekturowy kubek pełen prażonej kukurydzy I drugi z zimną colą. Wszystkie dzieci miały takie kubki i wszystkim wysypywała się z nich kukurydza. Ja mojej bardzo pilnowałem, ale i tak trochę mi uciekło. A potem zobaczyłem wielką salę pełną krzeseł ustawionych w dwóch rządkach. Kiedy zajęliśmy nasze miejsca, mama zdjęła mi kurtkę i wstawiła swój kubek z colą do specjalnego okrągłego otworka. Każde krzesło miało przy poręczy taki uchwyt. I to było w tym kinie najfajniejsze ze wszystkiego, bo można było mieć wolne ręce, a napój się nie rozlewał. Tego samego zdania był chłopczyk, który siedział obok mnie. Okazało się, że ma na imię Dominik i też trzyma swój kubek w takim uchwycie. Potem nagle zrobiło się ciemno i trochę strasznie. Rozmowy ucichły i nie wiedziałem, co będzie dalej. Złapałem więc mamę za rękę, żeby się nie bała, a ona szepnęła:
– Zaraz, Tomeczku, zacznie się film.
Skoro tak, to wyjąłem mojego pluszowego kucyka i pouczyłem go:
– Siedź cichutko na moich kolanach, bo zaraz się zacznie.
I rzeczywiście ktoś, przez te ciemności nie widziałem kto, rozsunął ogromne zasłony i zobaczyłem wielki na całą ścianę ekran. A właściwie zobaczyłem tylko pół ekranu, bo drugą połowę zasłaniała mi czyjaś głowa pełna loczków. Okazało się, że to głowa jakiejś mamusi, która siedziała w rzędzie przed nami. Za to muzykę słyszałem dokładnie, bo była bardzo głośna. Opowieść o dzielnym koniku Garbusku, była bardzo zawiła, zwłaszcza że ja widziałem tylko górną część ekranu, na której niewiele się działo. Dużo więcej musiało się dziać na dole, bo często słychać było różne piski, odgłosy walki i stukot kopyt. Trochę się znudziłem i zauważyłem, że Dominik też nie patrzy na ekran, tylko ustawia na poręczy krzesła dwa rządki landrynek.
Okazało się, że on nie ma prażonej kukurydzy, więc postanowiliśmy się wymienić. Dał mi jeden rządek cukierków za pół kubka kukurydzy. Landrynki oblepiły mi palce, więc poprosiłem mamę o chusteczkę, a ona ku mojemu zdumieniu powiedziała:
– Och, nie płacz kochanie. Wszystko dobrze się skończy. Zobaczysz.
Obiecałem, że nie będę płakał, i założyłem się z Dominikiem, który z nas szybciej wypije swój napój. Dominik był pierwszy, ale chyba trochę oszukiwał, bo część coli polała mu się po koszuli i spodniach. Właśnie miałem poprosić mamę, żebyśmy sobie już stąd poszli, gdy nagle rozbłysło światło i wszyscy zaczęli podnosić się z miejsc. Dominik zgubił mi się gdzieś w tłumie dzieci, które gnały do wyjścia. Mamusie szły wolno z tyłu i wzruszone, wymieniały uwagi o filmie.
– Podobało ci się w kinie? – spytał tata, ledwo wróciliśmy do domu.
– Było super – przyznałem. – Nie wiem, o co chodziło z tym garbatym koniem, ale było fajnie. A byłoby jeszcze lepiej, gdyby nie gasili tych świateł. Po ciemku trudno się bawić i wymieniać kukurydzę na landrynki – dodałem.
No i niech mi ktoś powie, z czego tata tak się śmiał cały wieczór?
Po wysłuchaniu opowiadania, dzieci odpowiadają na pytania dotyczące treści, np.
-Dokąd poszedł Tomek z mamą?
-Co wziął ze sobą?
- Co to jest kino?
-O czym był film, który chłopiec miał obejrzeć?
-Jak wyglądało kino w środku?
-Co widział Tomek w sali kinowej?
-Co robił chłopiec w kinie?
-Jak można ocenić zachowanie Tomka i Dominika w kinie?
-Kto z was był w kinie i jak wyglądało to wyjście, co robiliście?
- Co wam się najbardziej podobało?
2.„Kino w domu” – zabawa z elementem dramy. Rodzic wyjaśnia, że za chwilę odbędzie się seans, na który zaprasza wszystkie dziecko.
Dziecko siada i ogląda fragment bajki. W tym czasie rodzic cały czas przeszkadza – przechodzi przed telewizorem, głośno rozmawia, udaje, że rozmawia przez telefon. Po około 5 min wyłącza telewizor.
Zadaje pytania:
-Czy dobrze oglądało się wam bajkę?
- Co wam przeszkadzało?
-Jak byście chcieli, by podczas oglądania bajki lub w kinie zachowywały się inne osoby?
np. bajka Miś Uszatek
Dzieci odpowiadają na pytania; ustalają wniosek – w miejscach, z których korzysta wiele osób, należy być grzecznym (przestrzegać zasad), bo wtedy szanujemy inne osoby
3.„Głodna żaba” – przygotuj kubeczek po jogurcie, sznurek o długości ok. 30 cm, plastelinę i nożyczki, ewentualnie farby i pędzel lub papier kolorowy i klej. W dnie kubeczka zrób niewielki otwór. Na końcu sznurka zawiąż supełek i przewlecz sznurek od dołu przez otwór w kubku (supełek powinien być przy spodzie). Poproś dziecko, aby ulepiło z plasteliny muchę (może być kulka) i umocujcie ją na drugim końcu sznurka. Zachęć dziecko do ozdobienia kubeczka tak, żeby przypominał żabę – pomalowania na zielono, doklejenia oczu i łap. Gdy zabawka jest gotowa, zachęć dziecko do takiego manewrowania kubkiem, aby mucha z plasteliny wpadła do środka. Możecie zorganizować zawody - wygrywa ten, kto pierwszy nakarmi żabę.
Przygotowanie zabawki rozwija kreatywność, a zabawa w „głodną żabę” rozwija sprawność motoryczną i koordynację wzrokowo-ruchową.
4. Zabawa ruchowa
IV. 09.04.2021r. (piątek)
1.„Wiosenny krajobraz z brzozami” – zabawa muzyczno-plastyczna. Dzieci mają rozłożone na stolikach kartki, farby plakatowe (jeden kolor, ale mocno rozwodnione, pędzle. Rodzic wyjaśnia: Za chwilę usłyszycie muzykę. Zamieńcie wasze pędzle w tancerzy, którzy przy tej muzyce będą tańczyć, a przy okazji malować linie, wzory i inne esy-floresy. Podczas trwania muzyki nie dobieramy farby – tancerz nie może przerywać tańca. Rodzic puszcza utwór muzyki klasycznej ze swoich zbiorów, np. „Wiosna” A. Vivaldiego, a dzieci malują. Gdy prace schną, wydzierają z białego papieru paski o szerokości 2–3 cm różnej długości i komponują z nich pień brzozy – czarną kredką rysują krótkie kreski. Kompozycję naklejają na kolorowy karton. Na koniec pęczkami patyczków do uszu maczanymi w jasnozielonej gęstej farbie plakatowej stemplują delikatnie liście
Antonio Vivaldi – Wiosna
2. „Wyścigi żab” ‒ na podłodze w jednej części pokoju ułóż linię startu, a po przeciwnej stronie – linię mety (możesz do tego wykorzystać np. skakankę). Poproś, aby dziecko stanęło na linii startu i na hasło „start!” przemieściło się do linii mety w ustalony sposób, np. skacząc obunóż, na jednej nodze, układając stopę za stopą. Możesz mierzyć czas, proponować inny sposób przemieszczania się, a także wziąć udział w rywalizacji!
Zabawa rozwija sprawność fizyczną dziecka, równowagę i koordynację ruchową. Element rywalizacji wpływa na rozwój w obszarze emocjonalnym, a udział w zabawie rodzeństwa i rodziców przyczynia się do kształtowania poczucia przynależności do rodziny.
3.„Co zniknęło” ‒ Poproś, aby dziecko przyjrzało się wybranemu miejscu w domu, np. przedmiotom ustawionym na półce, i zapamiętało je. Poproś, aby się odwróciło, a w tym czasie zmień ułożenie elementów, dodaj lub schowaj wybrany przedmiot. Zachęć dziecko do odgadnięcia, co się zmieniło.
Zabawa rozwija spostrzegawczość i pamięć, dzięki czemu przygotowuje dziecko do nauki rozpoznawania liter i cyfr. Stosowanie określeń nad, pod, obok, za, przed, z lewej strony, z prawej strony (w wypadku starszych dzieci) rozwija orientację w przestrzeni i kształtuje umiejętności matematyczne
Po obejrzeniu filmu postaraj się wykonać zadania z pomocą rodziców.
2.„Nasze dzieła” – zabawy matematyczne. – „Kleksy” – działanie dzieci. Każde dziecko składa na pół kartkę papieru i upuszcza na jedną z połówek kilka kropel kolorowych farb. Następnie zagina kartkę ponownie i mocno prasuje dłonią. Po chwili rozkłada i ogląda efekty, opowiada o tym, co powstało, co kleks przypomina, nadaje swojej pracy tytuł. Rodzic zadaje pytanie: Co zaobserwowaliście? Dzieci mają dojść do tego, że prawa strona wygląda tak samo jak lewa.
3. Tulipany. Dzieci od szablonu odrysowują kształt kropli –3 krople. Dwie z nich składają na pół, wzdłuż osi symetrii. Zieloną kartkę składają wzdłuż długiego boku i rozcinają na pół. Przez wielokrotne składanie tworzą łodygę. Naklejają na nią niezłożoną kroplę ostrym końcem do góry. Na kroplę naklejają dwie złożone tak, by stykały się na dole i rozchodziły na boki na górze z linią zagięcia od środka. Z drugiej połowy zielonej kartki robią liść (i doklejają go do łodygi)
4. Pierwsze oznaki wiosny - zabawa w ruchu, ćwiczenia dla dziecihttps://www.youtube.com/watch?v=iH2zc5tkHPo&ab_channel=AkademiaKrokietaiLamy
– wypowiadają kolejno głoski, przeliczają – przypinają odpowiednią liczbę kółek;
farby
far -by
f-a-r-b-y
– określają głoskę w nagłosie (na początku wyrazu), zwracając uwagę na prawidłową wymowę głoski f;
– wyszukują inne słowa zaczynające się głoską f.
- układanie litery F z patyczków
-malujemy literę F na kartce farbami
2. „Tulipany ” – zabawa plastyczna. Dzieci mają za zadanie namalować kwiaty według wzoru na zdjęciu farbami plakatowymi lub pokolorować kolorowankę fiołki.
3.„Po nitce do kłębka” ‒ ułóż na podłodze linę (sznurek, grubą włóczkę, związane sznurowadła itp.). Poproś, aby dziecko przeszło po linie stopa za stopą. Dla młodszych dzieci możesz przygotować ścieżkę z taśmy malarskiej (nie suwa się po podłodze i łatwo ją usunąć). Dzięki zabawie dziecko będzie ćwiczyło sprawność, koordynację ruchową i równowagę.
4. „Magiczna masa” ‒ przygotuj miskę, mąkę ziemniaczaną i kubeczek z wodą. Daj wszystkie produkty dziecku i zachęć, aby do miski wsypało mąkę, a następnie stopniowo dodawało wodę. W zależności od proporcji masa będzie sypka, lepiąca lub półpłynna. Do masy możesz dodać barwniki (najlepiej naturalne), olejki zapachowe oraz elementy, które zmienią strukturę masy, np. groch, kaszę. W masie możesz ukryć przedmiot (np. małą zabawkę) i poprosić dziecko o jej odszukanie.
Zabawa jest zachętą do eksperymentowania, wpływa na rozwój wielozmysłowy dziecka. Usprawnia mięśnie dłoni, dzięki czemu przygotowuje ręce do pisania
„Kornelia i Stefan” – rozmowa o szacunku na podstawie opowiadania.
Kornelia i Stefan
Joanna M. Chmielewska
Kornelia z rodzicami przyjechała na weekend do Karpacza. Wczoraj chodzili po górach, a dziś…
– Mamo, gdzie dzisiaj pójdziemy? – spytała Kornelka, wyskakując z łóżka.
– Do muzeum, a potem nad wodospad – odpowiedziała mama. – Ubieraj się szybko, jedz śniadanie i wychodzimy.
Dziewczynka bardzo chciała zobaczyć wodospad, lecz do muzeum wcale jej nie ciągnęło.
Była już kiedyś w muzeum z wujkiem. Widziała tam zbroje rycerskie, miecze, armaty, mundury chyba sprzed stu lat, mapy i tablice z jakimiś napisami. Wujek wszystko czytał i strasznie długo oglądał każdy eksponat, a Kornelka nie mogła doczekać się, kiedy wreszcie stamtąd wyjdą.
– Musimy iść do tego muzeum? – spytała, sięgając po kanapkę.
– Nie musimy, ale chcemy. – Mama wrzuciła butelkę wody do plecaka.
– Kto chce, ten chce – mruknęła Kornelia. – Ty też wolałbyś od razu iść nad wodospad, prawda? – zwróciła się do ulubionego misia.
Ale Stefan jak zwykle nic nie odpowiedział. Grzecznie siedział w kieszeni sukienki, skąd wystawał mu tylko brązowy łepek.
– Jak w muzeum będzie nudno, to zaczniemy marudzić – szepnęła do niego dziewczynka, kiedy wychodzili z pensjonatu.
***
Rodzice Kornelii zatrzymali się przed niewysokim długim budynkiem.
– Jesteśmy na miejscu. Córeczko, chcesz przeczytać, jakie to muzeum? – Tata wskazał napis nad wejściem. Kornelka niechętnie pokręciła głową. Napis był długi, a ona dopiero uczyła się czytać.
Nie obchodziło jej, co to za muzeum, więc po co miała się męczyć?
– Jestem pewien, że ci się tutaj spodoba. – Tata otworzył oszklone drzwi.
Kornelia odmruknęła coś niewyraźnie i nie rozglądając się, weszła do środka. Wyjęła Stefana z kieszeni, poprawiła mu kubraczek i kokardkę na szyi.
Tata kupił bilety, pani otworzyła im drzwi do sali i podała mamie informator.
– Mamo, tu są lalki w strojach ludowych! – zdziwiła się Kornelia, podchodząc do pierwszej gabloty.
– Pani w przedszkolu pokazywała nam takie na obrazkach. Ojej, zobacz, jaki malutki dzbanek i filiżanki! A jaką kolorową malowaną szafę mają te lalki! I tu też są lalki! – Dziewczynka biegała od jednej witryny do drugiej. – I tutaj! A tam figurki górali i owieczek – mówiła podekscytowana.
– O, ile samochodzików! Ja chciałabym ten niebieski z odkrytym dachem. Jakby się go dało powiększyć, to dopiero by było! – Kornelia zatrzymała się przed gablotą pełną zabytkowych modeli aut. Wszystkie były takie śliczne, błyszczące i zupełnie inne od samochodów, które widywała na ulicach.
– Gdy babcia Ania była mała, to jeździły takie auta? – zapytała.
– Nie. One są jeszcze starsze. Z czasów twojej praprababci – odpowiedział tata.
– To strasznie dawno. – Kornelia nie umiała sobie nawet wyobrazić, kiedy to mogło być.
przy stole. – A jakie mają miny. Jakby im się nic nie podobało.
– To posępne kobiety z Holandii. – Mama zajrzała do informatora.
– Hmm… a gdzie ja widziałem przed chwilą podobną minę? Zdaje się, że u jakiejś dziewczynki, która nie chciała iść do muzeum – zaśmiał się tata.
– Nie wiedziałam, że to będzie takie muzeum. – Kornelia rozejrzała się wokoło. – Tu chyba są same zabawki – dodała ze zdziwieniem.
– Bo to jest muzeum zabawek – wyjaśnił tata.
– Takie specjalne muzeum dla dzieci?
– Nie tylko dla dzieci. – Mama spojrzała na starszą panią i pana, którzy właśnie weszli do sali.
– Dorośli mogą tu powspominać dzieciństwo, ale także dowiedzieć się wielu rzeczy.
– Na przykład czego?
– Jakimi zabawkami bawiły się i bawią dzieci w rożnych stronach świata, z jakich materiałów robiono kiedyś zabawki. A jak się ogląda domki dla lalek, widać, jak ludzie mieszkali, jakie mieli meble i przedmioty w domach…
– Mamo, patrz, jaka malutka łazienka – przerwała Kornelia. – I wanna na złotych nóżkach!
I taki stary piec do podgrzewania wody i złoty prysznic! Babcia Ania mówiła, że jak była mała, też miała taki piec w łazience.
– O właśnie, teraz już wiesz, jak wyglądały dawniej łazienki – powiedziała mama.
– I pokoje, i kuchnie. – Kornelka nie mogła się napatrzeć na domki dla lalek. Rodzice obejrzeli już wszystko, a ona ciągle odkrywała coś nowego; a to miniaturową maszynkę do mielenia w kuchni, a to fortepian w saloniku, a to wyjątkowo śliczną lalkę.
W witrynach przy wyjściu mieszkały misie. Małe, duże, białe, brązowe, beżowe, szare, żółte, misie chłopcy i misie dziewczynki, misie z bajek i z filmów, na ławeczce siedziała misia panna młoda z welonem na głowie i pan młody w ciemnej kamizelce, a za nimi w wiklinowym fotelu pani misiowa.
A co robił Stefan? Przykleił nos do szyby i wcale nie chciał się ruszyć. Może rozmawiał z misiami w jakimś niesłyszalnym języku?
– Stefanie, musimy już iść. Ale jeszcze kiedyś tu wrócimy. To muzeum jest całkiem fajne, nie? – Kornelia poprawiła misiowi grzywkę, która przykleiła mu się do czoła. – Ciekawe, co w muzeum zabawek zostanie z naszych czasów? Jak myślisz?
Ale Stefan, jak to Stefan, nie odpowiedział.
Po wysłuchaniu tekstu dzieci odpowiadają na pytania R., np.
-Dokąd rodzice zabrali Kornelkę?
-Dlaczego na początku dziewczynka była niezadowolona?
-Jak zachowywała się Kornelka w muzeum?
-Czego dowiedziała się podczas zwiedzania?
-Co musimy robić, by za wiele lat jakieś inne dzieci mogły zobaczyć, jak wyglądały dzisiejsze zabawki?
-Co lub kogo jeszcze trzeba szanować?
-Co to jest szacunek?
-Jak można okazywać, że się kogoś lub coś szanuje?
V. 26.06.2020r.(piątek
Przypominam aby dzisiaj podczas wręczania dyplomów o zachowanie zasad bezpieczeństwa:
- pamiętamy o zalecanym odstępie od innego rodzica z dzieckiem o 1,5 m, o zachowanie dystansu i posiadaniu maseczek.
Supełek siedział w kącie i patrzył na przygotowania. W przedszkolu panowało podniecenie. Na stołach rozkładano kolorowe obrusy, a na nich talerzyki z ciastkami i szklanki do soków. Wszyscy uwijali się jak w ukropie, bo jeszcze przed przyjściem rodziców miała się odbyć próba generalna pożegnalnego przedstawienia. To był ostatni dzień przedszkola.
– Może byś tak łaskawie pomógł? – skarcił go Pak.
– Jest mi smutno – westchnął Supełek, ignorując zupełnie uwagę Paka.
Pak machnął więc łapką i pobiegł pomagać przy wieszaniu dekoracji. Supełek wytarł oczy, które co i rusz mu wilgotniały i pociągnął nosem. Nagle uderzyła go w głowę papierowa kulka. Rozejrzał się niespokojnie. Od drzwi dawała mu znaki Blue. Dopiero teraz uświadomił sobie, że nie widział jej wśród innych dzieci. Blue zdecydowanym gestem przywołała Supełka. Niezauważony przez nikogo wyszedł więc z sali.
– Co jest? – zapytał.
– Pomyślałam, że tobie też nie podoba się całe to zamieszanie – odparła Blue, wskazując ręką trwające w sali przygotowania. Supełek wzruszył ramionami.
– Słuchaj, ja już postanowiłam – oświadczyła Blue. – Nie idę do żadnej szkoły.
– Jak to?
– Mam plan. Pamiętasz, jak Pani mówiła, że jesteśmy już mądrzy i wiemy, jak się zachowywać w różnych sytuacjach, dlatego możemy iść do szkoły?
– Pamiętam – powiedział Supełek.
– To posłuchaj! I Blue przedstawiła Supełkowi swój plan, który polegał na tym, żeby zachowywać się dziś tak, aby Pani pomyślała, że nie wolno ani Blue, ani Supełka puścić do szkoły.
– Ale co mamy robić? – dopytywał Supełek.
– Psocić, ile wlezie! – odparła pewnym głosem Blue.
– Idziemy! I ruszyła do sali, trzaskając drzwiami tak, że zatrzęsły się szyby w oknach. Dzieci zwróciły się w stronę źródła tego przerażającego dźwięku, ale nic nie powiedziały.
– Co się tak gapicie? – warknęła Blue. I przechodząc obok osłupiałego Stasia, przebiła balonik, który ten właśnie miał powiesić na lampie. Supełek ruszył za nią najpierw bardzo nieśmiało, ale po chwili wyobraził sobie szkołę, miejsce, w którym bardzo nie chciał być, więc przechodząc obok stołu, zgarnął z talerzyków ułożone pięknie ciastka i wszystkie wpakował sobie do buzi.
– Ej, zawołała Marysia. – Co robisz?
Supełek próbował jej powiedzieć, że je, ale buzię miał pełną pierniczków i herbatników z czekoladą, więc zdołał wydobyć z siebie tylko mruknięcie i wypluć sporo okruchów. Tymczasem Blue wylała na obrus sok i właśnie gotowała się do walki z Jackiem, który próbował uratować przed nią resztę szklanek.
– Proszę Pani!!! – zawołała Marysia tak rozpaczliwie, że Pani, która uzgadniała coś w kuchni, wpadła do sali przerażona.
– Co się dzieje? – zapytała, widząc rozlany sok na stole, pokruszone ciastka na podłodze i Blue gotową do walki z Jackiem.
– Sama pani widzi, że Blue i ja nie możemy iść do szkoły, bo moglibyśmy się tam nieodpowiednio zachowywać – wyjaśnił Supełek. I na dowód swoich słów przebił kolejny balonik.
– Róbcie wszystko dalej – powiedziała Pani do dzieci.
– A Blue i Supełek idą ze mną. Blue ruszyła z ochotą, pewna, że miarka się przebrała i że będzie mogła zostać w przedszkolu na długie lata. Pani posadziła Blue i Supełka na krzesłach i zaczęła szukać czegoś w szafce. Po chwili położyła przed przedszkolakami dwa rysunki.
– Pamiętacie to? – zapytała. – Robiliśmy rysunki, kim będę, kiedy dorosnę – odpowiedział Supełek.
– Właśnie. Kogo przedstawia twój rysunek, Supełku? Kim jesteś na tym rysunku?
– Lecę w kosmos na zbudowanym przez siebie statku i odkrywam nowe planety.
– A ty, Blue? – Pani zwróciła się do dziewczynki.
– Ja buduję tutaj wieżowce, które sięgają aż do nieba.
– Jeśli zostaniecie w przedszkolu, będziecie powtarzać wszystko, czego się nauczyliście do tej pory. A jeśli pójdziecie do szkoły, nauczycie się nowych rzeczy. I dzięki tym rzeczom ty, Supełku, polecisz w kosmos, a ty, Blue, zbudujesz wieżowiec aż do nieba – powiedziała Pani.
– Musicie wybrać.
– Zależy ci na tym kosmosie? – zapytała Blue Supełka.
– Raczej tak. Chciałbym tam być.
A ty i wieżowiec? – Chciałabym go zbudować – westchnęła Blue. Supełek i Blue powędrowali więc z powrotem do sali.
– Trzeba będzie odkurzyć – westchnął Supełek.
– I postawić talerzyki na tych plamach z soku – dodała Blue.
– Ale może nie jest tak źle chodzić do szkoły – zastanowił się Supełek.
– Może nie – odparła Blue. I poszli pomóc w przygotowaniu pożegnania przedszkola, bo przecież czekały już na nich wieżowce i statki kosmiczne.
Rozmowa na temat treści opowiadania:
-Jakie ważne wydarzenie miało się odbyć w przedszkolu?
-Jak dzieci przygotowywały się do uroczystości?
-Jak zachowywali się Blue i Supełek?
-Jak myślicie, dlaczego Blue i Supełek tak się zachowali?-
Ktoś mądry powiedział kiedyś, że życie składa się z powitań i pożegnań. To zdanie możemy z pewnością przytoczyć dzisiaj.
Nie tak dawno witaliśmy się -był wrzesień i dzieci przyszły do naszego przedszkola. A dziś już nadszedł czas pożegnania.
Ten wspólny rok minął nam bardzo szybko. Było wiele zabawy i nauki, było mnóstwo wspaniałych chwil.
Przedszkole stało się dla dzieci drugim domem. Mam nadzieję , że wszyscy będziemy wspominać te wspólne miesiące z uśmiechem na twarzy.
Zrobiłam wszystko co w mojej mocy, aby jak najlepiej przygotować dzieci do przekroczenia progu szkolnego – mam nadzieję, że mi się udało.
Część dzieci z nami zostaje i cieszę się , że będę się jeszcze z nimi spotykać. A dzieci, które idą do pierwszej klasy proszę o odwiedzanie przedszkola – ja zawsze czekam na was z otwartymi ramionami.
Na koniec kilka słów podziękowań:
Dziękuję wam drodzy Rodzice za wspaniałą owocną współpracę, za angażowanie się w życie przedszkola i naszej grupy.
Dziękuję naszej pani Uli za bycie u naszego boku codziennie, za wszelką pomoc.
Ale przede wszystkim dziękuję wam drogie dzieci- za codzienny uśmiech i radość jaką mnie obdarowywaliście, za entuzjazm i spontaniczność, za to , że mogłam się od was nauczyć przez cały ten rok.
Drodzy rodzice gratuluję wam tak wspaniałych dzieci. Życzę wam pociechy i zadowolenia z waszych dzieci w przyszłości, a wam drogie dzieci życzę wielu sukcesów w szkole.
,,Dedykacja” Na dalszą drogę życia, Weź trzy czarodziejskie słowa, Proszę, przepraszam, dziękuję, I w sercu je zachowaj Dzień dobry, do widzenia, Niech obce ci nie będzie Dni spędzane w przedszkolu Wspominaj miłe wszędzie
- ŻYCZENIA OD PANI DLA DZIECI.
Chcę wam życzyć na początek, Żeby nauka szła jak z płatka Żeby tyle było szóstek, ile pszczół na polnych kwiatkach. Żeby pochwał było tyle, ile szyszek w gęstym borze, żeby w szkole było milej niż nad rzeką lub nad morzem. Długopisy, wszystkie pióra niechaj piszą mądrze, ładnie i niech skrzypią tak jak żuraw, kiedy błąd się gdzieś zakradnie.
Życzę zabaw z kolegami kolegów do zabawy, Szczęścia, zdrowia, pomyślności, i w klasie pierwszej wiele wytrwałości. Bądźcie zdrowe, miłe i radosne, miejcie w sercach zawsze wiosnę. Niech wam świeci promyk słońca, Na cenzurkach szkół do końca.
Drodzy Rodzice,
Informuję, że w związku z nadal trwającą sytuacją epidemiczną nie odbędzie się uroczyste pożegnanie absolwentów w naszym przedszkolu. Rozdanie dyplomów dla dzieci odbędzie się dnia 26.06.2020r.
o godz.12.00 na placu przed przedszkolem.
Jednocześnie proszę o zachowanie zasad bezpieczeństwa:
- pamiętamy o zalecanym odstępie od innego rodzica z dzieckiem o 1,5 m.; proszę o zachowanie dystansu w oczekiwaniu na odbiór dyplomów -jeżeli nie byłaby zachowana odległość proszę o założenie maseczek.
List do rodziców
Temat tygodnia: DO SZKOŁY!
Tematy dni: Odwiedzamy szkołę; Co zabierzemy na wakacje; Bezpieczeństwo; Do widzenia, przedszkole!; Do widzenia, przedszkole!
Drodzy Rodzice, w tym tygodniu rozmawiamy o lecie i wakacjach. Zastanowimy się, po czym można poznać lato i jak bezpiecznie spędzić wakacje, czyli jak powinniśmy zachowywać się, gdy jesteśmy nad morzem, jeziorem, rzeką, stawem, w górach lub w dużym mieście.. Rozmawiamy o tym, gdzie planujemy wyjechać na wakacje i co nam się z nimi kojarzy. W tym tygodniu pożegnamy się z przedszkolem. Wybierzemy się on-line na wycieczkę do szkoły.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
- Wspólne zabawy na świeżym powietrzu.
- Zabawy w przeliczanie w zakresie 10 dowolnych elementów.
- Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek.
- Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
- Próby czytania prostych zdań.
- Czytanie książek – opowiadań, wierszy i bajek.
IV. 25.06.2020r.(czwartek)
1.Wysłuchanie wierszy Bezpieczne opalanie Barbary Szelagowskiej i Wakacyjne rady Wiery Bodalskiej.
-Bezpieczne opalanie Barbara Szelagowska
Choć na plaży piasek parzy,
My się słońca nie boimy.
Bo nas chroni krem z filtrami,
Smarujemy się nim sami!
Bo mam czapkę taką z daszkiem,
A siostrzyczka ma kapelusz.
Na wakacjach – to wam powiem
Trzeba także dbać o zdrowie!
-Wakacyjne rady Wiera Bodalska
Głowa nie jest od parady
I służyć ci musi dalej.
Dbaj więc o nią i osłaniaj,
Kiedy słońce pali.
Płynie w rzece woda,
Chłodna, bystra, czysta.
Tylko przy dorosłych
Z kąpieli korzystaj.
Jagody nieznane,
Gdy zobaczysz w borze,
Nie zrywaj! Nie zjadaj,
Bo zatruć się możesz.
Urządzamy grzybobranie.
Jaka rada stąd wynika?
Gdy jakiegoś grzyba nie znasz,
Nie wkładaj do koszyka.
Biegać boso – przyjemnie,
Ale ważna rada:
Idąc na wycieczkę Dobre buty wkładaj!
Rozmowa z dziećmi na temat treści wierszy:
- O czym należy pamiętać, wyjeżdżając na wakacje?;
1.Na wakacje ruszać czas – słuchanie wiersza Barbary Szelągowskiej.
Za dni kilka – o tej porze będę witać polskie morze.
Bo najbardziej mi się marzy, żeby bawić się na plaży.
A ja chciałbym dotknąć chmury i dlatego jadę w góry.
Razem z mamą, razem z tatą w górach lubię spędzać lato.
Ja na morze nie mam czasu, wolę jechać het – do lasu.
I tam z dziadkiem zbierać grzyby albo w rzece łowić ryby.
Dla mnie to najlepsza pora, żeby wskoczyć do jeziora.
Nie chcę w upał chodzić w góry, wolę jechać na Mazury.
Morze, góry, las i rzeka, wszystko to już na nas czeka.
Bo zaczęło się już lato,
Jedźmy mamo, jedźmy tato.
Rozmowa z dziećmi na temat treści wiersza:
- Gdzie dzieci z wiersza pojechały na wakacje?;
-Co one planowały tam robić?;
-A gdzie wy wybieracie się na wakacje?
2. „Co kojarzy się z wakacjami?” – rozwiązywanie zagadek.
-Jakie to na drzewie dojrzewają przysmaki, które lubią jeść dzieci, dorośli i szpaki. /czereśnie/
-By je zerwać z drzewa najlepiej wstać wcześnie, bo nie tylko dzieci lubią jeść ... /czereśnie/
-Babcia pestki z nich wydłubie i sok słodki z nich wyciśnie, albo kompot ugotuje, lub do ciasta doda... /wiśnie/
-Gdy tylko lato się zaczyna na krzaku dojrzewa. /malina/
-Mnóstwo w niej witamin i kształt ma kuleczki. Najsmaczniejszy i najzdrowszy sok z czarnej... /porzeczki/
-Duża i dmuchana; Bardzo kolorowa. Hop! Do góry lubi latać. To piłka… /plażowa/
-Zamek z piasku z nią zbudujesz, chociaż cała plastikowa. Po zabawie – obok grabek w wiaderku się chowa. /łopatka/
-W wodzie zawsze je zakładam, przez ręce, głowę. Już się teraz nie utopię. Bo mam koło …. /ratunkowe/
-Gdy słońce mocno świeci, to wtedy nam się marzy, by koc szybko rozłożyć na piaszczystej…. /plaży/
-Wody wcale się nie boi; Lubi pływać po jeziorze. Ale są potrzebne wiosła, By nas fala lepiej niosła. /łódka/
3.„Rzuć i złap” – zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania. Dzieci trzymają w ręku papierową kulę z gazety lub woreczek. Na sygnał podrzucają ją wysoko do góry i starają się złapać. W celu utrudnienia dzieci mogą wyrzucać kulę zza pleców i łapać z przodu.
II.23.06.2020r. (wtorek)
Dziś Dzień Ojca – święto będące wyrazem szacunku i wdzięczności wszystkim tatusiom. W Polsce obchodzone jest corocznie 23 czerwca.
3. Wypełnić kartę "Najlepszy tata". Zaprojektować i wykonać "Portret taty", możecie skorzystać z propozycji poniżej. Pamiętajcie czym charakteryzuje się portret. Wykonajcie ramkę ozdobną Waszego portretu, będzie wspaniały prezent!
22.06.2020r.( poniedziałek)
1.Tato, czy już lato? – słuchanie wiersza Barbary Szelągowskiej.
Powiedz, proszę! Powiedz tato, po czym można poznać lato?
Skąd na przykład wiadomo, że już się zaczyna?
Po prostu: Po słodkich malinach;
Po bitej śmietanie z truskawkami;
Po kompocie z wiśniami;
Po życie, które na polach dojrzewa;
Po letnich ulewach;
Po słowiku, co wieczorami śpiewa;
Po boćkach uczących się latać;
Po ogródkach tonących w kwiatach;
Po świerszczach koncertujących na łące;
Po wygrzewającej się na mleczu biedronce;
Po zapachu skoszonej trawy i róż; I... już!
Rozmowa z dziećmi na temat treści wiersza:
-Jak myślicie, kto zadawał pytania tacie?
- Po czym można poznać lato?
-Jaką teraz mamy porę roku?
2. „Lato jest…” – zabawa słownikowa:
-Lato jest… .;
- Lato lubi… .;
-My lubimy lato za… .;
Lato to fajna pora roku. Dzieci dopowiadają zakończenie zdań – wszystkie odpowiedzi są dobre.
4. „Sprawne ręce, sprawne nogi” – zabawa usprawniająca mięśnie stóp. Do tej zabawy dzieci powinny zdjąć skarpety lub rajstopy.
Dzieci siedzą w luźnej gromadce. Dziecko ma 2 kartki i ołówek. W rytmie dowolnej, spokojnej muzyki rysuje linie i kształty – najpierw ręką, a potem próbuje nogą (trzymając ołówek palcami stopy).
List do rodziców
Temat tygodnia; KOLORY LATA
Tematy dni: Żółty; Zielony; Niebieski; Różowy bądź czerwony; Tęczowy świat
Drodzy Rodzice, w tym tygodniu rozmawiamy o kolorach, dowiemy się, które z nich to kolory podstawowe (czerwony, niebieski, żółty). Zastanowimy się, jakie elementy z naszego otoczenia są w tych kolorach, poznamy też ich różne odcienie. Będziemy eksperymentować z kolorami podstawowymi i tworzyć kolory pochodne (pomarańczowy, zielony, fioletowy). Mieszamy farby w różnych barwach i wykonamy rozmaite prace plastyczne. Będziemy rozmawiać na temat tęczy i jej kolorów. Zastanowimy się, o jakiej porze roku możemy ją najczęściej zaobserwować na niebie i z czym kojarzą nam się kolory występujące w tęczy. Doskonalimy umiejętność przeliczania w zakresie 10. Podczas zabaw matematycznych dokładamy, odkładamy, przeliczamy elementy w zakresie 10 i klasyfikujemy elementy według 3 cech. Próbujemy czytać proste zdania.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
- Szukanie w otoczeniu elementów w określonym kolorze.
- Wspólne malowanie – eksperymentowanie z mieszaniem kolorów.
- Zabawy w przeliczanie w zakresie 10 dowolnych elementów.
- Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek.
- Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
- Próby czytania prostych zdań.
- Czytanie książek – opowiadań, wierszy i bajek
V. 18.06.2020r. Tęczowy świat
1. Kraina tęczy – praca z wierszem Agnieszki Karcz.
Gdy na niebie słońce świeci,
Ziemia moknie w ciepłym deszczu.
To pojawia się nad światem
Droga do krainy tęczy.
Wielki pas wstęg kolorowych,
Które w kształcie są półkola.
Jeden koniec się wyłania, drugi kończy tuż na ziemią.
Barwy widoczne tej drogi są,
Każda ze wstęg ma barwę swą.
Aż w siedmiu kolorach mienią się,
I swoim pięknem dzielą się.
Kolor czerwony to znak gorąca.
Kolor pomarańczowy to cytrusów barwa.
Kolor żółty to słońca promień.
Kolor zielony to traw i lasów barwa.
Kolor niebieski to symbol nieba.
Kolor granatowy to głębia morza.
Kolor fioletowy to lawendy zapach.
Spójrz na niebo i policz sama.
Dzieci odpowiadają na pytania:
- Kiedy powstaje tęcza?;
-Jakie kolory w niej występują?;
-W jakiej porze roku tęczę na niebie możemy zaobserwować najczęściej?;
-Z czym kojarzą się wam kolory występujące w tęczy?
Czerwona róża
na imieniny.
Czerwone poziomki,
truskawki, maliny.
Wszystko to lubię
od A do Z,
Więc zapamiętaj
czerwony to RED
2.„Ile czereśni mamy w koszyku?” – zabawa matematyczna. Rodzic ma przygotowane dla siebie 10 liczmanów, które na niby są czereśniami, oraz pudełko lub koszyk. Dziecko ma 10 fasolek, cyfry i znaki matematyczne z W 48–49 oraz kółko Dzieci manipulują fasolkami, dokładają, odkładają i rozwiązują zadania. Rodzic najpierw wkłada liczmany do koszyka (po 1 lub 2), informuje dzieci, ile „czereśni” wkłada i za każdym razem zadaje pytanie:
-Ile czereśni jest w koszyku? Dzieci odpowiadają od razu lub pomagają sobie, wkładając fasolki do swojego koła – przeliczają, a następnie kładą właściwy kartonik z cyfrą. Gdy wszystkie liczmany są już w koszyku, Rodzic wyjmuje kilka „czereśni” i zadaje pytanie:
- Ile czereśni zostało w koszyku? Dzieci przeliczają zabrane liczmany i liczą w pamięci lub przy pomocy liczmanów, ile „czereśni” zostało w koszyku. Dzieci wykonują to samo działanie na fasolkach, podpisują je odpowiednim kartonikiem z liczbą. Na końcu układają działanie z cyfr i znaków matematycznych (W 48–49).
4. „Co pływa, a co tonie?” – zabawa badawcza. Rodzic pokazuje dzieciom różne przedmioty: metalowy klucz, piłkę gumową, korek, kawałek drewnianej deseczki i nalewa wody do wielkiej miski, a dzieci siedzą dookoła niej. Następnie zadaje dzieciom pytania:
-Co stanie się z przedmiotami w wodzie?;
-Które z nich zatoną?;
- Które z nich będą pływały?;
-Dlaczego jedne toną, a inne pływają?
Następnie dzieci wkładają przedmioty do miski z wodą i obserwują ich zachowanie.
1.„Jak powstaje zielony kolor?” – zabawa badawcza. Rodzic gromadzi farby w kolorach podstawowych – jak w pierwszym dniu tygodnia. Dzieci na kartonach mieszają kolory – mają samodzielnie odgadnąć, jak powstaje kolor zielony.
4. „Żaba” – praca plastyczna – płaskie origami. Rodzic daje każdemu dziecku plastikowe koła w różnych rozmiarach. Dzieci mają za zadanie odrysować koła na zielonym papierze, następnie je wyciąć i ułożyć żabę według wzoru.
O Białej Krainie i czarnoksiężniku Koloruchu – słuchanie bajki A. Czylok
Dawno temu, za górami, za lasami była kraina, którą nazywano „Białą Krainą”, nie ze względu na porę roku, gdyż śnieg nie padał tam wcale, tylko dlatego, iż wszystko tam było białe. Biała była trawa, białe niebo i słońce, drzewa w kolorze bieli i kwiaty, a domy miały białe ściany i dachy, a zamek króla białe mury i wrota. Ludzie w tej krainie byli bardzo smutni, nie chciało im się pracować, uprawiać ziemi, sadzić kwiatów, nie zbierali też białych owoców z białych drzew. Całymi dniami siedzieli w domach, tak, jak król płacząc i oczekując, że kiedyś będzie inaczej. Pewnego dnia król tej krainy wyczytał w wielkiej, mądrej książce, iż daleko mieszka wspaniały kucharz – czarnoksiężnik Koloruch, który może coś poradzić na troski króla i poddanych. Słynie on ze wspaniałych wypieków. Kucharz ów mieszka w „Kolorowej Krainie”, w której wszystko mieni się różnymi barwami. Wypieki kucharza Kolorucha wyróżniają się smakiem oraz ozdobione są lukrem w kolorach: czerwonym, żółtym, niebieskim, a nawet pomarańczowym, fioletowym, zielonym czy brązowym. Ludzie w tej krainie są bardzo weseli oraz uwielbiają kolorowe wypieki kucharza Kolorucha. Wybrał się więc król na swoim rumaku w daleką, niebezpieczną podróż, aby odszukać Kolorucha. Zabrało mu to wiele czasu i bogactw, ale król wrócił do swego królestwa z podarunkiem od czarnoksiężnika. Były to trzy barwy, które miały przywrócić kolory w krainie: barwa żółta, niebieska i czerwona. Jednak król nie był do końca zadowolony z podarunku, ponieważ Koloruch był osobą bardzo tajemniczą i nie wyjawił królowi, co ma zrobić, aby otrzymać pełną gamę kolorów. Powiedział tylko, iż trzy podarowane barwy mają w sobie czarodziejską moc, a umiejętnie wykorzystane uszczęśliwią ludzi. Jednak klucz do zagadki pozostał tajemnicą, a król musiał nauczyć się cierpliwości. Wróciwszy do królestwa, król rozlał trzy kolory po całej krainie: żółć pomalowała słońce, gruszki na drzewie, łany rzepaku na polach, słomiane dachy domów; czerwień – pomalowała cegły, jabłka, wiśnie; kolor niebieski wymalował niebo, szyby w oknach i rzeki. Wszystko wyglądało teraz pięknie i kolorowo, jednak wciąż pozostawało dużo bieli, a poddani wkrótce zaczęli znów narzekać i prosić króla, by uczynił ich świat w pełni kolorowym. Król czuł się bezsilny, wpadał raz w rozpacz, raz w złość, aż pewnego dnia zdenerwowany niechcący upuścił pojemnik z niebieską farbą i część koloru wpadła do pojemnika z farbą żółtą. Król ze zdziwieniem zobaczył, że farby mieszając się, stworzyły nowy kolor – zielony. Postanowił więc eksperymentować dalej. Niebieski dołożył do czerwieni i otrzymał fiolet. Żółć pomieszał z czerwienią i otrzymał kolor pomarańczowy. A gdy zmieszał wszystkie barwy, otrzymał brązowy. Król zrozumiał, że zagadka czarnoksiężnika tkwiła w umiejętnym pomieszaniu barw, które otrzymał na początku i że w zupełności wystarczyły one, aby Kraina Bieli stała się kolorową krainą. Odtąd wszyscy żyli szczęśliwie i nigdy więcej nie byli smutni.
Rozmowa z dziećmi na temat treści opowiadania:
- Jak dawno temu wyglądała Biała Kraina?
-; Jacy byli ludzie w tej krainie?;
-Co postanowił zrobić król?;
-Jakie kolory dostał król od czarnoksiężnika?;
-Czy te kolory wystarczyły, by pomalować całą krainę?;
- Czy czarnoksiężnik podpowiedział królowi, jak wykorzystać kolory?;
-W jaki sposób król rozwiązał zagadkę i czego się dowiedział?
2. „O jakim kolorze będziemy dzisiaj mówić?” – rozwiązywanie zagadek wprowadzających w temat dnia.
4. „Żółte kwiaty” – praca plastyczna – stemplowanie wacikami płatków kwiatów. Rodzic może przygotować na kartonach zielone łodyżki.
5. „Mierzymy promienie słońca” – zabawa dydaktyczna. Wycinamy żółte koło i odchodzące od niego paski – promienie różnej wielkości. Porównujemy długość promieni. Proponujemy dzieciom, aby zmierzyły długość promieni za pomocą linijki lub centymetra. Na koniec ustawiamy promienie od najkrótszego do najdłuższego
Temat tygodnia :Wakacje tuż , tuż. (08.06.2020r.-12.06.2020r.)
Tematy dni: W górach; Nad jeziorem; Nad morzem; Nad rzeką; Przy ognisku
Drodzy Rodzice, w tym tygodniu rozmawiamy na temat wakacji, biwaków i różnych typów krajobrazów. Dowiemy się, czym wyróżnia się krajobraz górski i jakie są jego charakterystyczne elementy (gwara, góral, hala, oscypek, kozica, świstak, niedźwiedź brunatny).
Zbieramy informacje na temat cech krajobrazu nadmorskiego. Zastanowimy się m.in. nad tym dlaczego morze jest niebezpieczne i kto na plaży dba o nasze bezpieczeństwo..
Rozmawiamy także na temat rzeki, tego, jaka jest woda w rzece i kto w niej mieszka, a także tego, jak należy zachowywać się w pobliżu ogniska. Zastanawiamy się, co powinniśmy ze sobą zabrać, jadąc na biwak i co można na nim robić.
Doskonalimy umiejętność przeliczania w zakresie 10. Podczas zabaw matematycznych dokładamy, odkładamy, klasyfikujemy, przeliczamy i stopniujemy wielkość w zakresie 10. Podejmujemy próby czytania globalnego wybranych wyrazów.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
- Wspólne wyprawy za miasto – zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo podczas kąpieli, wypraw do lasu i przy ognisku.
- Zabawy utrwalające w pamięci kształt poznanych cyfr: wyszukiwanie przedmiotów zbliżonych kształtem do poznanych cyfry, pisanie cyfr po piasku, kaszy, układanie cząstek warzyw i owoców w kształt cyfry.
- Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek.
- Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
- Czytanie książek – opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek
III. 10.06.2020r. (środa) Nad morzem
Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania :
- Dlaczego lubimy morze?;
-Co zabieramy ze sobą, idąc na plażę?;
-Co można robić na plaży?;
- O czym należy pamiętać, gdy jesteśmy z rodzicami na plaży?;
- Dlaczego morze jest niebezpieczne?;
-Kto dba o nasze bezpieczeństwo nad morzem?
Następnie dzieci rozwiązują zagadki dotyczące plaży:
-W cieniu jego się schowasz,
kiedy jesteś na plaży,
a słońce z wysoka bardzo mocno praży. /parasol plażowy/
-Ochroni cię przed wiatrem, kiedy jesteś na plaży.
Poczujesz wtedy jak mocno letnie słońce praży. /parawan/
-Człowiek za burtą! O tam! Widać ręce, głowę!
Rzucić trzeba prędko, koło… . /koło ratunkowe/
- Nie leży na plaży, wypatruje oczy.
Gdy potrzebna pomoc, szybko w wodę skoczy. /ratownik/
- Jakie białe ptaki lubią morskie szlaki? /mewy/
- Stoi nad morzem. Nigdy nad rzeką.
Jej światło widać bardzo daleko. /latarnia morska/
-Nad morzem ta łódź to jest miejsce pracy.
Na połów ryb tą łodzią ruszają rybacy. /kuter rybacki/
1.Dzisiaj ze Skrzatem Borówką powędrujemy nad jezioro https://www.youtube.com/watch?v=kW0v7yvcLZA. Poznacie jakie rośliny i zwierzęta można spotkać nad jeziorem. Zrób też łódeczkę . Skrzat pokaże jak. Pokoloruj obrazek.
3. „Połów” – zabawa zręcznościowa. rodzic przygotowuje ok. 10 sylwet ryb z tektury. Na końcu każdej umieszcza spinacz biurowy. Przygotowuje też 4–5 wędek (kijek, do której jest przywiązany sznurek zakończony magnesem). Do obręczy hula-hop rodzic wkłada ryby. Dzieli dzieci starają się złowić jak najwięcej ryb .
Temat tygodnia :DZIEŃ DZIECKA (1.06.2020r.-5.06.2020r.)
Tematy dni: Święto dzieci; Prawa dzieci; Dzieci na świecie; Gdy jest nam nudno; Mój przyjaciel
Drodzy Rodzice, w tym tygodniu rozmawiamy na temat praw dziecka. Dowiemy się, że istnieje organizacja, która się nimi zajmuje (UNICEF) i która stworzyła Konwencję Praw Dziecka. Dowiemy się także, kim jest Rzecznik Praw Dziecka. Namalujemy krainę szczęśliwych dzieci. Zastanowimy się, w czym są podobne i czym różnią się dzieci z różnych krajów. Wymienimy nasze sposoby na nudę, a także porozmawiamy na temat tego, kogo możemy nazwać przyjacielem i dlaczego warto mieć przyjaciół. Ćwiczymy przeliczanie w zakresie 10. Dokładamy i odkładamy elementy tak, by była ich podana liczba.
Poznamy literę h, H, jak hamak lub Helena. Uczymy się wysłuchiwać głoskę h na początku i w środku podawanych wyrazów.
Próbujemy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, G, C, J, W, F, Ł, Z, H .
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
-Wspólne świętowanie Dnia Dziecka – zabawy na świeżym powietrzu, wyjście do kina, na lody, salę zabaw itd.
-Zabawy w przeliczanie w zakresie 10 dowolnych elementów.
- Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek, w tym w szczególności głoski h.
- Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter, w tym w szczególności litery H, h.
-Czytanie książek – opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek.
V. 5.06.2020r. (piątek) Mój przyjaciel.
1. Zostań moim przyjacielem – rozmowa z dziećmi na temat wiersza Elizy Rozdoby.
Zostań moim przyjacielem i na co dzień i w niedzielę,
ja dla ciebie wszystko zrobię,
nawet deser oddam tobie i czerwony wóz strażacki,
stare klocki, brata znaczki i książeczkę z naklejkami,
siostry pudło z zabawkami i jej ulubione lale i nie będzie mi żal wcale...
Zostań moim przyjacielem, dam ci dwie drożdżówki z serem
i kawałek czekolady, co już zjeść nie dałem rady,
i w kieszeni spodni noszę, zgódź się, zgódź, tak ładnie proszę!
Dam ci nawet jeden grosik, co na szczęście możesz nosić...
Wszystkim z tobą się podzielę! Zostań moim przyjacielem!
Dzieci odpowiadają na pytania :
-Kogo możemy nazwać przyjacielem?;
-Dlaczego warto jest mieć przyjaciela?;
- Kto może być naszym przyjacielem?;
- Co wy bylibyście w stanie zrobić dla swojego przyjaciela?;
„Zabawy z Supełkiem” – zabawa dydaktyczna. Każde dziecko ma komplet cyfr i znaków. Rodzic opowiada dzieciom:
Mam dziś nudny dzień, choć zapowiadał się bardzo wesoło. Dziś po południu mieli przyjść do mnie koledzy – pokazuje 10 np. klocków. Ile jest klocków? Dzieci liczą i wybierają właściwą liczbę. Ale dwóch kolegów uprzedziło mnie, że nie przyjdzie – odsuwa dwa klocki. Prosi, by dzieci ułożyły to, co przed chwilą zrobił rodzic , ale jest potrzebny do tego znak odjąć. Prezentuje go, a dzieci szukają takiego znaku w swoich kompletach i układają za liczbą 10.
- Ilu będzie gości? Dzieci liczą.
Rodzic mówi: 10 odjąć 2 równa się 8.
Dzieci kończą układanie działania: 10 – 2 = 8. Zbierają wszystkie liczby i znaki, a zostawiają tylko liczbę 8.
Ale to nie koniec – potem zadzwoniło jeszcze 2, że są chorzy i też nie przyjdą. Rodzic odsuwa dwa klocki 8 odjąć dwa?
- Ile zostało? Ułóżcie kartoniki. Dzieci układają, a następnie wspólnie czytają: 8 – 2 = 6.
Dziecko słucha muzyki klasycznej i improwizuje ruchem te czynności, z którymi kojarzy mu się muzyka. Po wysłuchaniu wymyśla jedno określenie dla tej muzyki (szybka, wesoła do tańca itp.)
Dziecko siedzi przy stoliku, gdzie ma przygotowaną kartkę i kredki pastelowe. Przy powtórnym słuchaniu muzyki rysuje dowolne formy, z jakimi kojarzy mu się ta muzyka – kropki, linie, fale itp. Co jakiś czas rodzic robi przerwę w odtwarzaniu, by dziecko mogło zmienić kolor kredki.
„Po kamyczkach” – zabawa ruchowa.
Idą dzieci równą drogą, Dziecko maszeruje po okręgu.
po kamyczkach iść nie mogą. Dziecko stoi na palcach.
Po kamyczkach hop,hop,hop, Dziecko wykonuje trzy podskoki obunóż.
do dołeczka skok. Dziecko wykonuje przysiad podparty.
Pora wracać. Kto się znuży, Dziecko maszeruje rytmicznie.
ten odpocznie po podróży.
Dom jest blisko…nogi w ruch,
kto zwycięży – zuch! Dziecko biegnie na palcach, na słowo
Kula ziemska z odbicia z folii bąbelkowej i odcisków palców. Z folii bąbelkowej wyciąć koło i pokolorować na niebiesko wody i zielono kontynenty. Na kartce odbić świat powstały na folii a wokół niego palce które będą symbolem dzieci.
„H jak hamak” – zabawa dydaktyczna; wprowadzenie litery h, H
Zagadka
Wakacyjna to huśtawka, obozowy hit harcerzy.
Hulaj dusza – można chrapać, niech spróbuje, kto nie wierzy.
Huśtał się w nim bez wahania, hardy Hubert,
a tymczasem, wpadł huragan, zachwiał drzewem,
druh na ziemię spadł z hałasem. /hamak/
Rodzic odwołuje się do wyrazu hamak i wprowadza literę h, H zgodnie ze schematem zaprezentowanym przy poprzednich literach.
Dzieci mogą odszukać litery h w tekście zagadki
II. 2.06.2020r. (wtorek) Prawa dzieci
Zabawa integracyjna „Mały człowiek”.
Dzieci ilustrują ruchem treść wiersza: Mały człowiek, duża sprawa. (dzieci przykucają, wstają i zataczają rękami koło) Mały człowiek ma swe prawa. (dzieci rękami wskazują siebie) Strzegąc praw tych należycie, (dzieci krzyżują ręce i przykładają do siebie) układamy dziecku życie. (dzieci klaszczą, a następnie witają się przez podanie ręki).
Rozmowa z dziećmi nt „Co to są prawa?”.
Wypowiadanie wspólnie z dziećmi hasła: „Dzieci mają swoje prawa niech każdy się dowie, bo dziecko to także człowiek”. (dzieci wypowiadają hasło rytmicznie tupiąc, klaszcząc).
Rodzic wyjaśnia, że jest organizacja, która dba o to, by dzieci miały swoje prawa – UNICEF. Ludzie pracujący w tej organizacji spisali wszystkie prawa dziecka i stworzyli KONWENCJĘ PRAW DZIECKA. Jeśli jakiemuś dziecku dzieje się krzywda, to może się poskarżyć do RZECZNIKA PRAW DZIECKA
Słuchanie wiersza „Prawa dziecka” M. Brykczyńskiego
Niech się wreszcie każdy dowie
I rozpowie w świecie całym,
Że dziecko to także człowiek,
Tyle, że jeszcze mały.
Dlatego ludzie uczeni,
Którym za to należą się brawa,
Chcąc wielu dzieci los zmienić,
Spisali dla nich
mądre prawa.
Więc je na co dzień i od święta,
Spróbujcie dobrze zapamiętać.
Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego,
A szczególnie do robienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi
I mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić wyzywać,
I każdego mogę na ratunek wzywać.
Jeśli mama albo tata, już nie mieszka z nami,
Nikt nie może mi zabraniać spotkać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania,
Mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać aby każdy uznał moje prawa
A gdy różnią się od innych, to jest moja sprawa.
Tak się tu w wierszu poukładały,
Prawa dla dzieci na całym świecie,
Byście w potrzebie z nich korzystały
Najlepiej jak umiecie.
Jak swoje prawa widzą dzieci niech świadczy wiersz Jarosława Poloczka „Mam prawo do”.
To wszystko jest takie poważne, dorosłe,
Powiem to jak dziecko, zwyczajnie, najprościej.
Chcę się bawić w piaskownicy,
dom zbudować dla dżdżownicy.
Z kolegami w piłkę grać
i niczego się nie bać.
Latem lizać zimne lody,
stać na deszczu dla ochłody
Chcę na łące zrywać kwiaty
i przytulać się do taty.
Zimą toczyć śnieżne kule,
i się z mamą pieścić czule.
Chcę by mi czytano bajkę,
o kocie, co palił fajkę.
Chcę też domek mieć na drzewie,
i co jeszcze chcę mieć nie wiem.
Ale jedno wiem na pewno, to chcę mieć:
Prawo do godnego życia,
Bez wojen, głodu i bicia,
Bez strachu, smutku i łez.
Cześć!!!
4. „Kolorowe folie” - oglądanie otoczenia przez kolorowe folie, wyciągnięcie wniosku, że gdy przestrzegane są prawa dziecka to świat jest kolorowy i radosny.
5. „Szczęśliwy świat dzieci” – zabawa plastyczna; malowanie farbami. Rodzic stawia przed dziećmi pudełko z wyciętym kształtem dziurki od klucza. Zaprasza dzieci do zajrzenia przez dziurkę od klucza do krainy szczęśliwych dzieci i wyobrażenia sobie, co tam mogłyby zobaczyć. Następnie dzieci malują to, co sobie wyobraziły. Po wykonaniu pracy dzieci opowiadają o tym, co namalowały.
Żeby Dzień Dziecka był niezapomniany, wystarczą dobre chęci, zapał i kilka pomysłów. Dzieci nie potrzebują drogich prezentów. Potrzebują naszego czasu, uwagi, obecności. Poczucia, że robimy coś razem z nimi i dla nich, bo je kochamy, lubimy, bo są dla nas ważne, bo chcemy im sprawić przyjemność, bo lubimy spędzać z nimi czas.
Oto kilka pomysłów:
1. Śniadanie do łóżka
Domowe przysmaki własnoręcznie przygotowane przez mamę i tatę, podane na pięknie nakrytej tacy to miły początek tego szczególnego dnia.
2. List – laurka
Co każde dziecko chciałoby usłyszeć od mamy i taty? Że jest ważne, kochane, że lubimy spędzać z nim czas. Napiszmy o tym – wierszykiem lub prozą, z obrazkami lub bez, jak najprościej. Niektóre dzieci przechowują takie listy jak największe skarby i domagają się wielokrotnego odczytywania.
3.Wycieczka rowerowa
Koniecznie całą rodziną. Może w okolicy są jakieś piękne miejsca, które nasze dziecko szczególnie lubi. Częste postoje można urozmaicić liścikami, obrazkami lub małymi prezencikami ukrytymi wcześniej na trasie wycieczki.
4.Piknik
Wystarczy koc, kosz piknikowy pełen ulubionych smakołyków i jakaś łączka albo leśna polana. W zależności od zainteresowań i wieku dziecka atrakcją może być turlanie się po trawie, zapasy z tatą, włażenie na drzewa, gra w piłkę, obserwowanie robaczków przez lupę albo podglądanie ptaków przez lornetkę.
5.Puszczanie latawców
Najpierw trzeba je wspólnie zrobić – dwie skrzyżowane lekkie listewki, półprzezroczysta kalka z pięknym malowidłem, długi kolorowy ogon. Potrzebny będzie też kawałek otwartej przestrzeni, trochę wiatru i znakomita zabawa gwarantowana.
6.Wyprawa po skarb
Do drewnianego kuferka pakujemy skarby – mogą to być np. duże, kolorowe korale z hinduskiego sklepu kupowane na sztuki, półszlachetne kamienie, muszle. Zakopujemy kuferek w ogrodzie lub na działce i wręczamy dziecku piękną, stylizowaną mapę z oznaczoną drogą prowadzącą do skarbu oraz różnymi zadaniami, przygodami i utrudnieniami.
7. Domowa cukiernia
Cała rodzina wspólnie robi coś, co dzieci szczególnie lubią – domowej produkcji lody, babeczki czekoladowe, krówki, kruche ciastka z truskawkami.
8. Ognisko
To dobre, uspokajające zakończenie dnia pełnego wrażeń. Możemy przygotować różne przysmaki do pieczenia (szaszłyki, kartofle, kiełbaski), możemy po prostu posiedzieć, porozmawiać, pośpiewać piosenki, popatrzeć w gwiazdy.
Tematy dni: Mój przyjaciel – pies i kot; To, co pływa, gryzie, piszczy; U weterynarza; W zoo; Uwaga! Nieznajome zwierzę
Drodzy Rodzice, w tym tygodniu rozmawiamy na temat zwierząt, jakie hodujemy w domu lub jakie chcielibyśmy mieć. Opowiadamy o zabawach ze swoimi ulubieńcami. Udajemy zwierzątka podczas zabaw dydaktycznych, ruchowych i muzycznych. Dokonujemy analizy i syntezy słuchowej i głoskowej nazw zwierząt. Poznamy pracę weterynarza i dowiemy się, na czym polega. Będziemy zbierać informacje na temat zwierząt egzotycznych i stworzymy „Kącik zoologiczny”. Rozmawiamy na temat zagrożeń związanych ze spotkaniem z nieznajomym zwierzęciem i odpowiedniego zachowania w takich sytuacjach.
Poznamy liczbę 10. Uczymy się określać, który element jest pierwszy, a który drugi z kolei, ile jest elementów, dokładamy i zabieramy elementy ze zbioru tak, aby zostało 10 elementów. Uczymy się pisać cyfrę 10.
Poznamy literę z, Z występującą w wyrazach: zebra, Zenek. Uczymy się wysłuchiwać głoskę z w środku i na końcu podawanych wyrazów. Próbujemy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, G, C, J, W, F, Ł, Z.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
- Wizyta w zoo, sklepie zoologicznym – rozmowa na temat odpowiedniego zachowania wobec nieznajomych zwierząt i odpowiedzialności, jakiej wymaga posiadanie zwierzątka.
-Zabawy utrwalające w pamięci kształt cyfry 10: wyszukiwanie przedmiotów zbliżonych kształtem do cyfry 10, pisanie cyfry 10 po piasku, kaszy, układanie cząstek warzyw i owoców w kształt cyfry 10.
- Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek, w tym w szczególności głoski z.
-Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter, w tym w szczególności litery Z, z.
-Czytanie książek – opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek.
1.Wycieczka do zoo – rozmowa na temat wiersza Bożeny Formy.
Do zoo dzisiaj wyruszamy, skromny bagaż zabieramy.
Każdy niesie plecak mały, a w nim ekwipunek cały.
Pelerynę, z daszkiem czapkę, mały soczek i kanapkę.
Jest aparat, zatem dzisiaj będzie zdjęcie obok misia.
Już bilety są kupione, więc ruszamy w prawą stronę.
Pełno krzewów dookoła, nagle dziwny głos nas woła.
Spoglądamy, a przed nami basen z małymi fokami.
Szybkie, zwinne, wciąż nurkują, różne sztuczki pokazują.
Zaraz obok jest żyrafa, a z nią mama oraz tata.
Długie szyje wyciągają, z góry na nas spoglądają.
Tuż za nimi niedźwiedź biały zanurzony w wodzie cały.
Słońce daje się we znaki, upał jest nie byle jaki.
Trochę z boku wielka skała, a tam lwia rodzina cała.
Lew w półcieniu jak głaz leży,
bacznie wszystkich wzrokiem mierzy.
Na polanie wielkie słonie, ktoś wyciąga do nich dłonie.
Tak nie wolno! Zapamiętaj! Wszak to dzikie są zwierzęta.
Są flamingi i bociany, barwne kaczki, pelikany.
Jastrząb, orzeł, oraz sępy, każdy z nich ma dziób zagięty.
Koło klatki z niedźwiedziami pełno dzieci z rodzicami.
Misie pięknie się kłaniają, śmiesznie głowy przechylają.
Była także pani zebra, lecz przed chwilą gdzieś pobiegła.
Widać Emu, piękne lamy i gazele jak z reklamy.
Oto tygrys w pręgi cały, łowczy z niego doskonały.
Wspominając dawne życie, o wolności marzy skrycie.
Pora kończyć tę wyprawę, chociaż wszystko tu ciekawe.
Chętnie kiedyś powrócimy, resztę zwierząt zobaczymy.
Dzieci odpowiadają na pytania .:
-Jakie zwierzęta są wymienione w wierszu?;
-Jakiego zwierzęcia dzieci nie zobaczyły, bo gdzieś pobiegło?;
-Jakie ptaki widziały dzieci w zoo?;
-Dlaczego zamyka się zwierzęta w ogrodach zoologicznych?;
-W jaki sposób możemy pomóc zwierzętom w ogrodach zoologicznych?
2. „Z jak zebra” – zabawa dydaktyczna; wprowadzenie litery z, Z z. Odwołujemy się do wyrazu zebra i wprowadza literę z, Z zgodnie ze schematem zaprezentowanym przy poprzednich literach. ze- bra (sylaby) , z-e b-r-a (głoski)
3. „Zwierzęta w zoo” – malowanie farbami. Dzieci malują swoje ulubione zwierzę egzotyczne.
1.„Czworonożni pacjenci”- opowiadanie Justyny Grican. Uważne słuchanie utworu oraz rozmowa na jego temat połączona z pracą z obrazkiem „W gabinecie weterynaryjnym”. Zapoznanie z zawodem weterynarza.
„ Czworonożni pacjenci”
Dziś w przedszkolu każdy opowiadał o tym, jaki zawód wykonują jego rodzice. Tata Hani jest chirurgiem, mama Oli – kosmetyczką, a mama Kornelki pracuje w sklepie. Rodzice Amelki prowadza własna firmę i robią piękne meble. Najbardziej jednak podobało mi się, jak o zawodzie swoich rodziców opowiadał Marcel. Rodzice Marcela pracują w lecznicy dla zwierząt. Są lekarzami weterynarii. Marcel mówi, że weterynarz to taki lekarz, którego odwiedzają czworonożni pacjenci: psy, koty, króliki, chomiki, świnki morskie, żółwie i szczury. Czworonożni i nie tylko, bo przychodzą do nich także papugi, które nie mają apetytu i kanarki z chrypką. Tata opowiadał Marcelowi, że bardzo często robi zwierzakom szczepionki, obcina zbyt długie pazury, sprawdza czy mają zdrowe zęby. Zdarza się także, że musi przeprowadzić operację lub nastawić zwichniętą nogę. To bardzo trudna praca, bo zwierzaki nie mogą powiedzieć, w którym miejscu je coś boli. Ale rodzice Marcela bardzo lubią swoją pracę. Lubią pomagać chorym zwierzętom, bo to przecież nasi przyjaciele.
4. Wypełniam czas własnymi sprawami, daje mamie chwile wytchnienia i wykonuje niespodziankowe, piękne serce dla mamy
5. Wspólnie spędzamy czas...
1.W sklepie zoologicznym – rozmowa na temat wiersza Bożeny Formy.;
Ulicami miasta idzie Maciuś z mamą. Nagle przed sklepem na chwilę przystanął. W sklepie pełno zwierząt: myszki i szynszyle, kolorowe ryby. Skąd ich tutaj tyle?! Papugi, kanarki, jest też morska świnka, a w akwarium mieszka żółwiowa rodzinka. Może da się wreszcie namówić dziś mamę i Maciuś wymarzone zwierzątko dostanie.
Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania:
-Przed jakim sklepem przystanęli Maciuś z mamą?;
-Jakie zwierzęta zobaczył Maciuś?;
- Jak wygląda szynszyla?
2. Poznanie liczby 10.
Przeliczanie elementów
— jest 9 białych kotków i 1 czarny — razem jest 10 kotków
— są 3 pieski duże i 7 małych — razem jest 10 piesków
- Liczenie przez dzieci palców w obu rękach: 5 palców u jednej ręki, 5 palców u drugiej to razem 10 palców
Klaskanie, tupanie, podskakiwanie – dzieci wykonują ruchy i przeliczają do 10
Pokaz cyfry 10 Objaśnienie przez dzieci z jakich dwóch cyfr się składa
Rysowanie palcem w powietrzu cyfry 10, potem na dywanie i na plecach mamy.
3.„Akwarium” – zabawa muzyczno-plastyczna. Dzieci mają do dyspozycji kartki A3 i kolorowe farby oraz pędzle. Przy spokojnej melodii malują fale lub pętle od lewej strony kartki do prawej w tempie słuchanej muzyki. Następnie wycinają z kolorowego papieru rośliny i naklejają je na kartkę. Z tektury wycinają kształty rybek i ozdabiają je. Z kolorowych tasiemek i sznurków doklejają im ogony.
Śpi w koszyku pięć kociątek, to bajeczki jest początek. (dzieci do koszyka ułożonego z jednej dłoni wkładają wszystkie palce drugiej dłoni)
Gdy się kotki obudziły, to z koszyka wychodziły: (dzieci poruszają wszystkimi palcami w koszyku)
najpierw rudy, potem szary (dzieci wysuwają z koszyka najpierw kciuk, a potem palec wskazujący)
potem czarne dwa do pary. (dzieci wysuwają palec środkowy i serdeczny)
na końcu wyszedł biały, dzielny, chociaż bardzo mały. (dzieci wyjmują mały palec i poruszają nim nad koszykiem)
2. Pół marzenia – rozmowa na temat treści opowiadania Joanny Raweckiej.
Ninka miała ogromne marzenie. Ogromne i nie do spełnienia. Ilekroć poruszała ten temat z rodzicami, słyszała wiele słów, których do końca nie rozumiała, ale wiedziała, że oznaczają jedno: nie może mieć psa.
– To jest, córeczko, wielka odpowiedzialność – mówiła mama, a Ninka już wiedziała, że to słowo wiąże się z kolejną odmową. Wieczorami Ninka wyobrażała sobie, że bawi się z puchatym szczeniakiem i głaszcze jego błyszczącą sierść. Ach! Ileżby za to dała! Pewnego ranka spotkała sąsiadkę, panią Adę, która miała starego kundelka Czarusia. Co prawda odbiegał od ideału z marzeń Niny, ale uwielbiała, kiedy wesoło merdając ogonem, podstawiał siwy pyszczek do pieszczot.
– Widzę, że umiesz obchodzić się ze zwierzętami – zagadnęła pani Ada, kiedy dziewczynka delikatnie drapała Czarusia za uchem.
– Bardzo chciałabym mieć pieska – westchnęła Ninka. – Ale moi rodzice nie chcą się zgodzić.
Pani Ada spojrzała na małą ze zrozumieniem:
– Posiadanie psa to duża odpowiedzialność. „Znowu to samo” – pomyślała ze smutkiem Ninka.
– Są jednak różne sposoby – dokończyła sąsiadka zagadkowo.
– Można mieć psa „na pół”. Dziewczynka spojrzała zaciekawiona.
– Chciałabyś mieć ze mną Czarusia „na pół”? – spytała pani Ada. Ada aż pisnęła ze szczęścia. Spojrzała na pieska: jako w połowie własny wydawała jej się nawet piękny.
– Podzielimy się odpowiedzialnością. Możesz przychodzić do mnie po szkole, bawić się z Czarusiem, a jeśli rodzice pozwolą, to nawet wyprowadzać go na skwerek przed blokiem. Szczerze mówiąc, sprawia mi to już kłopot.
– Ojej! Dziękuję! – wykrzyknęła Nina i pobiegła z nowiną do domu.
– Pół psa? – zapytał tata, nie rozumiejąc dokładnie, o czym w pośpiechu opowiada mu córka.
– Nie pół psa, tylko pół odpowiedzialności – powiedziała dziewczynka, czując, że jest to bardzo mądre.
Dzieci odpowiadają na pytania :
-O czym marzyła Nina?;
-Dlaczego rodzice nie chcieli się zgodzić na jej prośby?;
-Co oznacza to słowo – odpowiedzialność?;
-Kto pomógł Nince?;
-Jak rozwiązała problem pani Ada?;
-Jakie zwierzątka macie w domu lub jakie chcielibyście mieć?;
- Jak należy opiekować się zwierzętami?;
-Jakie znacie zwierzątka domowe, które mają cztery łapy?
Dzieci odszukują w atlasach zwierząt ilustracje zwierząt domowych z czterema łapami, podają ich nazwy. Dzieci dokonują analizy i syntezy słuchowej głoskowej wyrazów – nazw zwierząt, np.: kot, pies, chomik, mysz.
3.„Piesek”- praca plastyczna. Malujemy stopę farbką w kolorze sierści psa, odbijamy stopę na kartce. Kiedy farba wyschnie, dorysowujemy oczy, pysk, obrożę, domalowujemy uszy i ogon.
Od 25 maja przedszkole wznawia działalość opiekuńczo-wychowawczą wzwiązku z tym proszę zapoznać się z procedurami oraz przesłać deklarację . Informacje znajdują się na stronie głównej przedszkola oraz zostały przesłane meilowo. Deklaracje są wysyłane do przedszkola w Lubniewicach ale proszę tez przekazać informacje dla mnie. Dziękuję.
List do rodziców (18.05.2020r.- 22.05.2020r.)
Temat tygodnia: MAMA I TATA
Tematy dni: Moja rodzina; Moja mama wszystko umie; Pomagam w domu; Przygotowujemy upominki dla mamy i taty; Dzień rodziny
Drodzy Rodzice,
w tym tygodniu rozmawiamy na temat rodziny i różnych zawodów wykonywanych przez rodziców. Zastanowimy się też, jak możemy pomagać rodzicom w domowych obowiązkach. Będziemy rozwiązywać zagadki na temat urządzeń domowych, uczyć się czytać globalnie ich nazwy. Będziemy rysować portrety swoich najbliższych i rodziców przy pracy. Przygotujemy upominki i laurki dla rodziców. Będziemy klasyfikować przedmioty ze względu na ich określone cechy, przeliczać je, porównywać liczebności zbiorów. Spróbujemy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, G, C, J, W, F, Ł.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Wspólne porządki – angażowanie dzieci w czynności porządkowe w domu.
Zabawy w przeliczanie i ważenie składników podczas gotowania czy pieczenia ciasta.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek.
Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Czytanie książek – opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek.
Proszę rodzica o przygotowanie z białego papieru sylwetki męskiej i żeńskiej. Zadaniem dziecka będzie dorysować szczegóły tak, aby przypominały postać taty i mamy.
IV.21.05.2020r. (czwartek) Przygotowujemy upominki dla mamy i taty.
1.„Mój tato”– wiersz B. Formy.- słuchanie wiersza.
Proszę rodzica o przeczytanie dziecku wiersza.
Mój tato nigdy się nie złości.
Na jego twarzy uśmiech gości.
Chociaż problemów ma niemało,
to jeszcze chęci mu zostało.
Pomaga mamie przy kostiumie
dla brata, który apel ma.
Bo tata z mamą wszystko umie
i tak też będę umieć ja.
I choć czasu mało mają,
dzieciom swym go nie odmawiają.
I choć każde z nich pracuje,
obowiązki ważne mają,
to mamusia razem z tatą
o pociechy swoje dbają.
4.Zabawa muzyczno – ruchowa „Paluszek” Tu paluszek, tu paluszek,
Kolorowy mam fartuszek.
Tutaj rączka, a tu druga,
A tu oczko do mnie mruga.
Tu jest buźka, tu ząbeczki,
Tu wpadają cukiereczki.
Tu jest nóżka i tu nóżka,
Chodź zatańczyć jak kaczuszka.
Dzieci ilustrują ruchem słowa piosenki.
Tu paluszek, tu paluszek
(pokazujemy jeden palec wskazujący i drugi palec wskazujący)
Kolorowy mam fartuszek.
(rozkładamy obydwie ręce na wysokości pasa)
Tu jest rączka, a tu druga,
(pokazujemy jedną rękę i drugą rękę)
A tu oczko do mnie mruga.
(wskazujemy oko)
Tu jest buźka, tu ząbeczki,
(wskazujemy buzię i zęby)
Tu wpadają cukiereczki.
(masujemy brzuszek)
Tu jest nóżka i tu nóżka,
(pokazujemy jedną nogę i drugą nogę)
Chodź zatańczysz jak kaczuszka. (kiwamy się na boki jak kaczka)
Do małego garnuszka wlewamy wodę, wsypujemy galaretki i na małym ogniu gotujemy 5minut (mieszamy co jakiś czas). Przygotowany płyn przelać do silikonowych foremek do kostek lodu. Odstawiamy do ostygnięcia. Smacznego
III. 20.05.2020r. (środa) Pomagam w domu.
1.Kosmici z odkurzacza – rozmowa z dziećmi na temat opowiadania Liliany Fabisińskiej.
Rodzice Paulinki dostali na rocznicę ślub wspaniały prezent: odkurzacz, który sam jeździ po całym pokoju i sam sprząta. Nie trzeba za nim chodzić, nie trzeba nosić niewygodnej rury. Na ten prezent złożyła się cała rodzina. – Wszyscy wiemy, że macie mnóstwo pracy i mało czasu na sprzątanie – powiedział dziadek uroczyście, wręczając rodzicom wielką paczkę. Paulinka mogłaby godzinami wpatrywać się w jeżdżący po podłodze statek kosmiczny. UFO – tak nazywała ten odkurzacz, oczywiście tylko w myślach, bo nie chciała, żeby ktoś się z niej śmiał. Wyobrażała sobie, że w środku siedzą niewidzialne ludziki, które sprzątają ich dom swoimi malutkimi, niewidocznymi miotełkami. – Ach, gdybym tak mogła was zobaczyć! – szepnęła kiedyś w stronę odkurzacza. A wtedy on… (mogłaby przysiąc, że tak było) …delikatnie się poruszył i zagrzechotał! – Chcecie urządzić sobie jakąś zabawę? – powiedziała z nadzieją w głosie. – Tak, żeby nikt was nie zobaczył? Obiecuję, nikomu nie powiem! Możecie bawić się przy mnie! Ale niewidzialne ludziki nie dały się namówić. Nie wyszły ze swojego statku kosmicznego i nie przywitały się z Paulinką. Ona jednak nie rezygnowała. Próbowała zaskoczyć małych kosmitów z samego rana, próbowała i wieczorem, wbiegając do pokoju na palcach, już po zgaszeniu światła. Któregoś dnia wróciły z mamą do domu trochę wcześniej niż zwykle. Zastały tatę przy stole. Kiwał się na krześle, czytając instrukcję obsługi. – Coś się zepsuło? – zdenerwowała się mama. – Nie, nie – uśmiechnął się niepewnie, jak dziecko przyłapane na gorącym uczynku. – Po prostu… no wiecie… po prostu zupełnie nie rozumiem, jakim cudem ten odkurzacz jeździ i sprząta całkiem sam. Szukam informacji w instrukcji. Ale nic tam nie ma. Zaczynam już podejrzewać, że w środku siedzą jakieś małe niewidzialne ludziki.
Dzieci odpowiadają na pytania dotyczące treści opowiadania, np.:
-Co dostali rodzice Paulinki w prezencie?;
- Nad czym zastanawiała się Paulinka?;
-W jaki sposób próbowała sprawdzić, czy w środku są ludziki?;
-Co sprawdzał tata Paulinki?;
-Jakie inne sprzęty pomagają w codziennych pracach domowych?
2. „Domowi pomocnicy” – zabawa dydaktyczna . Dzieci rozwiązują zagadki dotyczące urządzeń domowych i wskazują je na obrazkach.
-W każdej kuchni stoi metalowa skrzynka, w której się nie psuje mleko ani szynka. /lodówka/
-Dzięki niemu łatwiej i lepiej się sprząta. Wciągnie każdy pyłek z najdalszego kąta. /odkurzacz/
-Gdy włożysz do niej brudne ubranie, po jakimś czasie czyste się stanie. /pralka/
-Wygląda jak duża metalowa skrzynia, sama zmywa sztućce i brudne naczynia. /zmywarka/
4.„Pomocna dłoń” –dziecko odrysowuje dłonie na kartce , przy pomocy rodzica, wypisanie na poszczególnych palcach zobowiązania, (w jakich czynnościach będzie pomagało?).
Dom to spracowana dłoń ojca, którą ci kładzie na ramiona,
by ci powiedzieć „źle”, „dobrze” kiedy cię chce przekonać.
To dni samotne gdy cię nie ma. Długie rodziców rozmowy.
To ich codzienna troska, abyś był mądry i zdrowy.
„Dom to....” – skojarzenia dzieci i rodziców na zmianę.
„Tajemnicza mama, tajemniczy tata” – rozmowa z dziećmi. Dziecko opowiada o tym, co w pracy robi jego mama / tata.
Słuchanie wiersza J. Sucharzewskiej pt. „Mama” – wypowiedzi dzieci na temat postępowania chłopca; ocena jego zachowania,
„MAMA” - J. Suchaczewska - Mamo, zapnij mi guziki!
- Mamo, wciągnij mi buciki!
- Mamo, zawiąż sznurowadło!
- Mamo, podnieś, bo coś spadło!
- Mamo, przynieś mi łyżeczkę!
- Mamo, popraw poduszeczkę!
We dnie, w nocy, wieczór, rano,
Ciągle tylko – Pomóż mamo!
Za to beczeć umie sam.
- Znasz takiego?
- Bo ja znam.
-Jakie emocje można odczytać z postawy poszczególnych osób?
3. Teatrzyk paluszkowy „ Rodzina” z wykorzystaniem sylwet bohaterów utworu .(zrobić można sylwety i założyć na palce)
Ten pierwszy - to dziadziuś,(kciuk)
a obok - babunia.(wskazujący)
Największy - to tatuś,(środkowy)
a przy nim - mamunia.(serdeczny)
A to jest – córeczka mała!(mały)
Tralalala, la, la...
A to - moja rączka cała!
Tralalala, la, la.
Rozmowa na temat teatrzyku .
Po wysłuchaniu teatrzyku dzieci, wymieniają osoby wchodzące w skład rodziny.
Dzieci przeliczają członków rodziny występujących w wierszu przy użyciu palców własnej dłoni lub patyczki drewniane (liczenie w zakresie dostępnym dziecku)..
Temat tygodnia: NA ŁĄCE (11.05.2020r – 15.05.2020 r.)
Tematy dni: Rośliny na łące; Zwierzęta na łące; Owady; Na łące – rozwój motyla; Plener malarski
Drodzy Rodzice,
w tym tygodniu rozmawiamy na temat łąki i jej mieszkańców. Przy pomocy lup obserwujemy i nazywamy rośliny i zwierzęta zamieszkujące łąkę, m.in. owady. Szukamy nazw łąkowych roślin w atlasach roślin i stworzymy Zielnik. Zbieramy informacje na temat m.in. kretów i żab. W domu można zorganizować „Kącik dla łąki”, w którym zbierzemy publikacje i ciekawostki na temat łąki i jej mieszkańców, a także zdjęcia roślin i zwierząt zamieszkujących łąkę. Wykorzystując rozmaite materiały plastyczne, stworzymy prace z motywami łąki. Poznamy liczbę 0. Uczymy się dokładać i zabierać elementy ze zbioru tak, aby zostało ich 0. Uczymy się pisać cyfrę 0. Poznamy literę ł, Ł, jak łapa lub Łucja. Uczymy się wysłuchiwać głoskę ł na początku, w środku i na końcu podawanych wyrazów. Próbujemy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, G, C, J, W, F, Ł.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Wspólne wycieczki w plener, na łąkę, do lasu – obserwowanie roślin i zwierząt.
Wspólne oglądnie i czytanie atlasów zwierząt i roślin.
Zabawy utrwalające w pamięci kształt cyfry 0: wyszukiwanie przedmiotów zbliżonych kształtem do cyfry 0, pisanie cyfry 0 po piasku, kaszy, układanie cząstek warzyw i owoców w kształt cyfry 0.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek, w tym w szczególności głoski ł.
Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter, w tym w szczególności litery ł, Ł.
Pytania do opowiadania:
O czym było opowiadanie?
Jak miały na imię żabki występujące w opowiadaniu?
Dlaczego chciały zmienić swoje stroje? Kto napisał ogłoszenie?
Kogo żabki zaprosiły na zabawę?
Kogo nie zaprosiły?
Kto ostrzegał żabki?
Jakie stroje uszyły żabki?
Czy to był dobry pomysł?
Dlaczego kolor zielony jest odpowiedni dla żabek?
1. Nazywają go doktorem,
bo wie, które drzewo chore...
2. Małe zwierzątko, sił ma niewiele,
A kopie w ziemi długie tunele...
3. Nie chodzą, lecz skaczą,
nad stawem mieszkają.
Gdy wieczór zapadnie
na głosy śpiewają...
4. O nocleg nie prosi
wędruje po świecie,
bo swój domek nosi
na własnym grzbiecie...
5. Ja nie śpiewam, jak kanarek,
piórka moje zwykłe szare.
Zwykle po swojemu ćwierkam,
do okienka twego zerkam...
6. Biało – czarny fraczek,
Buciki czerwone.
Uciekają żaby,
gdy idzie w ich stronę...
IV.14.05.2020r. (czwartek) Na łące -rozwój motyla
1.Posłuchaj wiersza pt.,, Motylek” Wandy Chotomskiej. Opowiedz, co robił motylek w wierszu? Zastanów się i powiedz(odnosząc się do własnych doświadczeń)co robi motyl na łące? Jakie ma kolory? ,,Motylek” Wanda Chotomska Motylek lekki fruwa nad łąką
w dole są kwiaty w górze jest słonko.
Motylek lekki w trawie się błąka
myśli że kwiaty to małe słonka.
Fru fru, fiu fiu, wesoło, wesoło mu.
Fru fru, fiu fiu, wesoło, wesoło mu.
Motylek lekki fruwa nad łąką
w dole są kwiaty w górze jest słonko.
Motylek lekki fruwa nad światem
myśli że słońce jest dużym kwiatem.
Fru fru, fiu fiu, wesoło, wesoło mu.
Fru fru, fiu fiu, wesoło, wesoło mu. 2.Taniec motyli z chustami/apaszkami.-Zamień się teraz w motyla i według własnego pomysłu zatańcz taniec do utworu Piotra Czajkowskiego pt. ,,Walc kwiatów” https://www.youtube.com/watch?v=GC7PycSBILc.
2.Gdzie się podziały nasze kropeczki? – zabawa matematyczna na podstawie opowiadania Joanny Modelskiej.
Na łące panował niespokojny gwar. W trawie aż huczało od krzyków.
– Co to za hałasy? Co się z wami dzieje? – spytał przysadzisty żuk.
– Ktoś nam ukradł kropeczki ze skrzydeł! – wykrzyknęły przestraszone biedronki.
– Bez nich nie jesteśmy już takie same. Kto teraz będzie chciał wypatrywać nas w trawie? Czyje oko ucieszymy naszym widokiem…? – zawiesiła głos najstarsza z biedronek.
Kto śmiał to zrobić?! – oburzył się żuk i ze zdziwienia aż postawił swoje różki na sztorc.
Tu, na łące, wszystkie owady mieszkają razem i sobie pomagają – zauważył pasikonik.
– To znaczy, że zakradł się do nas jakiś intruz – odparł żuk po chwili namysłu.
– Te psotnice już nieraz dały się nam we znaki. Pewnie to one ukradły kropki biedronkom i przyczepiły do swoich skrzydeł.
– I co teraz, żuku? Musimy jakoś wspomóc nasze przyjaciółki! – odezwał się pasikonik.
– Czy ktoś ma pomysł?
Zapadła cisza. Mimo że owady bardzo chciały pomóc swoim koleżankom, żaden z nich nie wiedział, czym zastąpić skradzione kropeczki. Całej rozmowie przysłuchiwały się polne rośliny, szumiąc z oburzenia. Wtem nad rozmówcami pochylił się kwiat maku.
– Wiem, że do biedronki mi daleko, ale w moim kwiecie są czarne nasiona, które mogę oddać biedronkom – zasugerował nieśmiało mak.
– Naprawdę? Zrobiłbyś to dla nas? – z niedowierzaniem spytała najstarsza biedronka.
– Z przyjemnością i zaszczytem – radośnie odparł kwiat.
Na łące rozległy się wesołe okrzyki. Owady ochoczo wzięły się do pracy i pomogły nalepić nowe kropki na czerwonych skrzydłach. A kiedy już skończyły, biedronki znowu wyglądały tak jak zawsze.
Dzieci mają przed sobą sylwety biedronek z przyczepionymi kropkami – na każdej biedronce jest inna liczba kropek.
Rodzic zadaje dzieciom pytania i wydaje polecenia:
-Co przydarzyło się biedronkom?;
-Kto im pomógł?;
-Co zrobili przyjaciele biedronek z łąki?;
Zróbcie tak, by biedronki nie miały kropek. Ile kropek ma teraz każda biedronka?
Rodzic prezentuje dzieciom liczbę 0. Dzieci opisują jej kształt, porównują ją do znanych sobie kształtów. Odszukują ją wśród znanych liczb . Mogą popisać na piasku lub w kaszy .
3. Teraz trochę ruchu i liczenia. „Ile kropek ma biedronka?”. Dziecko porusza się w rytmie podanym przez rodzica. Na hasło: Ile kropek ma biedronka? dziecko zatrzymuje się, a rodzic wystukuje określoną liczbę dźwięków, np.3. Zadaniem dziecka jest policzenie, powiedzenie, pokazanie na palcach liczby usłyszanych dźwięków starsze mogą pokazać cyfrę .
4.„Kolorowe owady” – praca konstrukcyjna z wykorzystaniem materiałów recyclingowych.
5.„Wędrujące palce”. Jest to zabawa ruchowo – słuchowo – wzrokowa. Poproszę rodziców, aby przygotowali rzecz w kształcie prostokąta, może to być np. pudełko o takim kształcie. Rodzic recytuje rymowankę takiej oto treści: „Pisarz bardzo lubi ciszę„. W tym samym czasie dziecko ma za zadanie wodzić palcem po obwodzie prostokąta (jeden ruch na jedną krawędź). Zabawę powtarzamy kilka razy. Za każdym razem należy zmienić palec. Może to zrobić najpierw rodzic.( zadanie dla młodszych dzieci)- utrwalenie kształtu prostokąta .
6. Przypominam o ćwiczeniach.
II. 12.05.2020 r. (wtorek) Zwierzęta na łące.
„Kosi, kosi łapki” – zabawa paluszkowa.
Dzieci recytują popularną rymowankę z jednoczesnym dotykaniem kolejnymi palcami ręki prawej palców wskazującego i kciuka ręki lewej.
Kosi (palec mały ręki prawej dotyka kciuka ręki lewej),
kosi (kciuk ręki prawej dotyka palca małego ręki lewej),
Silne, płaskie, jak łopatki, zawsze w pracy pomagają.
Swoim ryjkiem bardzo lubię korytarzy drążyć wiele.
Spulchniać zbite bryły ziemi, wiercić przejścia i tunele.
Gdy na dworze silne mrozy, w miłej norce,
wśród zapasów siedząc, marzę o przetrwaniu do wiosennych lepszych czasów.
Zadajemy dzieciom pytania na temat wysłuchanego wiersza:
-Jak wygląda kret?;
-Gdzie żyje kret?;
- Dzięki czemu może kopać korytarze?;
-Do czego są porównane łapki kreta?;
-Ile łap ma kret?
Dzieci przeliczają łapy kreta i odpowiadają ile kret ma łap, następnie układają zdanie: Kret ma cztery łapy.
Dzieci analizują zdania, dzielą je na wyrazy i wyodrębniają wyraz łapa.
3. „Ł jak łapa” – wprowadzenie litery ł, Ł odwołuje się do wyrazu łapa i wprowadza literę ł, Ł zgodnie ze schematem zaprezentowanym przy poprzednich literach. ła-pa, ł-a-p-a
4. „Ile kroków do domu?” – zabawa ruchowa z elementem mierzenia. Dziecko ma drewniany klocek, który turla. Tam, gdzie klocek się zatrzyma, jest ich dom. Dziecko ma zmierzyć odległość za pomocą kroków. Dzieci rzucają i mierzą odległość na zmianę
4. „Na łące” – wycieczka na łąkę. Jeśli będzie ładna pogoda wybierz się z rodzicami na łąkę zabierz z sobą lupy, koce. Zadanie wasze to, poszukać roślin oglądanych na ilustracjach i zapamiętanych z filmu i możecie zrobić swój zielnik .Podczas oglądania roślin możecie wykorzystać lupy.
Temat tygodnia: JAK POWSTAJE KSIĄŻKA? (04.05.2020r.- 08.05.2020r.)
Tematy dni: Moje książki; W bibliotece; Jak powstaje książka; Szanujmy książki; Przygody Supełka
Drodzy Rodzice, w tym tygodniu rozmawiamy na temat roli, jaką odgrywają w naszym życiu książki. Poznamy różne rodzaje książek, a także zawody związane z ich powstawaniem: pisarza, autora, ilustratora, grafika, redaktora, drukarza. Odwiedzimy księgarnię i bibliotekę. Stworzymy w domu kącik książki. Bawimy się w bibliotekę i księgarnię, wykorzystując symbole monet. Wymyślamy tytuły książek i tworzymy dla nich okładki. Poznamy liczbę 9. Uczymy się określać, który element jest pierwszy, a który drugi z kolei, ile jest elementów, dokładamy i zabieramy elementy ze zbioru tak, aby zostało 9 elementów. Uczymy się pisać cyfrę 9. Próbowamy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, G, C, J, W, F.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Wspólne wyjście do biblioteki – wypożyczenie książek wybranych przez dziecko.
Wspólne oglądnie i czytanie książek – zwrócenie uwagi na różne rodzaje książek i ich przydatność w życiu (albumy, atlasy, bajki, przewodniki, poradniki itp.)
Zabawy utrwalające w pamięci kształt cyfry 9: wyszukiwanie przedmiotów zbliżonych kształtem do cyfry 9, pisanie cyfry 9 po piasku, kaszy, układanie cząstek warzyw i owoców w kształt cyfry 9.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek.
Zabawy w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Wspólne śpiewanie piosenek, recytowanie wierszy.
V. Piątek (08.05.2020 r. )
1. „Przygoda przecinka” – zabawa twórcza. Na kartce jest narysowany duży przecinek. Rodzic rozpoczyna zabawę, mówiąc: Pewnego dnia przecinkowi znudziło się mieszkanie razem z literami i … Przekazuje kartkę z przecinkiem dziecku, które ma za zadane powtórzyć słowa rodzica i dopowiedzieć dalszą część opowiadania wymyśloną przez siebie.
2. „Ilustratorzy” – zabawa plastyczna. Dzieci rysują kredkami wybraną przez siebie przygodę przecinka.
3.„Gimnastyka buzi i języka”:
– „Mówienie na wydechu” – ćwiczenia oddechowe. Dzieci nabierają powietrze nosem do brzucha, a następnie wypowiadają wyliczankę: Każdy aktor o tym wie, że nie można mówić źle na jednym wydechu.
– Ćwiczenia języka: wysuwanie języka do przodu – język wąski i szeroki.
– Liczenie językiem dolnych i górnych zębów.
– Zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka.
– Ćwiczenia szybkiego wymawiania głoski r.
4. Dokończenie cytatów, pochodzące ze znanych utworów dla dzieci.
Żeby kózka nie skakała………….
Był sobie słoń, wielki jak słoń, zwał się ten słoń ……………. A w trzecim siedzą same grubasy siedzą i jedzą …………….
Pan kotek był chory i …………….
Nad rzeczką opodal krzaczka ……………….
Entliczek – pentliczek …………………….
Abecadło ……………………….
Pewna żaba była ……………….
Zasadził dziadek ………………….
Murzynek Bambo …………………….
Biega, krzyczy pan Hilary …………….
"Książka czeka" - Łochocka Hanna Książka nas uczy, książka cieszy,
czasem zadziwi
nas niemało
albo po prostu tak rozśmieszy,
jakby się dobry
żart słyszało.
Książka też mądrze nam doradza
różne wskazówki,
wzory daje.
Książka w szeroki świat wprowadza,
dalekie z nami
zwiedza kraje.
Lubimy książkę - przyjaciółkę.
Wiesz co ci powiem?
Nie odwlekaj.
Masz trochę czasu? Spójrz na półkę,
sięgnij po książkę!
Książka czeka!
Po wysłuchaniu wiersza dzieci odpowiadają na pytania rodzica., np.:
- Co robi dla nas książka?;
-Jak inaczej możemy nazwać książkę?;
-Co daje nam czytanie książek?;
-Co to znaczy szanować książki?;-
- Jak należy postępować z książkami, by były zawsze czyste i zadbane?
3. Dawno, dawno temu…. - snujemy bajkę ( ćwiczenie twórcze). Wymyśl swoją bajkę, której ilustracje zamieścisz w mini książce.
Zaprojektuj okładkę do swojej książeczki.
4.„Księgarnia” – zabawa tematyczna. Zorganizuj sklep z książkami – księgarnię. W wybranym miejscu są wystawione książki, każda z nich jest oznaczona ceną od 3 do 9. Ceny powinny być ustalone tak, by dzieci musiały korzystać co najmniej z dwóch monet. Dziecko może kupić dowolna książkę, ale musi posiadać odliczoną kwotę – kasa nie wydaje reszty. Dziecko ma do dyspozycji monety ( można zrobić samemu). Kasjerem może być Rodzic.
O przegrywaniu – wysłuchajcie bajki, a następnie zainicjuj rozmowę na temat uczuć, które towarzyszą dzieciom, gdy nie uda im się wygrać w grach lub zawodach. Odwołując się do bajki i doświadczeń przedszkolaków, zadaj pytania:
- Co zrobił żuraw, gdy przegrał? - Jak zareagowały inne zwierzątka? - Co ważnego powiedziała żurawiowi dzika kaczka? - Co jest przyjemniejsze – wygrywać czy przegrywać? - Co dobrego wynika z wygranej? - Dlaczego nie lubimy przegrywać? - Co czujecie, gdy wygrywacie, a co, gdy przegrywacie? - Co dobrego może wynikać z przegranej?
II. W bibliotece (05.05.2020r.)
Kłótnia książek – rozmowa na temat treści opowiadania Łukasza Bernady i ilustracji w Cz 64–65.
W sobotę w bibliotece zrobił się szum. To kolorowe książki dla dzieci kłóciły się między sobą.
– Ja jestem najciekawsza – przechwalała się historia o piratach.
– Opowiadam o niesamowitych przygodach!
– Nieprawda! – odpowiedziała inna.
– U mnie można przeczytać informacje o dinozaurach. Dzieci wolą dinozaury niż piratów.
– Nie macie racji! – krzyknęła następna.
– Najciekawsze są nowe modele aut!
Potem włączyły się też inne książki. Już nikt nikogo nie słuchał. O rozwiązanie poproszono mądrą księgę baśni.
– Zanim odpowiem – rzekła – wykorzystam czar wróżki z bajki i zabiorę was w podróż po naszym miasteczku.
Wypowiedział zaklęcie i okno się uchyliło, a książki wyfrunęły jak ptaki, machając okładkami. Nastał wieczór i w wielu oknach paliły się światła. Książki zaglądały do mieszkań. W jednym dzieci czytały historię przygodową. W drugim dziewczynka siedziała nad stronicami o ciastkach i wypiekach. Jeszcze w innym pan trzymał w rękach powieść.ma książek. Muszą się najpierw o nas dowiedzieć. Zajrzały do wielu okien i przekonały się, że ludzi interesują bardzo różne książki. Po powrocie milczały zawstydzone. Nikt nie czytał o piratach, dinozaurach, czy samochodach.
– Czytelnicy lubią różne książki – uspokajała księga baśni.
– A to oznacza, że każda z nas jest ważna.
– Naprawdę?! – zapytały z niedowierzaniem.
– Tak. Tylko dla kogoś innego.
W poniedziałek rano pierwsza zjawiła się pani bibliotekarka. Wkrótce przybyły również dzieci ze szkoły z wychowawczynią. Gdy się zapisywały do biblioteki, jeden z chłopców powiedział:
– Mieszkam niedaleko. My nie mamy książek. Czy mogę wypożyczyć od razu trzy?
– Oczywiście! A które byś chciał?
– O piratach, o samochodach i… o dinozaurach!
Dzieci odpowiadają na pytania ., np.
-Jak nazywa się miejsce, w którym były książki?;
-O co pokłóciły się książki?;
-Kto pomógł rozwiązać problem?;
-Co zrobiła księga z bajkami, by pogodzić książki?;
Popatrzcie na ilustrację w książce. Co można robić w bibliotece?; Jak należy zachowywać się w bibliotece? Po rozmowie dzieci wykonują kolejne ćwiczenia w Cz 64–65.
2.,,W Bibliotece”- Poproś rodzica ,aby w oparciu o opowiadanie opowiedział Ci do czego służy biblioteka? Jak nazywają się osoby, które w niej pracują? Dlaczego to takie ważne miejsce? Jak należy się w nim zachować? 3.,,W Bibliotece” –zabawa tematyczna. Wspólnie z rodzicem odegraj scenkę. Wciel się w rolę bibliotekarza i osoby wypożyczającej książkę czyli czytelnika. Zwróć uwagę na stosowanie zwrotów grzecznościowych.
4.„Słyszę i liczę” – ćwiczenia liczbowe, odtwarzanie zasłyszanych dźwięków. Rodzic wrzuca do kubka określoną liczbę guzików w takim tempie, aby dzieci mogły je policzyć. Następnie układają przed sobą tyle samo guzików podpisując je odpowiednią cyfrą. W celu sprawdzenia dzieci wysypują z kubka liczmany i liczą. Kto miał tyle samo, dobrze wykonał zadanie. Rodzic klaszcze, a dzieci odtwarzają dźwięki za pomocą liczmanów, odpowiednio je podpisując. Przy kolejnym powtórzeniu zabawy Rodzic klaszcze, a dzieci podskakują tyle razy ile dźwięków słyszą.
Zabawa z grochem Dziecko ma uzbierać 9 ziaren grochu – przelicza groch i układa z niego cyfrę 9.
„Dodajemy ” – dzieci otrzymują groch , manipulują nimi – dodają ustalając wynik działania
1. Rozwiązanie zagadki, która wprowadzi nas w temat : „Choć nie ma zamka ani kluczyka Często otwierasz ją i zamykasz. W swym wnętrzu wiele tajemnic mieści, wierszyków , bajek i opowieści”. (książka)
2. Strażnik książek – rozmowa na temat treści opowiadania Magdaleny Zawadzkiej.
Strażnik książek Magdalena Zawadzka
W ogromnym zamku mieszkał tajemniczy czarodziej. Ludzie mawiali, że to najmądrzejszy człowiek na świecie i zawsze potrafił znaleźć radę. Pewien rybak, z którego śmiano się we wsi, że jest najgłupszy ze wszystkich rybaków, postanowił udać się do niego i poprosić o pomoc. – Skoro jest taki mądry, to na pewno wie, jak przestać być głupim – powiedział rybak i wyruszył w drogę. Wędrował wiele dni aż dotarł do wielkiego zamczyska o ostrych wieżach i grubych murach. Zapukał w bramę.
– Kto tam? – odezwał się jakiś głos.
– To ja! Chcę wejść, wpuść mnie! – zawołał się rybak.
– Nie jesteś zbyt grzeczny, idź sobie – odparł głos.
Rybak zanocował w lesie i wrócił rano. Znów zapukał i znowu usłyszał:
– Kto tam?
– Proszę, wpuść mnie!
Wtedy brama otworzyła się ze zgrzytem, a na progu stanął czarodziej we własnej osobie.
– Witaj, wejdź proszę i powiedz, co cię sprowadza.
Rybak podziękował i opowiedział o swoim zmartwieniu. Czarodziej uśmiechnął się i zaprowadził gościa do głównego holu. Pod ścianami stały niezliczone regały, na których były miliony książek.
– Oto rada na twój kłopot – powiedział czarodziej.
Rybak nie mógł uwierzyć, że na świecie istnieje tyle książek.
– Co ja mam zrobić? – zapytał przestraszony.
– Zacznij się uczyć. Weź jedną książkę, przeczytaj ją, a potem weź drugą i kolejną. Kiedy przeczytasz wszystkie, będziesz mądrzejszy ode mnie.
– Ale przecież ty jesteś najmądrzejszy na świecie.
– O nie! – zaprzeczył czarodziej. – Tak myślą tylko ci, którym nie chce się uczyć. Zapewniam cię, że jeśli się postarasz, możesz stać się o wiele mądrzejszy. Rybak został u czarodzieja i wiele lat czytał księgi. A kiedy czarodziej odszedł, zajął jego miejsce w zamku i strzegł ksiąg dla kogoś innego, kto zechce przyjść, by się uczyć.
Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania ., np.:
- Dlaczego rybak postanowił odszukać czarodzieja?;
-Dokąd czarodziej zaprowadził rybaka i jaką dał mu radę?;
4. Rozwiąż zagadki o postaciach bajkowych, czy je znasz :
- Jej czerwony płaszczyk widać już z daleka. Gdy przez las idzie, wilk już na nią czeka. (Czerwony Kapturek)
-Tego chłopca i dziewczynkę z bajki pamiętacie. Sprytem wiedźmę przechytrzyli w piernikowej chacie. (Jaś i Małgosia)
-Jak inne zwierzęta cztery łapy ma, lecz tylko na tylnych buty ma dwa. Choć czasem mruczy, to myszy nie goni, kapelusz z piórkiem ma na swej skroni. (Kot w butach)
- W łupince orzecha wygodnie sypiała, w pyłku kwiatowym co dzień się kąpała. A choć najmniejszą dziewczynką była, od dużych kłopotów się nie ochroniła. (Calineczka)
-Był bajkowym pajacykiem co miał ludzki głos, lecz gdy głosem tym nakłamał rósł mu nos. (Pinokio)
W tym tygodniu poznamy Polskę – jej legendy i symbole. Dowiemy się, jak wygląda mapa Polski i co możemy z niej odczytać. Podążając szlakiem Wisły, omówimy kolejne miasta oraz ich najbardziej znane zabytki. Dowiemy się, że Polska leży w Europie, stolicą Polski jest Warszawa, w polskim godle jest orzeł biały, a flaga Polski jest biało-czerwona. Przypomnimy sobie śpiewanie hymnu Polski, posłuchamy także hymnu Unii Europejskiej. Poznamy literę f, F, jak flaga lub Franek. Uczymy się wysłuchiwać głoskę f na początku, w środku i na końcu podawanych wyrazów. Spróbujmy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, J, W, F.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Zabawa w odszukiwanie w otoczeniu symboli związanych z Polską lub polskimi miastami.
Zabawa z mapą – rozmowa na temat miejsc, w których mieszkają dalsi członkowie rodziny, miejsc, które chciałoby się odwiedzić.
Wspólne przygotowanie potraw charakterystycznych dla wybranych państw europejskich.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek i w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Oda do radości – osłuchanie z hymnem Unii Europejskiej; określanie jego charakteru,
4. „Flaga Unii Europejskiej” – prezentacja flagi Unii Europejskiej. Rodzic wspólnie z dziećmi przelicza gwiazdki. Dzieci dostają, guziki lub inne małe liczmany. Mają za zadanie wziąć tyle liczmanów, ile jest gwiazdek na fladze Unii Europejskiej. Następnie układają je w ten sam sposób.
5.Jesteśmy Europejczykami prezentacja mapy konturowej Europy , wyszukanie Polski
1) Na czerwonej tarczy, widnieje biały orzeł w koronie.
Kto tego symbolu nie zna, niech ze wstydu zaraz spłonie. (godło)
Podpowiedź: Rymuje się ze słowem „siodło”,
Jednym z symboli Polski jest... (godło)
2) Powiewa ona, gdy wiatr się zerwie
A na niej biel jest i czerwień. (flaga)
3) Herbem tego miasta, jest piękna syrenka
która miecz i tarczę dzierży w swoich rękach.
Od imienia syrenki i rybaka Warsa je nazwano,
I stolicą państwa polskiego mianowano.
Przez nie rzeka Wisła przepływa,
Zatem jak stolica Polski się nazywa? (Warszawa)
4)Ta szeroka rzeka płynie,
po polskiej krainie.
Niczym błękitny, ostry nóż,
przecina Polskę wzdłuż.
Pędzi od gór wysokich, przez Kraków i stolicę
W niej rybak Wars ujrzał swą ulubienicę. (Wisła) Podpowiedź:
Szafirowym blaskiem, woda z niej błysła.
Najdłuższą Polski rzeką, jest ona… (Wisła)
5) Zwie się Mazurek Dąbrowskiego,
Choć Wybicki jest autorem.
Pieśnią jest państwa polskiego
Polski trzecim jest symbolem. (hymn)
Podpowiedź:
Na zawsze pozostaną jego słowa w sercu mym,
Na zawsze zapamiętam mojego kraju… (hymn)
7.Zadania
1.Kto, według legendy, był założycielem Polski:
a) Lech
b) Czech
c) Rus
2. Jak nazywała się pierwsza stolica Polski?
a) Kraków
b) Gniezno
c) Działdowo
3.Kto pokonał Smoka Wawelskiego?
a) rycerz
b) czarownica
c) szewczyk
4. Jak nazywa się miasto, które znajduje się w miejscu, gdzie spotkali się Wars i Sawa?
a) Wyszków
b) Wrocław
c) Warszawa
5.Które polskie miasto słynie z pierników?
a) Toruń
b) Opole
c) Szczecin
III. 29.04.2020r. (środa) Kraków
1.Odszukanie na mapie Krakowa –zaznaczenie, przyczepienie kartki z napisem KRAKÓW –czytanie globalne (druga stolica Polski)
2.„Legenda o Smoku Wawelskim” –słuchanie legendy
Rozmowa z dziećmi na temat wysłuchanej legendy, zwrócenie uwagi na postacie dobre i złe występujące w legendzie.
4. „Litera f” – zabawy usprawniające koordynację słuchowo-wzrokowo-ruchową; kreślenie wzoru litery w pisanej przy piosence Płynie Wisła, płynie https://www.youtube.com/watch?v=qQWL5wtnpyo
„Jak należy się zachowywać podczas słuchania lub śpiewania hymnu narodowego?” – omówienie postawy zasadniczej podczas słuchania i śpiewania hymnu narodowego, prezentacja postawy, ćwiczenie postawy zasadniczej.
„Kiedy jest grany hymn narodowy?” – rozmowa na podstawie doświadczeń dzieci. Rodzic opowiada o uroczystościach państwowych, zawodach sportowych, igrzyskach olimpijskich i innych okolicznościach, podczas których można usłyszeć hymn państwowy. Zwraca uwagę, iż każde państwo ma inny hymn narodowy.
3.Barwy ojczyste – zapoznanie dzieci z wierszem Czesława Janczarskiego.
Dzieci szukają w domu przedmiotów, których nazwy zaczynają się na taką samą głoskę jak wyraz flaga.
„Czy jest tu głoska f?” – zabawa dydaktyczna; rodzic wypowiada dowolne wyrazy; gdy dzieci usłyszą głoskę f, wykonują umówiony wcześniej ruch, np. podnoszą się i siadają na miejsce. Głoska na początku, w środku, na końcu wyrazu.
Monografia litery f, F na podstawie wyrazów: flaga, Franek
6. Posłuchaj utworu muzycznego https://youtu.be/Frb-w7qyb88 Czy rozumiesz o czym on jest? Jak myślisz dlaczego nie wiesz, o czym śpiewa dziewczynka?
Następnie posłuchaj tego utworu https://youtu.be/dzMLZrrj5Y0 O czym on jest? Dlaczego teraz rozumiesz?
(Ponieważ mężczyzna śpiewa w języku, w jakim my mówimy. Mówimy w języku polskim, bo jesteśmy Polakami. Rozumiemy, gdy ktoś mówi po polsku, tak jak my)
I.27.04.2020r. (poniedziałek) Polska -legendy
I. Ojczyzna – słuchanie wiersza Włodzimierza Domeradzkiego.
Wszystko dokoła: dom i przedszkole,
fabryczne dymy, żelazna kolej...
Kwiaty przy oknie, klon koło bramy,
słoneczny uśmiech kochanej mamy...
I las, co cieniem dzieci zaprasza – wszystko to Polska,
Ojczyzna nasza!
Omówienie treści wiersza ukierunkowane pytaniami rodzica. z wcześniejszym wyjaśnieniem trudnych wyrazów:
- Co to jest ojczyzna?;
- Jak ona wygląda?;
-Jak nazywa się nasza ojczyzna?;
-Jak nazywają się ludzie mieszkający w Polsce?;
- Jaki jest znak rozpoznawczy Polski?;
- Dlaczego należy kochać swój kraj?.
2. „Polska to…” – zabawa słownikowa.
Rodzic zaczyna zdania; dzieci próbują je dokończyć:
- Kim byli dla siebie Lech, Czech i Rus?
- Czego szukali bracia wędrując po świece? - Co skłoniło Lecha do zakończenia wędrówki?
- Jak nazwano gród, który założył Lech i co było jego znakiem? - Od czego pochodzi nazwa naszego Państwa?
4.„Zabawy z mapą Polski” – zabawa dydaktyczna. Prezentacja mapy konturowej Polski (może być fizyczna lub obrazkowa) przez rodzica. Przedstawienie regionów Polski z uwzględnieniem gór, morza, Śląska, nizin i ich umiejscowienia na mapie.
Omówienie symboliki mapy: sposoby zaznaczania wód, dróg, miast itp. Próby wyszukiwania wskazanych miejsc.
Wyszukanie dwóch głównych rzek Polski – Wisły i Odry. Pomiar długości wskazanych rzek za pomocą sznurka. Porównanie wyniku pomiaru.
5.Odszukanie na mapie Polski miasta Gniezna i zaznaczenie jego położenia. Czytanie globalne wyrazów Polska, Gniezno. Próby dokonania analizy głoskowej słów. ( można odrysować kontur Polski bo na nim będziemy zaznaczać miejsca)
Temat tygodnia: CHRONIMY ŚRODOWISKO (20.04.2020r. -24.04.2020r.)
Tematy dni: Co to jest ekologia?; Jak długo będzie bić zielone serce; Wielkie sprzątanie; Skąd się bierze prąd; Skąd się biorą produkty ekologiczne? .
Dziękuję bardzo wszystkim rodzicom za przesłane zdjęcia prac dzieci.
Drodzy Rodzice,
W tym tygodniu poznamy pojęcie ekologia. Dowiemy się, że Ziemia jest naszym domem i że powinniśmy o nią dbać, bo dzięki temu sami będziemy zdrowsi. Wspólnie szukać sposobów, w jakie możemy na co dzień dbać o środowisko. Dowiemy się, jakie są źródła energii oraz że źródła ekologiczne – takie jak wiatr, woda lub energia słoneczna, są zdrowsze dla Ziemi i dla nas. Uczyć się prawidłowego segregowania odpadów. Robimy zabawki z makulatury, plastikowych pojemników, butelek i nakrętek. Poznamy znak +. Uczymy się zapisywać działania z wykorzystaniem znaku +. Poznamy literę w, W, jak worek lub Wanda. Uczymy się wysłuchiwać głoskę w na początku, w środku i na końcu podawanych wyrazów. Próbujemy czytać wyrazy z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, J, W.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Rozmowa na temat zachowań i wyborów, które wpłyną pozytywnie na środowisko (zabieranie wielorazowych toreb na zakupy, zakręcanie wody w kranie, wyłącznie telewizora, gdy nikt go nie ogląda itp.).
Obserwacja baterii słonecznych, elektrowni wiatrowych lub wodnych – na ilustracjach lub podczas wspólnych spacerów.
Wspólne przygotowanie zabawek z wykorzystaniem odpadów (makulatury, plastikowych pojemników itp.).
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek i w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Czytanie książek – opowiadań i wierszy.
V. 24.04 2020r. (piątek) Skąd się biorą produkty ekologiczne?
Program dla przedszkoli pt. „Skąd się biorą produkty ekologiczne”, przygotowanego w porozumieniu pomiędzy Ministerstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi, a Głównym Inspektorem Sanitarnym.
Zwrócenie szczególnej uwagi na wygląd znaku ekologicznego.
2. "Zdrowo zaczynam dzień" czyli zdrowe śniadanie ze zdrowych produktów. Wspólnie z rodzicem przygotuj śniadanie ze zdrowych produktów.
3. Karta pracy – wytnij ze starych np. gazet, ulotek i na kartce podzielonej na pół przyklej zdrowe produkty naturalnego pochodzenia po jednej stronie i niezdrowe produkty po drugiej. Uzasadnij swój wybór. W wyborze może pomóc piramida żywieniowa.
4.„Eko-moda dla mamy, taty, córki i syna…” – kolekcja Wiosna 2020.
Zachęcam do zabawy w tzw. „przebieranki”, wykorzystując do tego ubrania, gadżety, dodatki /zalegające w szafie, długo nieużywane/ - pobawcie się i wykorzystajcie np. bluzkę w różnych aranżacjach, gadżet w różnych odsłonach. W tej zabawie liczy się kreatywność i miło spędzony czas, ale także uświadomienie sobie, że ubrania możemy wykorzystać na wiele różnych sposobów /opaskę wykorzystać jako pasek, apaszkę jako gumkę do włosów itp/, możemy im dać też „drugie życie” i np. ze starego swetra zrobić poduszkę, ze starej koszulki np. torbę na zakupy. Dbajmy o przyrodę
III. 22.04.2020r. (Środa) Wielkie sprzątanie.
1. Słuchanie wiersza – „Sznurek Jurka”. Swobodna rozmowa nt. wiersza.
Tuż za szkołą, bardzo blisko,
Było miejsce na boisko.
Kiedyś tam wyrzucił Jurek
Poplątany stary sznurek,
A nazajutrz obok sznurka
Od banana spadła skórka,
Wyrzucona przez Karola.
Tam też wkrótce Jaś i Ola
Wyrzucili bez wahania
Swoje torby po śniadaniach,
Stos papierków po cukierkach
Wysypała tam Walerka.
Na papierki spadła ścierka,
Jakaś pusta bombonierka
I od lodów sto patyków,
Pustych kubków moc z plastiku,
Wyskubane słoneczniki,
Jeden kalosz, nauszniki,
Stare trampki, piłka z dziurą ,
Połamane wieczne pióro,
Kilka opon od rowerów
I ogromny stos papieru.
Oto tak, od sznurka Jurka,
Wnet urosła śmieci górka, A z tej górki wielka góra
Której szczyt utonął w chmurach.
Nie ma miejsca na boisko,
Lecz śmietnisko mamy blisko.
Rozmowa na temat wiersza . Co należy teraz zrobić ze śmieciami? (posprzątać , posegregować )
2.Wiosenne Eko-porządki – porządkowanie swoich pokoi. Segregowanie zabawek, układanie i porządkowanie rzeczy codziennego użytku.
3. Czy jest tu głoska w? – szukanie w domu przedmiotów zaczynające się na głoskę w. Poznanie litery w, W (dla starszaków). Wyszukiwanie litery w w dowolnym tekście. Można popisać literę w rozsypanej kaszy .
4.„Eko-ludek” – praca przestrzenna z Eko-odpadów /gazety, tektury, makulatura, korki, guziki, rolki, pudełka itp./
I. 20.04.2020 r. (poniedziałek) Co to jest ekologia?
1.Mali strażnicy przyrody – słuchanie wiersza.
Mali strażnicy przyrody autor nieznany
Dziś ekologia modne słowo,
Przyrodę wszyscy chcemy mieć zdrową.
Jej strażnikami się ogłaszamy,
od dziś przyrodzie my pomagamy!
Gdy ktoś bezmyślnie papierek rzuci,
Musisz takiemu uwagę zwrócić.
Nie można przecież bezkarnie śmiecić,
To wiedzą nawet przedszkolne dzieci.
Nie wolno łamać gałęzi drzew,
Bo piękny płynie z nich ptasi śpiew.
A kiedy bocian wróci z podróży
Gniazdo niech znajdzie, na nie zasłużył.
Pozwól dżdżownicy do ziemi wrócić,
Po co jej dzieci mają się smucić.
Niech barwny motyl siada na kwiatach,
Żyje tak krótko, niech wolny lata.
A zimą nakarm głodne ptaki,
Sikorki, wróble, wrony, szpaki.
Powieś na drzewie karmnik mały,
będą ci wiosną za to śpiewały.
Choć ekolodzy jeszcze z nas mali
Uczyć będziemy tego wandali.
Matka natura nam wynagrodzi,
Jeśli z przyrodą będziemy w zgodzie.
Rozmowa dotycząca treści utworu:
- Co to jest ekologia?;
-Co to znaczy zachowywać się ekologicznie?;
-Co my możemy zrobić dla przyrody?;
-Co to są powiązania między zwierzętami, ludźmi, roślinami?
Rodzic opowiada dzieciom o ziemi: Ziemia była zawsze naszym domem, kiedyś ludzie bardzo ją kochali, troszczyli się o nią i opiekowali. Nazywali ją Matką i nadali jej piękne imię Gaja. Później ludzie zapomnieli o tym, zaczęli ją niszczyć, siłą wydzierać jej bogactwa i tajemnice. Dlatego Ziemia dziś choruje i potrzebuje naszej pomocy”
Dzieci mają za zadanie same dopowiedzieć zakończenie tego zdania.
3. Układanie ekologicznych haseł. Wymyślanie, formułowanie haseł związanych z ochroną środowiska. Zapisanie, z pomocą rodziców, wybranego hasła/haseł prezentowanych przez dziecko
4.„Planeta moich marzeń” – plakat. Zabawa plastyczno – twórcza z wykorzystaniem dostępnych materiałów /kredki, pastele, farby, kolorowy papier itp/. Przedstawienie w postaci graficznej wymarzonej planety dziecka /pięknej, czystej, pozbawionej śmieci, brudu itp/. Można do tego celu wykorzystać np. kontur Ziemi, w którym to konturze, dziecko tworzy swoje wyobrażenia świata/planety.
Rozpoczynamy kolejny tydzień pracy. W tym tygodniu spróbujemy poznać siebie a przede wszystkim nasze emocje . Zachęcam do współpracy.
Temat tygodnia: Nazywam i radzę sobie ze swoimi emocjami (14.04.2020r – 17.04.2020r.)
Tematy dni:1. Co mnie cieszy, raduje? 2.Co mnie smuci, martwi? 3.Czego się boję? 4.Co mnie złości i co wtedy robię?
Proponowane ćwiczenia poświęcone będą umiejętności radzenia sobie z emocjami i ich rozumieniu. Każde dziecko niezależnie od wieku zmaga się ze swoimi emocjami, próbuje je odczytać i zrozumieć zarówno u siebie, jak i u kolegi. To pomaga mu lepiej funkcjonować w grupie, lepiej rozumieć otaczający świat.
Ćwiczenia te stanowią pewną propozycję pomocy w rozumieniu i opanowywaniu emocji.
IV.17.04.2020r. (piątek)
Co mnie złości i co wtedy robię?
1.Rozwiązanie zagadki
Gdy się w nasze serce wkrada,
To naszymi myślami włada
Marszczy nam nosek, oczy i czoło,
Tupie nóżką i rączką grozi wkoło.
(złość)
2.Wsiadamy do samolotu i lecimy dalej. Nagle w oddali słychać błyskawice, niebo w pewnym momencie aż robi się czerwone. Dotarliśmy do KRAINY ZŁOŚCI. Ludzie w tej krainie tupią nogami, obrażają się, zaciskają pięści. Często się kłócą, nie potrafią współpracować, nie potrafią się razem bawić. Mają groźne miny (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję). Czy czujecie się czasem źli? Czy możemy czuć złość? Złość jest przykra, nikt jej nie lubi, każdy się jej boi dlatego trzeba spokojnie tą złość uspokoić. Macie jakiś pomysł?
3. „Złość” – dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami i opowiadają o tym, kiedy się złoszczą.
4. Fragment bajki terapeutycznej o Mateuszu (załącznik) odczytujemy fragmenty opowiadania i staramy się wczuć w postać, jednocześnie inscenizując tekst.
5. Praca plastyczna – wykonanie swojego „Złoślika” z plasteliny.
Mateusz miał wspaniałego Potwora. Potwór pojawiał się zawsze wtedy, gdy chciał tego Mateusz. Jeżeli Mateusz nie dostawał tego, co chciał, lub dostawał to, czego nie chciał… Jeżeli przyjaciele Mateusza nie chcieli bawić się z nim lub nie chcieli bawić się w to, w co on chciał… Jeżeli rodzice Mateusza mówili mu, co ma robić, lub nie mówili mu, co ma robić… Wtedy Wspaniały Potwór Mateusza wychodził na zewnątrz…
Kiedy wy wypuszczacie swojego wspaniałego Potwora? – dzieci opisują sytuacje, w których się złoszczą (wypuszczają swojego wspaniałego Potwora).
Potwór Mateusza był naprawdę przerażający. Miał czerwoną, warczącą twarz, z dużymi ostrymi zębami. Głos grzmiący i wrzeszczący. Tupał i kopał nogami. Potwór Mateusza ranił każdego, kogo zobaczył.
Czy możesz zgadnąć, jak czuł się Mateusz, gdy jego potwór wychodził na zewnątrz? On czuł złość.
Zabawa ruchowa – pokażcie, w jaki sposób złości się wasz wspaniały Potwór, kiedy go wypuszczacie… (można dzieciom zaproponować, by każde z osobna pokazało złość albo mogą to zrobić wszyscy razem na sygnał dany przez nauczyciela). Jak sądzisz, co myśleli rodzice o potworze Mateusza? Myślisz, że się im podobał? A co myśleli na jego temat przyjaciele i nauczyciele Mateusza?
Posłuchajcie:
Rodzice Mateusza byli bardzo źli na Potwora, ponieważ był on bardzo głośny i nieposłuszny. Uważali, że Mateusz powinien go lepiej pilnować i karali go za każdym razem, gdy pozwalał Potworowi wyjść. Przyjaciele Mateusza byli smutni i bali się, gdy potwór wychodził na zewnątrz w przedszkolu i mówili: „To bardzo źle, że Mateusz pozwala tak hałasować Potworowi przez cały czas – myśleli – On byłby fajniejszym kolegą i lubilibyśmy go – gdyby nie to”. Myśleli także – „Trudno nam bawić się w grupie, w której jest Potwór”. Dlatego też pani kazała mu siedzieć na krzesełku przemyśleń zawsze wtedy, gdy zabierał Potwora do przedszkola.
Pytania pobudzające dzieci do refleksji: Czy balibyście się takiego Potwora? Czy chcielibyście się bawić z dzieckiem, które wypuszcza swojego Potwora w trakcie zabawy? Czy zdarzyło wam się wypuścić Potwora w przedszkolu? Co się wtedy stało? Jak myślicie, co czuł Mateusz w związku ze swoim potworem, kiedy jego rodzice karali go, przyjaciele uciekali od niego, a pani kazała mu siedzieć na krzesełku przemyśleń? Dzieci odpowiadają.
Mateusz zaczynał być zmęczony obecnością Potwora. Mówił do niego: „Nie spełniasz prawidłowo swojego zadania, gdy jesteś na zewnątrz. Nie pomagasz mi dostać tego, czego chcę i nie jesteś już tak wspaniały”. „To nie moja wina – powiedział Potwór – tylko twoja. Za każdym razem, gdy mówisz sobie te słowa…
Z praktyki
„Jest okropnie” „Nie mogę tego znieść” „Muszę postawić na swoim” … wtedy ja się pojawiam. Tak już jest…
A jakie są wasze słowa, które powodują, że Potwór się pojawia? – dzieci wymieniają (zapisujemy na kartkach i przyczepiamy w słupku po jednej stronie tablicy).
„Dobrze – powiedział Mateusz – To znaczy, że jeśli nie powiem tych słów, to ty nie wyjdziesz na zewnątrz?”. „No prawie – powiedział Potwór – To nie jest takie całkiem proste. Lepiej byłoby gdybyś zmienił swoje myślenie niż tylko słowa… i robił tak na co dzień” „Dlaczego mi to mówisz?” – zapytał Mateusz podejrzliwie. „Ponieważ zmęczyłem się już tym wiecznym wychodzeniem na zewnątrz. Mówisz te słowa cały czas. A ja wciąż muszę przychodzić i wychodzić. To takie wyczerpujące. Chciałbym mieć trochę wakacji i poleżeć gdzieś na plaży”. „Och!” – powiedział Mateusz – „Dobrze. Postaram się myśleć inaczej i zobaczę jak to działa”. Więc kiedy rzeczy nie idą po myśli Mateusza, wtedy ciężko pracuje nad zmianą tych słów i myślenia, aby wszystko układało się dobrze. On zmienił „TO OKROPNE” na „TO BARDZO ŹLE”. On zmienił „NIE MOGĘ TEGO ZNIEŚĆ” na „Ja nie LUBIĘ tego, ale mogę to ZNIEŚĆ”. On zmienił „NIE MOGĘ dostać tego, czego chcę” na „Ja WOLAŁBYM mieć to, kiedy chcę, ale nie muszę tego mieć od zaraz”. A także to „Moi przyjaciele są STRASZNYMI, ZŁYMI LUDŹMI, bo nie dają mi tego, co chcę. Powinni być ukarani”. Na „NIE ZAWSZE PODOBA MI SIĘ ICH ZACHOWANIE, ale są tylko ludźmi i mogą mieć swoje złe zachowania i mimo to mogą być wciąż dobrymi przyjaciółmi”.
Dzieci razem z rodzicem zamieniają swoje słowa tak jak Mateusz, przypinają do tablicy. A co zrobić, jak zmiana myślenia nie pomaga? Oto ćwiczenia na skierowanie Potwora w bezpieczne miejsce, jak już wyjdzie. – ćwiczenie z napełnianiem się złością – robienie bardzo groźnej miny (to tak jakbyśmy byli balonikami, które napełniają się złością, a potem trzeba tę całą złość wyrzucić z siebie spojrzeniem albo wydmuchać powietrze ustami);
– gniecenie kulek z gazet; – targanie gazet; – uwaga bomba! – rzucanie czerwonej kulki w powietrze z okrzykiem; – lekki jak piórko – ma służyć relaksacji neuromięśniowej. Dzieci na siedząco wyobrażają sobie, że stają się tak lekkie, aż zaczynają unosić się nad ziemią, a potem stają się tak ciężkie, jak kamień; – ściana – odpychanie ściany w wyobraźni (silne koncentrowanie się); – dziura w suficie – rzucanie gniewnych spojrzeń w sufit.
Potwór Mateusza wychodził coraz rzadziej i rzadziej.
Jak sądzisz, co pomyśleli o tej zmianie rodzice Mateusza? A co jego przyjaciele i pani w przedszkolu? (dzieci wymyślają)
Rodzice Mateusza rzadziej się na niego złościli i rzadziej też go karali. Przyjaciele Mateusza nigdy więcej się go nie bali i częściej się z nim bawili. Panie w przedszkolu były bardziej szczęśliwe, mniej zaniepokojone i nie kazały mu już siadać na krzesełku przemyśleń. „Czuję się teraz mniej szalony, a dostaję więcej z tego, co chcę” – powiedział Mateusz. „Jestem bardziej zadowolony i nauczyłem się jak powstrzymywać potwora przed wychodzeniem na zewnątrz”. Mateusz ćwiczył swoje nowe myślenie. Nie zawsze się to udawało, ale było coraz lepiej. Potwór rzadziej wychodził na zewnątrz. A kiedy wychodził, był już mniej straszny niż poprzednio.
3. Przeprowadzenie rozmowy o sposobach radzenia sobie ze strachem na przykładzie usłyszanego opowiadania. Zwrócenie uwagi na to, do czego i po co jest potrzebny strach.
4. Zabawy ruchowe z elementami metody ruchu rozwijającego W. Sherborne (propozycje ćwiczeń z przytulaniem, kołysaniem, masażykami, które pomagają poczuć bliskość, odzyskać poczucie bezpieczeństwa na przykład w momentach, kiedy odczuwamy strach).
5. Praca plastyczna – dzieci rysują najpierw groźne postacie, a potem zamieniają je w coś pogodnego, wesołego.
Strach – w gruncie rzeczy jest to nasz dobry przyjaciel. Dlaczego? Dlatego, że powstrzymuje nas przed robieniem głupstw. Nie pchamy rąk do ognia, nie gramy w piłkę na jezdni, nie podchodzimy do warczącego psa. I dobrze, bo mogłoby się to źle skończyć. Należy więc strach polubić i nauczyć się z nim żyć. Co nie znaczy, że mamy wszystkiego się bać, bez przesady. Rodzice nie przestaną nas kochać tylko dlatego, że porwaliśmy spodnie – śmiało im o tym powiedzmy. Pan dentysta nie zamierza wyrwać nam wszystkich zębów. A co ze strachem przed duchami? No cóż, duchy boją się dzieci bardziej, niż dzieci duchów – choćby z tego względu, że dzieci naprawdę istnieją, a duchy nie.
Rady dla dzieci
Unikaj sytuacji, które powodują strach. Jeżeli boisz się przechodzić obok ogrodzenia, za którym szaleje szczekający pies, wyznaj to rodzicom – może wystarczy przejść na drugą stronę jezdni? Koniecznie powiedz rodzicom o wszystkim, co napełnia Cię strachem – mogą nie zdawać sobie sprawy, że boisz się jakiegoś, dajmy na to, obrazka w książce. y Nie oglądaj filmów dla dorosłych oraz nie graj w gry dla nich przeznaczone. Nie wstydź się mówić o strachu – każda zdrowa osoba go odczuwa. Jeżeli ktoś twierdzi, ze nigdy niczego się nie boi, to albo kłamie, albo jest chory i powinien koniecznie zgłosić się do lekarza. Nie strasz kolegów czy koleżanek – jeżeli już, to tylko dla żartów. Nie wywołuj duchów! Jeżeli ktoś straszy Cię opowieściami o, na przykład, potworach, wyobraź je sobie z brudną skarpetką na głowie – od razu staną się śmieszne. Pamiętaj, że śmiech jest najlepszą obroną przed strachem; jeżeli boisz się iść na zastrzyk, poproś, żeby ktoś poczytał Ci śmieszną książkę – przed i po. Warto było się bać?
Rady dla dorosłych
Porozmawiaj o strachu. Opowiedz o tym, co przejmowało Cię strachem w dzieciństwie. Czy nadal się tego boisz? Czy może teraz boisz się czegoś innego? Poproś, żeby każde dziecko opowiedziało o czymś, czego się bało, a już się nie boi. Potem niech każde wyzna, czego wciąż się obawia. Może inne dzieci znajdą sposoby na te strachy? Jeżeli dzieci nie chcą mówić o swoich lękach, może warto, by je namalowały? Zrób wraz z dziećmi listę: czego boją się dorośli, czego boją się dzieci? Kto „wygrał”? Zastanów się z dziećmi, w jakich sytuacjach strach może być pożyteczny. Opracuj wraz z dziećmi listę śmiesznych książek, które odwracają uwagę od strachu. Stwórz odznakę „Pogromca Strachów!”. Wspólnie wręczajcie ją dziecku, które pokonało jakieś swoje obawy: idąc do dentysty, zasypiając przy zgaszonym świetle i tym podobne.
II .15.04.2020r. (środa)
Co mnie smuci, martwi?
1.Rozwiązanie zagadki.
Usta jak podkówka odwrócona,
Często łezka w oku zakręcona.
Wygląd twarzy tej dziewczyny
Jakby najadła się cytryny.
(smutek)
Następnie wsiadają do samolotu i lecą dalej. Nagle robi się ciemno, słońce przestaje świecić a świat jest szary i bury. Docieramy do SMUTNEJ KRAINY. Mieszkańcy tej krainy stale chodzą smutni, nic im się nie chce robić, siedzą, leżą….
2.. „Smutek” – rozmowa swobodna na temat, kiedy jesteśmy smutni? Dzieci opowiadają, przytaczają sytuacje, gdy były smutne (dzieci bardzo chciały się podzielić tym, kiedy i w jakich sytuacjach były smutne, przywiązywały dużą wagę do tych wypowiedzi, co oznacza, że w ich osobistym doświadczeniu zdarza się odczuwać smutek, z którym muszą sobie radzić).
3. Smutek – oglądanie zdjęć – dzieci wybierają spośród wielu zdjęć te, które, ich zdaniem, pokazują smutek.
4. Jak przegonić smutek? – dzieci wymyślają i wypowiadają własne sposoby na ukojenie smutku. (Oto niektóre pomysły dzieci: pobawić się, zrobić śmieszną minę, dać komuś cukierka, zrobić jakiś fajny psikus, dać kwiaty lub prezent, zrobić (narysować) dla niego tęczę, zaprosić dziecko na wakacje, zaproponować wycieczkę, zabrać do wesołego miasteczka, narysować coś dla niego, przytulić, kupić cukierka lub lizaka).
5. Próba rozweselania innych – zabawa w śmieszne miny lub gąsienica śmiechu – rodzic kładzie głowę na brzuchu dziecka w ten sposób powstaje gąsienica, proponujemy by pierwsze dziecko zaczęło się śmiać, następnie rodzic, który ma głowę na jego brzuchu i następna osoba jeśli jest więcej osób.
6. Praca plastyczna – „łzy” – dzieci otrzymują narysowane na kartce łzy, ich zadaniem jest zamienienie ich w coś miłego (w ten sposób dzieci mają okazję dokonania zamiany czegoś, co kojarzy się im ze smutkiem w coś miłego, ale jednocześnie uczą się akceptować takie emocje u siebie i innych, radzić sobie z negatywnymi emocjami).
1.Dzieci rozwiązują zagadki słowne dotyczące emocji i odnajdują daną emocję na obrazku.
Jaka to emocja? Powiedzcie dzieci-
Rączki wymachują, ciało w górę leci,
Oczy jak iskierki się zapalają,
Wszystkie ząbki usta odkrywają.
(radość)
2.Podróż samolotem do krainy uczuć.
Dzieci wraz z rodzicami wyruszają na wycieczkę do tajemniczej krainy. Wsiadają do samolotu i lecą naśladując ruchy samolotu.
3. „Radość” – oglądanie i wybieranie zdjęć, na których widać oznaki radości. Kolejnym zadaniem było podanie powodów radości: dlaczego ktoś się raduje, cieszy, jest zadowolony? (dzieci, bazując na własnych doświadczeniach, dzielą się swoimi pomysłami).
Wszyscy docierają do RADOSNEJ KRAINY. Jest tutaj piękna pogoda, świeci słońce, widać kolory (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję).
4. Zabawa ruchowa – „taniec radości”. Dzieci słuchają muzyki i spontanicznie wykonują taniec, który ma być wyrazem radości. Można zaproponować muzykę klasyczną.
5. Praca plastyczna – wykonanie techniką wydzieranki portretu Radoślika lub wyspy Szczęścia – każde dziecko może wykonać swojego własnego Radoślika (tak sformułowane zadanie pozwala dziecku stworzyć swój własny obraz Radoślika, co będzie wyrazem tego, że każdy inaczej przeżywa i wyraża radość.)
Radość – uczucie, które wszyscy lubimy. Po czym poznać osobę radosną? Po tym, że chichocze, rechocze i patrzy na otaczających ja ludzi przyjaźnie. Człowiek radosny wierzy, że wszystko mu się uda. I ma rację, bo radość dodaje nam odwagi – a do odważnych świat należy!
Rady dla dzieci
Jeżeli jesteś radosny / a, to tylko pozazdrościć. A jeżeli akurat smutny / a, choć wolałbyś / ałabyś czuć radość, to pamiętaj, że są sposoby, aby radość przywołać. Po pierwsze nie baw się sam / ma, tylko z innymi dziećmi. Po drugie nie garb się – osoba wyprostowana, oddychająca pełną piersią, radośniej patrzy na świat. Po trzecie zorganizuj konkurs na najgłośniejszy śmiech. Wkrótce nawet największe ponuraki będą tarzały się po podłodze.
Rady dla dorosłych
Dziecko roześmiane to dziecko zdrowe. Wysportowane, odważne, odporne na zarazki. Dlatego śmiejmy się z nim najczęściej, jak to możliwe. Nawet wtedy, gdy inni uważają, że to trochę niestosowne. Owszem, są miejsca, w których śmiać się nie wypada – na przykład na cmentarzu. Ale też nie przesadzajmy – śmiech pozwala dziecku oswoić wiele strachów. Śmiejmy się nawet na siłę
Wesołych i zdrowych Świąt Wielkanocnych i bogatego zajączka.
V.10.04.2020r.(piątek)
1. Rozwiązywanie zagadek o tematyce związanej ze Świętami Wielkanocnymi.
- Jajka ozdabiane, Pięknie malowane. /pisanki/
-Pośrodku pięknych pisanek, Stoi bielutki cukrowy… /baranek/
-Znajdziesz w niej bazie, Bukszpan – roślin wiele, Tydzień przed Wielkanocą Święcisz ją w kościele. /palemka/
-Pyszna zupa – pierwsza klasa! Jest w niej jajko, jest kiełbasa! /żurek/
-Długie ma uszy, Jeszcze dłuższy skok! Na słodkości od niego Czekasz cały rok! /zajączek/
-Żółciutka kuleczka, Co wychodzi z jajeczka. /kurczaczek/
-Pyszne ciasto na święta podane, Najlepiej smakuje lukrem polane! /baba wielkanocna/
- Z ziarnami lub biały, Najlepszy jest świeży. A jego kromeczka Też w koszyczku leży. /chleb/
-W ten dzień woda wokoło się leje, Każdy z nas, choć mokry, co chwila się śmieje. /śmigus – dyngus/
2. „Jajko tu, jako tam, ja to jajko tobie dam…” – quiz wiedzy o świętach wielkanocnych.
Przykładowe pytania (wybierz właściwą odpowiedź):
-Święta Wielkanocne obchodzimy zawsze
a) zimą b) jesienią c) wiosną.
-Jajka pomalowane jednym kolorem nazywamy
a) pisankami b) kraszankami c) drapankami.
-Śmigus–dyngus, czyli zwyczaj polewania wodą obchodzimy w:
a) lany wtorek b) laną niedzielę 3) lany poniedziałek.
-Malowane jajka w różne wzorki nazywamy
a) piosenkami b) pisarkami, c) pisankami.
-Podczas śniadania wielkanocnego dzielimy się
a) opłatkiem b) jajkiem c) chlebem.
-Dawny zwyczaj wielkanocny polegał na
a) chodzeniu z gwiazdą b) chodzeniu po kolędzie c) chodzeniu z kogucikiem.
-Co święcimy w Niedzielę Palmową?
a) Jajka. b) Chleb. c) Palmę.
- Jak nazywamy koszyczek z jedzeniem, który święcimy w Wielką Sobotę?
a) Plecionka. b) Święconka. c) Wędzonka.
3. ,,Wielkanocny stół”- poznaj zwyczaje nakrywania do stołu. Jakie znasz sztućce? Gdzie położysz łyżkę, nóż, widelec?(obok talerzyka), a gdzie łyżeczkę?(na górze).Pod nadzorem rodziców użyj sztućców do ciekawych ćwiczeń.
4.„Mokre zabawy” – zabawa badawcza Nawiązanie do śmingusa-dyngusa. Rodzic przygotuje pojemniki do wody różnego kształtu, np. wąską, wysoką butelkę, szeroką wazę, litrowy słoik, szklankę (jako miarkę), wodę, lejek, miskę, kamień, papier, korek, wstążkę, muszelkę, kawałek drewna, klocek. Dziecko napełnia szklanki wodą pod nadzorem rodzica ( w każdej szklance tyle samo wody).. Następnie wlewa ją do naczyń o różnym kształcie (jedna szklanka do jednego naczynia). Przygląda się poziomowi wody i opowiada o tym co widzi. Rodzic zadaje pytanie: Ile szklanek wody jest w tym (wskazuje) naczyniu? ; A ile w tym?; Czy we wszystkich naczyniach jest tyle samo wody? Dziecko stara się odpowiedzieć na pytania. Następnie rodzic wlewa wodę do miski, a dziecko wrzuca do niej przedmioty. Jednocześnie obserwuje, które z nich toną, a które nie. Dziecko swobodnie wypowiada się na temat obserwacji. Rodzic zadaje pytanie: Dlaczego te przedmioty toną, a te nie? Dziecko stara odpowiedzieć na pytanie.
Proszę znaleźć :Uzupełnij koszyczek aby znajdowało się tyle pisanek ile masz lat lub pokoloruj zgodnie z kodem- cyfry ( można samemu narysować dla dziecka)
3.Proponuję Wam doświadczenie z jajkiem w roli głównej
Do wykonania eksperymentu potrzebujemy:
-metalowej łyżki
-soli
-wysokiego, przezroczystego naczynia (wazon lub duża szklanka)
-surowe jajko (dodatkowo możemy je wcześniej pomalować, ale nie może być ugotowane)
-dzbanek z wodą
Przechodzimy do eksperymentu:
1. Do przezroczystego naczynia nalej wodę do mniej więcej połowy jego wysokości.
2.Do naczynia z wodą delikatnie włóż jajko. Uważaj, żeby się nie rozbiło! Zobacz, co dzieje się z jajkiem? Pływa czy tonie?
3. Pomagając sobie łyżką wyjmij jajko z wody i odłóż tak, żeby się nie stłukło. Wsyp 10-15 łyżek soli i dobrze zamieszaj.
4.Po wymieszaniu wody z solą znowu włóż do niej jajko i zobacz, co się z nim dzieje. Taka bardzo słona woda nazywa się solanką.
5.Znowu wyjmij jajko i bardzo delikatnie (najlepiej po ściance) dolej wody do pełna. Chodzi o to, żeby ta nowa, niesolona woda, nie zmieszała się ze słoną wodą z dna.
6.Teraz ostrożnie włóż jajko do wody – uważaj, żeby nie zamieszać płynu w szklance, bo na dole jest słona woda, a na górze słodka – choć nie widzimy różnicy, to jajko powinno ją nam pokazać.
Co się dzieje z jajkiem? Czy dopłynęło na dno?
A jako zabawę dodatkową, proponuję rysowanie palcem wzorków na stole przy użyciu rozsypanej w czasie doświadczenia soli.
1.Ze świętami kojarzy mi się…” – zabawa słownikowa. Rodzic rozpoczyna zdanie, a dzieci podają jak najwięcej słów, które kojarzą im się ze Świętami Wielkanocnymi.
„Wielkanocne smakołyki” – zabawa dydaktyczna na podstawie fragmentu wiersza Wielkanocny stół Ewy Skarżyńskiej
Wielkanocny stół (fragment) Ewa Skarżyńska
Nasz stół wielkanocny haftowany w kwiaty.
W borówkowej zieleni listeczków skrzydlatych.
Lukrowana baba rozpycha się na nim,
a przy babie – mazurek w owoce przybrany.
Rozmowa na temat wiersza: Jak wygląda wielkanocny stół?; Jakie stały na nim ciasta?; Jakie przysmaki wielkanocne lubicie najbardziej?
2. „Wielkanocna baba” – zajęcia kulinarne . Rodzic przygotowuje produkty i niezbędne pomoce. Dzieci wykonują wskazane przez rodzica czynności. Rodzic planuje zadania tak, by nie korzystać z miksera, bardziej zaangażować dzieci do pracy. Przypomina o zasadach higieny przygotowywania posiłków.
Babka wielkanocna
Składniki:
500 g mąki
350 g cukru
250 g masło
4 jajka
¾ szklanki mleka
3 łyżki kakao
1 łyżka proszku do pieczenia
1 cukier waniliowy
150 g rodzynek
Sposób przygotowania Utrzeć masło i 250 g cukru. Dodać cukier wanilinowy oraz żółtka. Przesiać mąkę przez sito, dosypać do niej proszek do pieczenia. Naprzemiennie dodawać mleko i utarte żółtka, cały czas mieszając, aż masa będzie gładka. W osobnym naczyniu ubić pianę z białek. Dodać pianę do masy, delikatnie wymieszać. Dosypać rodzynki. Podzielić ciasto na dwie części, do jednej z nich dodać kakao i resztę cukru. Formę na babę (pojemność 1,5 l) posmarować masłem i posypać bułką tartą. Nałożyć ciasto – naprzemiennie kilka łyżek jasnej masy i kilka łyżek ciemnej masy. Piec ciasto w temperaturze 180°C przez 1,5 godziny. Po ostygnięciu posypać ciasto cukrem pudrem.
3.Wykonaj pracę plastyczną. Do jej wykonania potrzebne będą farbki, pędzel, kartka papieru (zielona, opcjonalnie biała), pisaki. Sposób wykonania: a) Pomaluj rączkę białą farbką (lub żółtą, czerwoną, pomarańczową), odbij ją- będzie to mama kwoka. b) Odbij paluszki pomoczone w żółtej farbce, stworzysz kurczaczki. c) Włóż paluszek do zielonej farbki, odbijaj go na dole kartki, stworzysz trawkę. d) Dorysuj pisakami brakujące elementy, łapki z pazurkami, grzebienie, oczka, dzioby. Praca gotowa, brawo!
4.„Zajączki” – zabawa paluszkowa
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się jeden schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się dwa schowają. Ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się trzy schowają, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy odejdą cztery, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Kiedy pięć się schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych już do mamy kica.
Kocha je ogromnie mama zajęczyca.
Rodzic czyta – dziecko pokazuje na paluszkach.
5.„Kura znosi jajka” – zabawa ruchowa z elementem liczenia.
Dziecko porusza się w rytmie podanym przez rodzica. Na przerwę dziecko rzuca kostką do gry mówiąc: Kura znosi jajka. Ile ich zniosła? Dziecko liczy i podaje liczbę oczek, a potem tyle razy mówi – ko.
II. 07.04.2020r. (wtorek)
1. Słuchanie wiersza Doroty Gellner pt. "Pisanki"
Patrzcie,
ile na stole leży pisanek!
Każda ma oczy
malowane,
naklejane.
Każda ma uśmiech
kolorowy
i leży na stole grzecznie,
by się nie potłuc
przypadkiem
w dzień świąteczny.
Ale pamiętajcie!
Pisanki
nie są do jedzenia!
Z pisanek się wyklują
świąteczne życzenia!
Rozmowa inspirowana treścią wiersza. Odpowiadanie na pytania: "O czym opowiada wiersz? Jak powstaje pisanka?" Czym różni się pisanka od kraszanki? (kraszanka jest jednokolorowa)
" Pisanki"- Oglądanie różnych rodzajów pisanek (można zastosować fotografie). Określanie ich kolorów, sposobu wykonania.
2. „Liczymy pisanki” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje szablony pisanek lub prawdziwe malowane jajka – dla każdego dziecka po 7 sztuk. Dzieci manipulują nimi, przeliczają je i rozwiązują treść zadań. Podpisują rozwiązanie za pomocą cyfr z W 48–49.
a) Ola włożyła do koszyka 3 pisanki. Zosia dołożyła jeszcze 4 pisanki. Ile pisanek jest w koszyku?
b) Kasia włożyła do koszyka 2 pisanki. Zosia włożyła 3 pisanki. Przyszedł Staś i też włożył 2 pisanki. Ile pisanek jest w koszyku?
c)Mama pomalowała 3 pisanki. Tata pomalował 3 pisanki. Ich synek pomalował tylko 1 pisankę. Ile pisanek pomalowali razem?
d) W koszyku było 8 jajek do ozdobienia. Przyszedł Krzyś i potłukł jedno jajko. Ile jajek pozostało w koszyku?
3. Zabawa ruchowa „Tyle – ile?” – zabawa dydaktyczna. Dzieci maszerują, podskakują, biegają po całej sali. Na przerwę w muzyce rodzic wyklaskuje ,wystukuje liczbę (od 1 do 7). Dziecko wykonuje tyle samo przysiadów. Następnie dziecko pokazuje kartonik z cyfrą.
Można wykorzystać muzykę „Taniec kurcząt w skorupkach”
6. Praca z Cz 54–55 – ustalanie kolejności ilustracji w historyjce obrazkowej, opowiadanie historyjki obrazkowej.
Życzę udanej zabawy i czekam na Wasze zdjęcia
I. 06.04.2020r. (poniedziałek)
1. Wielkanocne zajączki – słuchanie wiersza , rozmowa na temat wielkanocnych zwyczajów i doświadczeń dzieci na podstawie tekstu wiersza i filmu edukacyjnego, wyjaśnienie pojęcia tradycja.
Wielkanocne zajączki Małgorzata Lewicka
Pytał raz zająca zając,
kręcąc noskiem i wzdychając:
„Powiedz, drogi przyjacielu,
wszak na rzeczach znasz się wielu,
co dać dzieciom na Wielkanoc:
czy marchewkę, świeże siano,
pęk sałaty lub kapustę?
Martwię się już tak od szóstej!”.
A przyjaciel tak mu powie:
„Po co tracić czas i zdrowie!
Schrup marchewkę lepiej sam,
bo ja inny pomysł mam.
Zajączkowa niespodzianka
wielkanocna to pisanka!
Sposób prosty, mówię z góry:
trzeba jajko wziąć od kury
i na twardo ugotować.
Gdy ostygnie, pomalować,
w kwiatki, kropki, kreski, szlaczki.
Ej, ucieszą się dzieciaczki!
Napisz jeszcze swe życzenia –
wielkanocne pozdrowienia.
Wszystko już kolego wiesz,
więc do pracy teraz spiesz”.
Pomknął ucieszony zając
ważne słowa powtarzając.
A w świąteczny ciepły ranek
wszystkie dzieci roześmiane
otrzymały niespodzianki:
dyngus, bazie i pisanki.
Wraz z żółtymi żonkilami
mała kartka z życzeniami:
Niechaj dziś dla wszystkich dzieci
wielkanocne słonko świeci.
Dla starszaka i dla brzdąca
pozdrowienia od ZAJĄCA.
Rozmowa na temat wielkanocnych zwyczajów i doświadczeń dzieci na podstawie tekstu wiersza i filmu edukacyjnego: Jak przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych? (porządki przedświąteczne, wysyłanie kartek świątecznych, święcenie palmy wielkanocnej); Co to jest tradycja? (zasady postępowania, poglądy, wiadomości przekazywane z pokolenia na pokolenie, np. tradycje rodzinne, narodowe, regionalne); Jakie znasz tradycje Świąt Wielkanocnych? (święcenie pokarmów, robienie pisanek, wielkanocne śniadanie, śmigus-dyngus).
2. „Świąteczne kartki” – praca plastyczno-techniczna.
3.„Ozdabiamy pisankę” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Rodzic ze skakanki lub długiego sznurka układa wzór fali i zygzaka. Dziecko ma za zadanie przejść po ułożonych wzorach od miejsca wskazanego przez rodzica tak, by nie wypaść z wyznaczonej trasy.
4. Kronika Wielkiego Tygodnia. Ziarno. Zachęcam do obejrzenia.
W tym tygodniu przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych. Omawiamy polskie tradycje wielkanocne oraz symbolikę produktów zgromadzonych w wielkanocnym koszyczku. Poznamy różne sposoby ozdabiania wielkanocnych jaj. Wspólnie upieczemy wielkanocną babę. Ćwiczymy przeliczanie w zakresie 7, rozwiązujemy proste zadania z treścią.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Rozmowa na temat zwyczajów świątecznych w rodzinie dziecka.
Wspólne przygotowywania do świąt – zaangażowanie dziecka do prac w kuchni.
Spacer – obserwowanie wiosennej przyrody, zachowania zwierząt.
Zabawy w przeliczanie – dokładanie do zbioru tylu elementów, by razem było 7; odkładanie ze zbioru elementów tak, by zostało ich 7.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek i w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Czytanie książek – opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek.
03.04.2020 r. (piątek)
1. Praca z wierszem W. Bełzy, zwrócenie uwagi na zawody, które przyczyniają się do powstawania chleba.
Abecadło o chlebie – praca z wierszem Władysława Bełzy. Abecadło o chlebie Władysław Bełza
2.„Zdrowe ciastka” – zajęcia kulinarne. Rodzic gromadzi potrzebne produkty i sprzęt kucharski. Zwraca uwagę na bezpieczne i higieniczne wykonywanie pracy. Składniki na ciasteczka z płatków owsianych 1 szklanka płatków owsianych, 8 dag miękkiego masła, 1/3 szklanki cukru pudru, 1/2 szklanki mąki pszennej, 1/2 szklanki bakalii (rodzynki, posiekane orzechy, pestki słonecznika), 1/2 łyżeczki sody oczyszczonej, 1/2 łyżeczki cynamonu, 3 łyżki mleka Przygotowanie ciasteczek Rodzynki należy sparzyć i osączyć. Płatki zrumienić na suchej patelni i ostudzić. Utrzeć z masłem i cukrem. Dodać mąkę wymieszaną z sodą i cynamonem, wymieszać. Wlać mleko, wsypać bakalie, wymieszać na jednolitą masę. Wykładać na pergamin za pomocą dwóch łyżeczek małe porcje ciasta (najwyżej po pół łyżeczki). Piec w temperaturze 190–200°C przez 12 minut, do lekkiego zrumienienia. Zostawić do przestudzenia na blasze. Degustacja ciastek.
3.Dla odprężenia masażyki
a) „Rolnik w polu” – masażyk
Zabawa dziecka z rodzicami.
Rolnik rano rusza w pole (dziecko siedzi za rodzicem i kroczy palcami po jego plecach z dołu do góry).
Orać pługiem czarną rolę (rysuje linie równoległe do linii kręgosłupa z góry do dołu).
Sieje zboże i buraki, ( stuka palcami po całych plecach)
z których później są przysmaki. (lekko pukają dłońmi w plecy rodzica). Zmiana ról ( rodzic siada za dzieckiem zabawa toczy się dalej).
Na początku dziękuję wszystkim rodzicom za współpracę a dzieciom za ich wspaniałą pracę, nieoceniony wkład pracy. Podziwiam wszystkie wasze prace. Mam jeszcze prośbę do rodziców dzieci uczęszczających na zajęcia logopedyczne. Pani Ania przesłała mi zadania dla dzieci. Chce przesłać zadania i dlatego potrzebuję waszych meili. Proszę przesłać je na mojego meila jola.s@buziaczek.pl.
Dzisiejszy temat przewodni to : Jak powstaje chleb?
Zadania:
1.Jak powstaje chleb
Żyto i chleb – słuchanie opowiadania Czesława Janczarskiego. Żyto i chleb Czesław Janczarski
Ania poszła na spacer. Wzięła ze sobą Uszatka. Szli ścieżką przez pole. – Spójrz powiedział Miś – ile tu trawy rośnie na polu! Będzie można na niej fikać koziołki. – Koziołki będziesz fikał gdzie indziej – uśmiechnęła się Ania. Tej trawy nie wolno deptać. To żyto. Będzie z niego chleb. Miś nic nie odpowiedział, ale bardzo się zdziwił. „Przecież chleb robi się z mąki, a mąka jest biała, a nie zielona.” Po drodze jechał wóz. A na wozie siedział dziadek Walenty. – Siadajcie zaproponował Ani i Misiowi. Ania i niedźwiadek usiedli na worku. – Co jest w tym worku? – zapytał miś. – Żyto. Będzie z niego chlebek – powiedział dziadek i wyjął z worka garść złocistych ziarenek. Uszatek znów się zdziwił. Przecież chlebek robi się z mąki, a nie ze „złocistych ziarenek.” Gdy Ania i Uszatek przyjechali do domu, Miś zaraz poprosił o kromkę chleba. Ach jak mu smakował chleb po spacerze! Jadł z apetytem i myślał: „Jak naprawdę jest z tym chlebem! Jem go codziennie i nie wiem, czy zrobiono go z mąki, czy ze złocistych ziarenek, czy też z zielonej trawy?” Podrapał się Uszatek w opuszczone uszko i zamyślił się głęboko: „Kto mi wytłumaczy to wszystko?” Aby upiec chleb, potrzebna jest ciężka praca wielu ludzi, chleb należy szanować.
3. "KOT" origami
Przygotuj kartkę papieru w kształcie kwadratu, działaj wg instrukcji poniżej. Po złożeniu kota, naklej go na kartkę i dorysuj mu pozostałe części ciała, pamiętaj o charakterystycznych szczegółach. Pokoloruj obrazek wg własnego pomysłu.
1.„Co robi rolnik?” – rozmowa rodzica z dzieckiem na podstawie wiersza „Rolnik” (Zbigniew Dmitroca)
Rolnik rano rusza w pole, orać pługiem czarną rolę. Sieje zboże i buraki, z których później są przysmaki.
Dziecko słucha, a następnie odpowiada na pytanie:
Dokąd rusza rano rolnik? Co robi rolnik w polu? Po co rolnik sieje zboże? Jakie przysmaki robi się ze zboża, a jakie z buraków?
2. Od buraka do lizaka autor nieznany
Cukrowa wata, cukrowa wata,
Kręconą w bębnie kupuje tata.
Ja lubię watę, lubi też osa
Cukrowe nitki cieńsze od włosa.
Lecz nie wie osa, ja nie wiem też,
Skąd wziął się cukier.
A czy Ty wiesz? Rośnie na polu burak cukrowy,
Długo dojrzewa, aż jest gotowy.
Trzeba buraki z ziemi wyrwane
Zwieść do fabryki cukrownią zwanej.
Tam się je myje, kroi, szykuje
I coś jak kompot przygotowuje.
Na samym końcu z tego kompotu
Jest wreszcie cukier.
Tyle kłopotu
Ma mnóstwo ludzi z takim burakiem,
Byś mógł się cieszyć jednym lizakiem.
Rozmowa z dzieckiem na temat wiersza i opowiadanie historyjki obrazkowej składającej się z 4 obrazków.
• Rolnik w polu zbiera buraki cukrowe.
• Transport buraków traktorem do cukrowni.
• Praca na linii produkcyjnej w cukrowni.
• W sklepie ze słodyczami. Zadaniem dzieci jest opowiedzieć historyjkę obrazkową posługując się pojęciami: na początku, później, następnie, na końcu.
Tu można znajdują się obrazki file:///C:/Users/Huawei/Desktop/Ilustracje_Od_buraka_do_lizaka.pdf
Rozmowa o szkodliwości dużej ilości słodyczy, zwrócenie uwagi na wiele chorób, którewywołane są przez nadmierne spożywanie słodyczy tj. otyłość, choroby zębów, cukrzyca (wyjaśnienie, żenadmiar cukru w organizmie jest szkodliwy i powoduje złe samopoczucie) rodzic zadaje pytanie? Czy jedzenie słodyczy jest zdrowe?
3.„Lizaki dla lalek” – zabawa plastyczna
Dziecko dostaje kilka kawałków plasteliny w różnych kolorach. Z każdego formuje cienki długi wałeczek. Łączy ze sobą kolejne wałeczki, a następnie zwija w ślimaka. Na końcu nabija na wykałaczkę.
Ta maszyna, ta maszyna swoją pracę już zaczyna. Wszystkie tłoki zaraz ruszą, bo się razem ruszać muszą.
Rodzic i dziecko siedzą naprzeciw siebie. Stykają się otwartymi dłońmi. Jedna para dłoni jest przybliżona do ciała rodzica, a druga do dziecka. Podczas recytacji wiersza na przemian wyciągają i przybliżają do siebie ręce, starając się, aby dłonie przez cały czas były złączone. Ruchy są rytmiczne. 2. „Do czego to służy?” (maszyny rolnicze) – praca z obrazkiem, czytanie globalne, podział wyrazu na sylaby i głoski.
( np.motyka, łopata, traktor,grabie, kosa,kombajn,brony, pług) 3. „Gospodarskie pojazdy” – zabawa dydaktyczna. Dzieci mają komplet figur geometrycznych. Rodzic układa z figur traktor, kombajn. Dzieci próbują ułożyć figury tak samo. Następnie nazywają i przeliczają figury użyte do ułożenia kształtu. 4. Zabawa ruchowa ortofoniczna przy piosence "Stary Donald farmę miał". Naśladowanie zwierząt ruchem i głosem.
Rozpoczynamy nowy tydzień. Temat tygodnia Praca rolnika. Zadania na dziś :
30.03.2020r. (poniedziałek)
Praca rolnika Emilia Raczek
1.Słuchanie opowiadania
W wiejskiej zagrodzie praca wre od świtu. Gospodarz skoro świt wstał, by zająć się zwierzętami. Najpierw wszedł do chlewika, gdzie w wielkich kotłach mieszał paszę dla świnek, nalewał wodę do zbiorników i poidełek. Wielkimi widłami poprzenosił do boksów belki słomy i siana. Następnie poszedł do stajni, gdzie wsypał owies dla koni i oczywiście nalał wodę do zbiorników. Nanosił również z kopy obok – świeżego siana. Na koniec poszedł do obory, gdzie czekały na niego już krowy. Stały i muczały, a on najpierw nakarmił je i wziął się do dojenia. Trzeba było dojść do każdej i na małym stołeczku usiąść obok niej. Obiema rękoma chwycił wymiona i zaczął doić krowę. Do wiaderka zaczęło płynąć ciepłe mleko. Następnie gospodarz zjadł szybko śniadanie i wyprowadził z garażu traktor. Doczepił do niego pług i wyruszył w pole. Tam zaorał i zbronował całe pole równiutko, rządek przy rządku. Następnie w wielkie wiadro wsypał ziarno i zaczął siać – chodząc po polu w jedną i drugą stronę. Przyjechał do domu, zjadł obiad i wyszedł do stodoły, gdzie musiał poprzestawiać z miejsca na miejsce bardzo ciężkie worki z paszą dla zwierząt. Zaczęło zmierzchać, znowu doglądał swój dobytek: krowy, konie, świnki, kury oraz kaczki. Wieczorem po kolacji mógł nareszcie odpocząć.
2.„W zagrodzie” – zabawa matematyczna. Dzieci mają na kartce ułożyć odpowiednią liczbę liczmanów i podpisać zadanie za pomocą cyfr i znaków. Przykładowe zadania: 1. W zagrodzie są: 3 świnki, 2 krowy i 2 kozy. Ile zwierząt jest w zagrodzie? (3 i 2 i 2= 7) 2. W kurniku mieszkają: 3 kury, 1 kogut, 4 kaczki. Ile ptaków mieszka w kurniku? 3. Koło domu chodzą: 2 czarne koty, 2 rude koty, 3 koty w prążki i 1 biały. Ile kotów chodzi koło domu? 4. W oborze są: 4 cielątka i 5 krów. Ile zwierząt mieszka w oborze? 5. Na podwórku stoi: 1 traktor, 4 przyczepy, 2 kombajny. Ile maszyn jest na podwórku?
3. „Konik”- gimnastyka buzi i języka wg I. Jackowskiej.
Jedzie koń po bruku, stuka – stuku, puku Kląskanie językiem ze zmiana tempa. Konik woła iha – ha . Czy potrafisz tak jak ja? Powtarzanie iha –ha. Raz jedzie po woli, a raz galopuje. Ten dźwięk słyszy każdy, kto go naśladuje. Kląskanie językiem ze zmianą tempa.
Dziękuję za współpracę i wasze fotorelacje!!!!
List do rodziców
Temat tygodnia: PRACA ROLNIKA (30.03.2020r. -03.04.2020r.)
Tematy dni: Pracowity tydzień rolnika; Maszyny w gospodarstwie; Od buraka do lizaka; Jak powstaje chleb?; Robimy ciastka.
Drodzy Rodzice,
W tym tygodniu rozmawiamy na temat pracy rolnika. Omawiamy jego obowiązki w gospodarstwie wynikające z pory roku. Poznamy dawne i współczesne maszyny rolnicze. Dowiemy się, jak powstaje cukier oraz chleb. Uczymy się rozróżniać wybrane zboża, produkty pochodzenia zbożowego (kasze i płatki), a także wybrane rodzaje pieczywa. Na koniec wspólnie upieczemy zdrowe zbożowe ciasteczka. Ćwiczymy przeliczanie elementów w zakresie 8. Dokładamy i zabieramy elementy ze zbioru, tak aby została ich podana liczba.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Oglądanie i nazywanie różnych rodzajów pieczywa.
Wspólne przygotowanie i pieczenie ćiasteczek.
Zabawy w dokładanie elementów tak, by było ich 8, i odkładanie elementów tak, by zostało ich 8.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek i w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Czytanie książek – opowiadań i wierszy.
27.03.2020r. (piątek)
Ponieważ w tym tygodniu temat główny jest "Na wsi" proponuję następujące zadania:
W zagrodzie Małgosi – bajeczka ortofoniczna.
Rodzic czyta treść bajeczki, a dziecko naśladuje odgłosy zwierząt. Wieczorem w zagrodzie cioci Małgosi
Każde zwierzątko o jedzenie prosi.
Piesek szczeka: hau, hau, hau.
Kotek miauczy: miau, miau, miau.
Kura gdacze: kod, ko, da.
Kaczka kwacze: kwa, kwa, kwa.
Gąska gęga: gę, gę, gę.
Ona też chce najeść się.
Owca beczy: be, be, be.
Koza muczy: me, me, me.
Indor gulaga: gul, gul, gul.
Krowa ryczy: mu, mu, mu.
Konik parska: prr, prr, prr.
A pies warczy: wrr, wrr, wrr.
I tak gra orkiestra ta, aż Małgosia jeść im da.
2. Co nam dają zwierzęta? – zabawa dydaktyczna.
Dzieci losują z koszyka poszczególne produkty takie jak: mleko, ser, jajka, wełna, szynka, piórko. Rozpoznają je po dotyku, nazywają i odpowiadają na pytanie, od jakiego zwierzęcia pochodzi dany produkt.(można to robić w ciągu dnia np. w trakcie przygotowywania posiłków)
3. Dopowiedz i zrób – zabawa z rymami.
Rodzic mówi zdania, których zakończenia – słowa do rymu – dopowiadają dzieci. Dzieci wykonują czynność, o której jest mowa w zdaniu.
Powiedz: prosię i podrap się po … nosie.
Powiedz: koń i wyciągnij do mnie… dłoń.
Powiedz: krowy i dotknij palcem … głowy.
Powiedz: króliczki i nadmij … policzki.
Powiedz: kaczuszka i dotknij łokciem …brzuszka.
Powiedz: psy i klaśnij raz, dwa, …trzy.
- Stwórz improwizację ruchową do piosenki
lub
- instrumentację do piosenki wykorzystując nietypowe, „domowe” instrumenty /wg uznania i dostępnych środków/.
Wykonaj kartę pracy „Wiosenna matematyka”
Dorysuj tyle elementów, aby ich liczba była zgodna z podaną obok cyfrą.
3
8
4
6
25.03.2020r.
1. Proponujemę przeprowadzenie eksperymentu ,,Dlaczego warto myć ręce”?
Będzie to ciekawa forma aktywności, która pomoże zrozumieć czym są wirusy i jak możemy z nimi walczyć.
Do przeprowadzenia eksperymentu będziemy potrzebować: • miski,
• mleka,
• pieprzu czarnego mielonego,
• mydła w płynie.
Przebieg:
1.Do miski wlewamy niewielką ilość mleka.
2.Sypiemy czarny pieprz, który będzie pełnił rolę wirusów.
3.Zamaczamy palec w mleku.
4.Palec ,,mydlimy” mydłem w płynie i wkładamy go do mleka.
5.Obserwujemy zaistniałą reakcję chemiczną.
1. Założenie mini szklarni.
Potrzebne materiały: woreczek strunowy/ koszulka biurowa, nasiona fasoli, wata, woda, szablon "domku fasoli"
Postępowanie: Do woreczka strunowego wkładamy watę, zwilżamy ją wodą. Wkładamy kilka nasion fasoli. Zamknięty woreczek za pomocą taśmy klejącej mocujemy na szybie okna. Kolorujemy szablon domku. Z pomocą rodziców wycinamy jego środek. Przyklejamy szablon domku do woreczka z fasolką.
W nastepnych dniach obserwujemy rozwój fasolki. Rozmawiamy na temat warunków niezbędnych do rozwoju rośliny.
2. "Fasolkowe kształty"- układanie kształtu koła, trójkąta, kwadratu z nasion fasoli, ukladanie kompozycji wg własnej inwencji.
Jeżeli nie mają Państwo materiałów potrzebych do założenia mini szklarni, można przybliżyć dziecku proces rozwoju rośliny wykorzystując zasoby internetu.
Czekam na fotorelacje
Dziękuję za współpracę
24.03 2020 r.
Do Polski zaczyna zlatywać coraz więcej ptaków zwiastujących wiosnę.Bocian jest jednym z nich. Zachęcamy Was do wykonania pracy plastyczno-technicznej, która pojęć dotyczących położenia przedmiotów, a także usprawni umiejętność wykonywania czynności wg instrukcji. Po wykonaniu pracy zachęcam do dzielenia się waszymi pracami poprzez wysyłanie zdjęć. Mamy nadzieję, że poza bocianem, dołączą do nas inne ptaki zwiastujące wiosnę.Tu znajdziecie bociana z płatków kosmetycznych
Drodzy Rodzice, szlaczki literopodobne to idealny trening i zabawa oraz doskonalenie umiejętności grafomotorycznych dzieci, w tym właściwego uchwytu i nacisku narzędzia, a także wyrabianie prezycyzji ruchów ręki, dłoni i nadgarstka potrzebnych podczas pisania. Poniżej przykładowy link do samodzielnych ćwiczeń w domu! http://bystredziecko.pl/szlaczki-dla-dzieci/
Piosenka do posłuchania dla dzieci. Strona na yotubie
Zachęcam wszystkie dzieci do tworzenia prac plastycznych na dowolnie wybrane tematy, za pomocą Waszych ulubionych technik plastycznych. Stworzymy galerię waszych prac, która powstanie dzięki uprzejmości Waszych rodziców. Chętnych rodziców do współpracy proszę o przysyłanie prac na Messengera lub numer telefonu 798469836. Zachęcam, abyście nadawali tytuły Waszym pięknym wytworom wyobraźni.
Drodzy Rodzice! W związku z zawieszeniem zajęć dydaktyczno-wychowawczych oraz wprowadzeniem przez MEN obowiązku zdalnej pracy z uczniami z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, przekazuję informacje o dostępnych portalach internetowych zawierających treści religijne i katechezy.
Dla dzieci:
· Katecheza bp. Antoniego Długosza
· Filmy na kanale Kubuś i Tereska
· Filmy rysunkowe
· Mocni w Duchu dzieciom (każdego dnia o godzinie 11:00 nowy odcinek na YouTube)
· Bajka na Facebooku Papieskich Dzieł Misyjnych
· Gra interaktywna
· Droga Krzyżowa
· O Wielkim Poście
· O spowiedzi
· Katecheza
· Obrazek interaktywny
· Palestyna: miejsca i wydarzenia
· Wykaz pojęć związanych z Kościołem
· O Golgocie i Grobie Pańskim Obrazek interaktywny
· Puzzle
Już niebawem Pierwszy Dzień Wiosny . Ten dzień, każdego roku ,celebrowaliśmy poprzez wspólne zabawy, śpiew i taniec. Zachęcam serdecznie, aby w Waszych domach kontynuować nasze tradycje. Liczę na waszą kreatywność i wspanałe pomysły. Można uwiecznić wykonując zdjęcia i przesłać je dla wychowawcy.
Udanej zabawy.
Zachęcam Państwa do korzystania z propozycji zabaw i ćwiczeń dla dzieci.( Nie jest ona obowiązkowa).
Proszę o odwiedzenia strony Ministra Edukacji Narodowej gdzie spośród zadań dla 1-klasistów można dobrać treści odpowiednie dla starszaków(szczególnie dla dzieci 6-letnich).
Na swoim profilu facebook’owym udostępniam również ciekawe pomysły na pracę z dziećmi w domu. Ja też często korzystam z ich pomysłów w pracy z waszymi dziećmi.
Tematy dni: Wiosenne porządki w domu; Porządki w ogródku; Co się dzieje w szklarni; Co się dzieje w ptasich gniazdach – pracowite ptaki; Wiosna lubi zielone.
Drodzy Rodzice,
W tym tygodniu powinniśmy rozmawiać na temat wiosennych porządków. Poznać przedmioty, dzięki którym możemy posprzątać w domu, a także te, które pomogą w pracach porządkowych w ogrodzie. Dowiedzieć się, jak wyglądają popularne wiosenne ptaki: bocian, jaskółka, kukułka, skowronek. Podczas spacerów obserwować zachowanie ptaków, wypatrywać gniazd wśród gałęzi drzew.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Wspólne prace porządkowe w domu i ogrodzie.
Spacer, obserwowanie wiosennej przyrody, zachowania zwierząt.
Zabawy w przeliczanie, dokładanie do zbioru tylu elementów, by razem było 7;odkładanie ze zbioru elementów tak, by zostało ich 7.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek i w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Czytanie książek – opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek.
List do rodziców
Temat tygodnia: NA WSI
Tematy dni: W gospodarstwie; Zwierzęta w gospodarstwie; Od jajka do kury; Od krowy – nabiał; Przetwory z nabiału.
Drodzy Rodzice,
W przyszłym tygodniu powinniśmy rozmawialć a temat zwierząt mieszkających w gospodarstwie wiejskim. Uczyć się nazywać te zwierzęta i ich młode oraz nazywać pomieszczenia, w których mieszkają. Odkrywać ich zwyczaje i ulubione pokarmy. Dowiedzieć się, które zwierzęta wykluwają się z jajek. Przy okazji poznać budowę jajka. Rozmawiać na temat nabiału oraz jego przetworów – serów, jogurtów, kefirów. Poznać liczbę 8. Przeliczać elementy, dokładać i zabiearć elementy ze zbioru, tak aby została podana ich liczba. Uczyć się pisać cyfrę 8. Poznać literę j, J, jak jajo lub Janek. Uczyć się wysłuchiwać głoskę j na początku, w środku i na końcu podawanych wyrazów. Próbować czytać wyrazy złożone z poznanych liter: O, A, L, M, E, T, D, I, K, U, P, Y, B, N, S, R, J.
Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem.
Wycieczka na wieś, obserwacja zwierząt w gospodarstwie wiejskim, rozmowa na temat ich zwyczajów, pożywienia itp.
Oglądanie i nazywanie produktów nabiałowych.
Wspólne przygotowanie wiosennego twarożku z dodatkiem warzyw.
Zabawy w dokładanie elementów tak, by było ich 8, i odkładanie elementów tak, by zostało ich 8.
Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek i w wyszukiwanie w wyrazach poznanych liter.
Czytanie książek – opowiadań i wierszy.
Przewidywane osiągnięcia dziecka
MARZEC
Rodzaj aktywności
Przewidywane osiągnięcia
Dziecko:
Poziom umiejętności
P
PP
Językowo-literacka
i słuchowa
Wyjaśnia wieloznaczność pojęć;
+
Podaje rozwiązanie zagadki na podstawie treści;
+
Posługuje się pojęciami dotyczącymi określania wysokości;
+
Nazywa narzędzia wykorzystywane w pracy ogrodnika;
+
Odgrywa scenki rodzajowe;
+
Buduje dłuższą wypowiedź zdaniową na temat obrazka;
+
Swoimi słowami opowiada o wyglądzie wielkanocnego stołu;
+
Usprawnia aparat mowy w zabawach z zakresu gimnastyki buzi i języka;
+
Tworzy sztafetę głoskową (ostatnia głoska słowa jest pierwszą następnego);
+
Różnicuje głoski c i dz;
+
Czyta globalnie wyrazy: garnek, cebula, pisanki;
+
Zna litery g, G, c, C.
+
Społeczno-emocjonalna
i przyrodnicza
Zna ludowe zwyczaje wielkanocne swojego regionu;
+
Wskazuje elementy charakterystyczne dla świąt Wielkanocy i Bożego Narodzenia;
+
Określa cechy pogody w okresie przedwiośnia;
+
Wymienia oznaki wiosny;
+
Wyjaśnia znaczenie przysłowia „W marcu jak w garncu”;
+
Samodzielnie prowadzi kalendarz pogody;
+
Nazywa i wskazuje na obrazku niektóre ptaki, kwiaty wiosenne;
+
Wskazuje punkty usługowo-handlowe w najbliższej okolicy;
+
Wyjaśnia efekty doświadczenia;
+
Wymienia elementy potrzebne roślinom do życia i prawidłowego rozwoju;
+
Przygotowuje hodowlę roślin i rozsadę kwiatów według instrukcji N.;
+
Wykonuje prace porządkowe w ogródku przedszkolnym;
+
Nazywa i wskazuje części rośliny.
+
Matematyczna
Klasyfikuje przedmioty z uwzględnieniem części wspólnej zbiorów;
+
Posługuje się nazwami pór roku, dni tygodnia, miesięcy;
+
Posługuje się liczebnikami porządkowymi w zakresie 7 z uwzględnieniem kierunku liczenia;
+
Tworzy kalendarz pogody;
+
Manipuluje przedmiotami podczas dodawania i odejmowania;
+
Porządkuje zbiory według rosnącej lub malejącej liczby elementów;
+
Dobiera przeciwieństwa podczas zabawy z obrazkami;
+
Dokonuje pomiaru długości za pomocą dowolnej miarki (sznurek, tasiemka, patyk);
+
Posługuje się liczbami 1-7 do podpisywania liczebności zbiorów;
+
Manipuluje przedmiotami (dokładanie, odkładanie) i ustala wynik po zmianie;
+
Podejmuje próby rozwiązywania prostych zadań z treścią.
+
Plastyczno-techniczna
i grafomotoryczna
Wykonuje prace (składanie elementów i przyklejanie) według instrukcji z zachowaniem kolejności etapów;
+
Łączy za pomocą linii takie same układy szeregowe;
+
Komponuje obrazek z wykorzystaniem materiału przyrodniczego;
+
Lepi wskazane kształty z masy solnej;
+
Wykonuje według instrukcji ozdoby wielkanocne: pisanki, kurczaczki, itp.;
+
Rysuje po przerywanej linii z zachowaniem kierunku;
+
Odtwarza litery pisane: g, G, C, c po śladzie;
+
Odtwarza według wzoru litery pisane: g, G, C, c na kartce bez liniatury.
+
Muzyczna
Ilustruje muzykę klasyczną za pomocą improwizacji ruchowej;
+
Śpiewa piosenki „Liczenie kukułki”, „Polka Fasolka” i „Bajkowe pisanki” w grupie i indywidualnie;
+
Różnicuje wysokość dźwięków;
+
Doskonali koordynację ruchowo-słuchową podczas zabaw;
+
Śpiewa piosenki i przyśpiewki ludowe z różnych regionów;
+
Gra na dzwonkach diatonicznych;
+
Realizuje rytm piosenki w sposób określony przez N.
+
Ruchowo-zdrowotna
Współpracuje podczas zabawy ruchowej w parze;
+
Doskonali celność rzutu i równowagę;
+
Sprawnie pokonuje tor przeszkód;
+
Rozumie konieczność zdrowego odżywiania dla prawidłowego rozwoju;
+
Wykonuje samodzielnie zdrowe kanapki według instrukcji N.;
+
Wyjaśnia znaczenie porządku, czystości dla zdrowia.
+
KAŻDY PRZEDSZKOLAK O TYM WIE , JAK W PRZEDSZKOLU ZACHOWAĆ SIĘ.
ZASADY ZACHOWANIA SIĘ PODCZAS POSIŁKÓW
Przed posiłkiem myjemy ręce
Pamiętamy o właściwej postawie przy stoliku
Korzystamy ze sztućców w sposób kulturalny (tzn. nie bawimy się nimi, nie uderzamy o
stół itp.)
Kulturalnie spożywamy posiłek ( nie mlaskamy, nie rozmawiamy)
Potrawy, które dziecku nie smakują pozostawiamy na boku talerza
Po zakończeniu jedzenia w spokoju czekamy na pozostałe dzieci
Kończymy posiłek podziękowaniem
Wstajemy od stołu po cichu wsuwając krzesło
ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W ŁAZIENCE
Myjemy ręce z przestrzeganiem kolejnych etapów tej czynności
Samodzielnie myjemy twarz
Prawidłowo myjemy zęby wg kolejnych etapów
Utrzymujemy w czystości przybory do mycia zębów
Wyrabiamy nawyk mycia rąk przed każdym posiłkiem, po załatwianiu się, po przyjściu z placu zabaw
Potrafimy korzystać z mydła i papieru toaletowego
Korzystamy z toalety wyłącznie pojedynczo
Zawsze po sobie spłukujemy wodę w toalecie
ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W SZATNI
Ubieramy i rozbieramy się w wyznaczonym miejscu, spokojnie czekając na pomoc osoby dorosłej
Starannie układamy swoją odzież, buty ustawiamy równo na półce
Pamiętamy o kolejności zakładania odzieży przed wyjściem na powietrze (buty, sweter, szalik, kurtka, czapka, rękawiczki)
Po powrocie z placu, przed wejściem do budynku – otrzepujemy buty z piasku, błota, śniegu, a następnie wycieramy buty o wycieraczkę
Przy rozbieraniu się - pamiętamy o kolejności zdejmowania odzieży(odwrotnie niż przy ubieraniu).
Kulturalnie zachowujemy się w szatni - nie biegamy, nie krzyczymy, nie popychamy innych
Dbamy o własne rzeczy i nie narażamy ich na zagubienie
Pilnujemy rzeczy osobistych w czasie wycieczek, spacerów
ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W SALI ZABAW
Bawimy się zgodnie z innymi dziećmi - jesteśmy życzliwi, koleżeńscy, przyjacielscy
Respektujemy wspólnie ustalone zasady
Potrafimy czekać na swoją kolejkę podczas zabawy, wypowiedzi
Szanujemy cudzą własność
Do zabawy bierzemy zabawki z półki , a po skończonej zabawie
13. Obdarzamy uwagą dzieci i dorosłych, aby zrozumieć co mówią i czego oczekują
14. Sprzątamy po sobie i pomagamy innym w utrzymaniu porządku
ZASADY ZACHOWANIA NA PLACU ZABAW
Wychodzimy na plac z całą grupą, ustawieni parami i wracamy tak samo
Stawiamy się na sygnał zbiórki
Wiemy jak korzystać z zabawek i sprzętu zgodnie z ich przeznaczeniem i zasadami bezpieczeństwa
Nie oddalamy się z miejsca zabawy bez zgody i wiedzy nauczyciela
Rozróżniamy zabawy bezpieczne i niebezpieczne
Informujemy dorosłych o uszkodzonych zabawkach i sprzęcie
Zgłaszamy nauczycielowi zauważone niebezpieczeństwo, wszelkie dolegliwości i złe samopoczucie
Wiemy, że nie możemy samodzielnie opuszczać placu zabaw
Po skończonej zabawie zabawki i sprzęt sportowy odkładamy na miejsce
Dzieci nieustannie podlegają ocenie, zarówno ze strony rodziców jak i wychowawców. System kar i nagród jest nieodzowny w wychowaniu małego człowieka. Ma charakter bodźca, który ma na celu zmobilizować dziecko do właściwych zachowań. Nagradzanie i karanie ma także wywołać w dziecku refleksję na temat swojego zachowania, co prowadzi do ułatwienia samokierowania swoim zachowaniem. Nagradzanie ma charakter wzmacniający pożądane zachowania i dlatego też powinno się stosować system nagród częściej niż system kar. Warto także stosować metodę karania na zasadzie odebrania nagrody. Także uznanie i akceptacja mobilizują do dalszych wysiłków. W naszym przedszkolu obowiązują zasady, które wprowadziliśmy wspólnie z dziećmi na zasadzie zawarcia „Kontraktu Grupowego”, który zawiera umowne pożądane zachowania. Wprowadzając także normy zachowań: w szatni, łazience, w sali, na placu zabaw, przy posiłku możemy respektować właściwe zachowania.
Formy nagradzania zachowań dziecięcych:
pochwała wobec grupy
pochwała indywidualna
pochwała przed rodzicami
atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie według pomysłu dzieci
darzenie dziecka szczególnym zaufaniem np. zwiększając zakres jego samodzielności
tablica motywacyjna
dostęp do atrakcyjnej zabawki
Nagradzamy za:
przestrzeganie ustalonych wspólnie umów i zasad panujących w przedszkolu
trud i wysiłek włożony w wykonanie zadania
wywiązywanie się z podjętych obowiązków dyżurnego
bezinteresowną pomoc wobec innych
stosowanie zasad ochrony przyrody
Pamiętamy o normach postępowania jak i o konsekwencjach w przypadku niepodporządkowania się do ustalonych zasad.
Formy reagowania na niepoprawne zachowania dziecięce:
zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji,
upomnienie słowne (przypomnienie obowiązujących zasad )
rozmowa – przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do autorefleksji)
wyrażenie przez nauczyciela smutku i nie zadowolenia z powodu zachowania dziecka
odsunięcie na krótki czas od zabawy
kącik „wyciszający”
poinformowanie rodziców o przewinieniu
Niepoprawne zachowania dziecięce to:
nieprzestrzeganie ustalonych norm i zasad współżycia w grupie i przedszkolu
stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu własnemu i innych
zachowania agresywne
niszczenie wytworów pracy innych, ich własności
celowe nie wywiązanie się z podjętych obowiązków
Program edukacji antytytoniowej "Czyste powietrze wokół nas"
List do rodziców
Szanowni Rodzice!
Zdrowie naszych dzieci jest dla każdego z nas najważniejszą sprawą. Dbamy o to, aby zapewnić dzieciom jak najlepsze warunki dla harmonijnego rozwoju. Na zdrowie ma wpływ wiele czynników: opieka zdrowotna, czynniki genetyczne, środowisko fizyczne i społeczne, a przede wszystkim styl życia i zachowania prozdrowotne (tj. aktywność fizyczna, racjonalne żywienie, utrzymywanie czystości ciała i otoczenia, zachowanie bezpieczeństwa, utrzymywanie właściwych relacji między ludźmi, a także nie używanie środków psychoaktywnych). Kształtowanie prawidłowych postaw zdrowotnych wśród dzieci jest najskuteczniejszym działaniem w profilaktyce palenia tytoniu.
Palenie tytoniu jest zjawiskiem powszechnym i stanowi jedną z głównych przyczyn umieralności w wieku dorosłym. Dlatego, aby zmniejszyć rozmiar tej epidemii, należy już od najmłodszych lat prowadzić wśród dzieci edukację antytytoniową.
Badania psychospołecznych uwarunkowań palenia tytoniu duże znaczenie przypisują środowisku rodzinnemu, w jakim wzrastają dzieci. Nie ulega wątpliwości, że pierwszym środowiskiem rozwojowym i wychowawczym dziecka jest rodzina, która kształtuje wzory zachowań w odniesieniu do nałogu palenia tytoniu. Ponadto prawdopodobieństwo palenia przez dzieci wzrasta, gdy palą rodzice lub starsze rodzeństwo, a także wówczas, gdy rodzice przejawiają tolerancję wobec prób palenia przez ich dzieci.
Biorąc pod uwagę fizjologię rozwoju psychoemocjonalnego dziecka, współczesną wiedzę na temat uwarunkowań procesu uzależnienia się od tytoniu przez dzieci oraz epidemiologię palenia tytoniu w wieku rozwojowym, zasadnym jest przeprowadzenie wśród dzieci w wieku przedszkolnym programu profilaktyki antytytoniowej. Jest to wiek, w którym kształtują się postawy wobec tytoniu u dzieci często stykających się z osobami palącymi.
W związku z powyższym serdecznie zapraszamy do aktywnego udziału w przedszkolnej antytytoniowej edukacji. Program profilaktyki tytoniowej pt. „Czyste powietrze wokół nas” ukierunkowany jest na wdrażanie dzieci do podejmowania świadomych wyborów, kształtowanie prozdrowotnych postaw wobec zjawiska palenia tytoniu.
Program składa się z pięciu zajęć:
1. Wycieczka – podczas której dzieci będą obserwowały różne źródła dymu.
Szanowni Rodzice! Wysłuchajcie uważnie Waszych dzieci, porozmawiajcie chwilę, podzielcie się swoimi uwagami na temat otaczającego Was środowiska. Pomóżcie dziecku znaleźć i powycinać z gazet ilustracje z obiektami, z których wydobywa się dym.
2. Co i dlaczego dymi? – dzieci opowiedzą o różnych źródłach dymu, przyczynach wydobywania się dymów.
Szanowni Rodzice! Wasze dzieci na pewno pochwalą się wiedzą na temat tego, co i dlaczego dymi. Opowiedzą, jak wspólnie z innymi robiło gazetkę na ścianie z prac plastycznych lub kącik antytytoniowy. W tym dniu przyniosą jeszcze jedną ważną informację: „papieros dymi, gdyż spala się w nim tytoń, zaś palenie tytoniu niczemu nie służy i szkodzi zarówno temu, kto pali, jak również osobom wdychającym dym”.
3. Jak się czuję, kiedy dymi papieros? – dzieci dowiedzą się o szkodliwości dymu tytoniowego.
Szanowni Rodzice! Wysłuchajcie spokojnie wrażeń Waszego dziecka z ćwiczeń oddechowych, zapytajcie, jakim powietrzem lubi oddychać. Dziecko na pewno będzie opowiadało lub pokazywało jak się czują lub zachowują zwierzęta i kwiaty oddychające zanieczyszczonym powietrzem. Z przedszkola z pewnością przyniesie portret dinozaura Danusia. Zachęcajcie do działania i opowiadania.
4. Co się dzieje, gdy ludzie palą papierosy? – dzieci dowiedzą się o skutkach palenia tytoniu i o szkodliwości biernej ekspozycji na dym tytoniowy.
Szanowni Rodzice! Wasze dzieci nauczyły się piosenki o Danusiu, z pewnością będą chciały Wam ją zaśpiewać. Poświęćcie im trochę czasu, posłuchajcie, co mają Wam do powiedzenia.
5. Jak unikać dymu tytoniowego? – dzieci dowiedzą się, w jakich miejscach mogą być narażone na dym tytoniowy i jak w tej sytuacji mogą się zachować.
Szanowni Rodzice! Wspierajcie Wasze dzieci, gdy będą się bronić przed wdychaniem dymu tytoniowego i narysują, bądź umieszczą w swoim pokoju znak zakazu palenia. Nie złościcie się na nie. Wasze dzieci mają prawo decydować, co się wokół nich dzieje. W naszym programie nie występujemy przeciwko Wam, nie pada ani jedno zdanie dyskryminujące palących rodziców. Chcemy natomiast wdrożyć Wasze dzieci do podejmowania świadomych wyborów wobec palenia tytoniu. Dlatego ważna jest Wasza współpraca z wychowawcą przedszkolnym dziecka. To on udzieli Wam szczegółowych informacji i wskazówek w zakresie realizacji przedszkolnej edukacji antytytoniowej, do której serdecznie zapraszamy.
Szanowni Rodzice, pamiętajcie, że programy profilaktyczne realizowane w przedszkolach, a później w szkołach to nie wszystko! W dużej mierze to od Was zależy, czy Wasze dzieci będą miały w przyszłości problem z zażywaniem substancji psychoaktywnych, czy też nie.
Dlatego pamiętajcie, aby:
- pokazać dobry przykład swoim zachowaniem,
- spędzać z dzieckiem dużo czasu - jednak nie ilość a jakość się liczy!
- umieć słuchać uważnie tego, co ma do powiedzenia dziecko,
- rozmawiać z dzieckiem o świecie, nawet na trudne tematy,
- ustalać ścisłe reguły dotyczące palenia i picia w domu,
- prowadzić wraz z dzieckiem ocenę tego, co oferują media, ponieważ środki masowego przekazu (reklamy, filmy) są dla dzieci głównym źródłem informacji na temat picia alkoholu, palenia papierosów i używania narkotyków,
- pomagać dzieciom w kształtowaniu pozytywnego wizerunku własnej osoby poprzez zachęcenie do pracy nad sobą oraz unikanie porównywania ich z innymi. Negatywne wyobrażenie o sobie sprzyja używaniu środków psychoaktywnych, pozytywny stosunek do własnej osoby uodparnia na presję społeczną, - zachętach dziecko do aktywnego i twórczego spędzania wolnego czasu.
Szanowni Rodzice, w przedszkolu uzyskacie adresy placówek zajmujących się profilaktyką i terapią uzależnień odtytoniowych w Waszym regionie.
RODZICE
Jest czas na myślenie o niemowlęciu, które ma się pojawić w rodzinie, i czas na marzenia na kogo to dziecko wyrośnie.
Jest czas na nocne karmienie dziecka, na uśmierzanie jego bólu, na zdobywanie jego uśmiechów, na podziwianie go i zachwycanie się tym, kim w rzeczywistości jest: na początku w pełni zależną od nas istotą, ale później, z każdym samodzielnie stawianym krokiem, coraz bardziej niezależną.
Uczucie, jakim swoje dziecko obdarzacie, jest odzwierciedleniem waszej radości z jego istnienia.
Jest czas na opowiadanie mu najpiękniejszych historii lub wymyślanie absurdalnych opowieści, pozostawiając na boku codzienne trudności i problemy.
I jest czas, aby zabrać malca do parku, pobiegać razem i pobawić się, aby coś mu narysować, aby odnaleźć gniazdo pośród drzew lub nazbierać kamyków.
Pamiętajcie jednak, że ten czas jest w gruncie rzeczy krótki i szybko upływa.
Jest czas na śpiewy, które zastąpią ciągłe pouczanie, na uśmiechy zamiast marszczenia brwi, na zwierzanie się z sekrecików, na wspólne oglądanie zdjęć.
Jest czas na odpowiadanie na wszystkie pytania, zanim nadejdzie chwila, kiedy dziecko nie będzie chciało słuchać odpowiedzi i tłumaczeń, że należy kłaść każdą rzecz na swoje miejsce.
Ten czas mija szybko, cieszcie się każdą chwilą, bo dzieci nie czekają.
Jest czas na uważne słuchanie długich opowieści, co się wydarzyło każdego dnia, na uczenie ich bycia niezależnymi, odpowiedzialnymi i uprzejmymi, ale też nadejdzie czas, kiedy trzeba pozwolić im odejść. Wybrać własną drogę życia.
Dom może poczekać , praca może poczekać, ale dzieci nie. Jeśli dzisiaj skierujesz swoją uwagę na potrzeby dziecka, unikniesz trudności jutro.
Nadejdzie czas, kiedy drzwi nie zamkną się gwałtownie, a na podłodze nie będą leżały porozrzucane zabawki, nie pozostaną ślady palców na ścianach ani nawet rysunki na lodówce. Wówczas spojrzysz wstecz i zobaczysz, że nie zmarnowałaś/eś ani sekundy. Że twój syn czy twoja córka jest po prostu, dobrym człowiekiem.
Nie ma lepszej kariery, ani pilniejszej pracy, niż radosne zaakceptowanie daru, jakim jest bycie RODZICEM.
Cierpliwy tata, cierpliwa mama….. cierpliwe dziecko- wskazówki dla rodziców.
Zanim zaczniesz uczyć swojego malca cierpliwości, przyjrzyj się sobie. Czy potrafisz cierpliwe poczekać, aż skończy się zdanie, nawet wtedy , gdy twoja pociecha mówi wolno, nie zawsze na temat i gubi wątki po drodze? A gdy wycinanie, sklejanie, lepienie nie wychodzi malcowi, wystarcza Ci cierpliwości, by nie dokończyć za niego? A ubieranie, jedzenie…? Dajesz szansę, by choć wolno i czasem niezdarnie, ale samodzielnie zjadło, ubrało się, umyło…?
Dziecko uczy się wielu rzeczy, naśladując rodziców. Jeśli będziesz konsekwentnie przestrzegał narzuconych sobie zasad, spokojnie czekał i nie pospieszał wciąż swojego dziecka, szybciej nauczysz go bycia cierpliwym. Dobry przykład to jednak za mało. Cierpliwości możesz uczyć, wymagając od dziecka określonych zachowań w określonych sytuacjach. Pokazując te sytuacje i wymagając od malca, by podporządkował się zasadom, które w jego życie wprowadzasz.
Bądź stanowczy, konsekwentny, ale nie zapomnij też o tym, że pochwały i nagrody zachęcają do powtarzania zachowań pożądanych, a kary, choć eliminują te niepożądane, to jednak na krótko. Chwal więc malca, gdy cierpliwie czeka na swój rzut kostką przy grze planszowej i nie przepycha się w kolejce do ulubionej zjeżdżalni, mimo że koledzy to robią i dzięki temu więcej razy udaje im się zjechać.
Rady, które pomogą Ci wychować malca na cierpliwego człowieka
Domagaj się, by zadania były zawsze kończone, niezależnie od tego, czy wciąż są dla dziecka interesujące czy zaczęły je nudzić. Jeśli układacie puzzle, nie zgadzaj się na układanie następnych, dopóki poprzednie nie będą skończone. Rysowanie, wycinanie, malowanie – każda pracę kończymy i podziwiamy, bo choć podziwiać ją można na etapach tworzenia, to jednak zachwyt nad skończonym dziełem to coś zupełnie innego.
Podczas wspólnych posiłków nie wyróżniaj dziecka, nakładając mu jedzenie na talerz zawsze w pierwszej kolejności. Znany argument, że obiad wystygnie, wcale nie jest najważniejszy. Włóż babci na talerz, bo jest najstarsza w rodzinie i dopiero potem dziecku, wyjaśniając, dlaczego w tej kolejności.
Gdy częstujesz przybyłych do domu gości słodyczami, dbaj o to , by to oni częstowali się mini przed domownikami (w tym również przed twoją pociechą).
Podczas kinderbali, towarzyskich spotkań w Twoim domu, traktuj inne dzieci jak gości i pozwalaj im korzystać z zasad pierwszeństwa- pierwsze usiądą przy stole, jako pierwsze zostaną obsłużone itp.
Jeśli dziecko ma brata i siostrę, dbaj o to, by twoja pociecha przestrzegała ustalonych w domu zasad- ten bawi się zabawką, kto pierwszy zabawę rozpocznie, tę bajkę oglądacie, którą wspólnie wybraliście, niezależnie od tego, czy dziecko zmieniło zdanie, czy nie (rodzeństwo pozostaje przy wcześniejszym ustaleniu).
Bądź konsekwentny i stanowczy- jeśli zaplanujecie, że na lody idziecie w niedzielę, to nie wybierajcie się w sobotę wyłącznie dlatego, że dziecko marudzi.
Zapowiedziałeś prezent z okazji imienin, urodzin, gwiazdki… dziecko wie, że prezent już kupiłeś, ma pewność, że przeznaczony jest dla niego, prosi więc o wcześniejsze wręczenie. Nie zgadzaj się. Tłumacz dlaczego i wytrwaj w postanowieniu.
Baw się w odraczanie różnych rzeczy: „ na basen pójdziemy…, gdy odwiedzimy…”. Planuj, zapowiadaj i trzymaj się terminów wcześniej ustalonych.
Rady dla rodziców „Jak rozwijać samodzielność dziecka?"
Stwórz takie warunki, które będą pozwalały dziecku osiągnąć niezależność od ciebie i innych dorosłych.
Dążenie do samodzielności jest jedną z ważniejszych potrzeb rozwojowych człowieka, a jej nauka zaczyna się we wczesnym dzieciństwie, kiedy dziecko podejmuje różne próby, zdobywając doświadczenia i opanowując nowe umiejętności.
Nie wyręczaj dziecka, pozwalaj mu na odkrywanie własnych możliwości i ograniczeń, aby dobrze rozumiało samego siebie i otaczający je świat. Nie mów, że jest za malutkie więc: nauczy się później; to jest dla niego za trudne; jak ja to zrobię to będzie lepiej i szybciej...
Włączaj dziecko w codzienne czynności domowe, np. przygotuj z nim posiłki, zachęcaj do pomocy w utrzymaniu porządku, włączaj w proces ustalania sposobu spędzania wolnego czasu przez członków rodziny. Ustal z dzieckiem jego obowiązki domowe o stopniu trudności dostosowanym do jego możliwości.
Daj swobodę, pozwalaj popełniać błędy, ufaj w jego możliwości.
Zachęcaj dziecko do podejmowania decyzji i rozwiązywania problemów (adekwatnych do jego możliwości rozwojowych) zarówno w zabawie, np. W co się bawić? Czym się bawić? Z kim się bawić?, jak i w codziennych życiowych czynnościach, np. Które spodnie założyć? Co zjeść: kanapkę czy jogurt? Jak spędzić czas: budować z klocków czy poczytać książkę?
Okaż szacunek dla dziecięcych zmagań i trudu jaki wkłada np. w samodzielne ubieranie się, utrzymanie porządku wśród zabawek, czy jedzenie. Dyskretnie obserwuj, jak sobie radzi z tymi czynnościami, pomagaj tylko wtedy, gdy zachodzi taka potrzeba (w przypadku nieudanych prób).
Obserwuj i nazywaj to co udało się dziecku zrobić samodzielnie.
Doceniaj każdy wysiłek jaki podejmuje, zwracaj uwagę, jakie ma to znaczenie i dla niego i dla ciebie (Jestem dumna, że potrafisz... Cieszę się, że ci się udało... Wierzę, że poradzisz sobie z tym też jutro w przedszkolu.)
Nie zadawaj zbyt wielu pytań, nie spiesz się z dawaniem odpowiedzi i gotowym rozwiązaniem kiedy dziecko rozwiązuje jakiś problem.
Zapytaj je co o tym myśli, zachęć do korzystania z cudzych doświadczeń np. twoich, starszego rodzeństwa, kolegów z przedszkola (np. Pamiętasz, jak tata łączył te klocki? Jak myślisz, czy można do tego wykorzystać sposób, który pokazywał ci Maciek?)
Wspieraj dziecko w sytuacji porażek i ucz aktywnego ich pokonywania.
Informuj, że jesteś dumny z jego pracy i wysiłku, a w sytuacjach niepowodzeń namawiaj do kolejnych prób. Doceniaj inicjatywę, a nie efekty działań (Widzę, że wiele trudu włożyłeś w zawiązanie sznurowadeł na kokardkę. Cieszę się, że udało ci się zrobić pierwszy węzełek. Nad kokardką trzeba jeszcze popracować)
Daj dziecku czas, okazuj cierpliwość, nie irytuj się, gdy zmaga się z jakąś czynnością.
Osiąganiu czynności może towarzyszyć również nieporządek (np. podczas jedzenia), ale to nie oznacza, że trzeba dziecko wyręczyć i pozbawić satysfakcji, że poradziło sobie samo.
Dziecko usamodzielniając się zdobywa cenną umiejętność niezależnego myślenia i buduje wysokie poczucie własnej wartości.
Nadmierne uzależnienie od dorosłych utrudnia mu adaptację do nowych warunków, zaburza funkcjonowanie w środowisku rówieśników, hamuje odwagę, zaradność życiową, dociekliwość i ciekawość poznawczą.
Opracowała: Dorota Lubocka
Bibliografia:
D. Waloszek, „Rola zadań w wychowaniu dzieci w wieku przedszkolnym", Zielona Góra 2003
J. Friedl, „Moje dziecko idzie do przedszkola", Kielce 2001
K. Kuszak, „Formy samodzielności dzieci", Wychowanie w przedszkolu 2006, nr 4
A. Mikler- Chwastek, „Jak rozwijać samodzielność dziecka?, Wychowanie w przedszkolu 2012, nr 9
J. Korczak
Prośba Twojego Dziecka
Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.
Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga !
Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.
Nie bój się miłości. Nigdy.
RADY DLA RODZICÓW
PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNA
Mamo, tato jestem jeszcze mały, ale mogę Wam pomóc w sytuacji wypadku. Dlatego proszę Was o to, byście:
Przygotowali mi listę podstawowych informacji (imię i nazwisko, adres, numery telefonów alarmowych, numery telefonów do Was) i powiesili ją w widocznym miejscu. Pomóżcie mi utrwalić te informacje.
Pomagali mi w nabywaniu prawidłowych nawyków: przechodźcie na zielonym świetle, po pasach, myjcie ręce przed każdym posiłkiem, zawsze zapinajcie pasy, nie zbliżajcie się do obcych zwierząt. Patrzę na Was i uczę się od Was.
Podczas opatrywania moich ran opisywali mi to, co robicie – dzięki temu zapamiętuję nazwy potrzebnych wtedy przedmiotów oraz utrwalam sobie, co należy robić.
nauczyli mnie korzystać z telefonu. Poćwiczmy rozmowę np. ze szpitalem, policją, żebym wiedział, co wtedy powiedzieć. Niech telefon będzie zawsze w tym samym miejscu.
Umieścili podstawową apteczkę w zasięgu moich rąk. Woda utleniona, plaster, gaza – gdy obetrę sobie kolana, będę już wiedział, gdzie szukać pomocy.
Pochowali wszelkie niebezpieczne substancje. Powiedzcie mi, co mogę robić sam (np. przyklejanie plastra), a do czego potrzebuje Waszej pomocy (np. zażywanie leków).
Rozmawiali ze mną o ewentualnych skutkach moich zachowań. Same zakazy nie nauczą mnie niczego, bo nie będę wiedział, dlaczego nie mogę/ nie powinienem czegoś robić.
Zachowali spokój w sytuacji niebezpiecznej. Dzięki temu ja będę spokojny.
Przypominali mi o prawidłowym zachowaniu na placu zabaw,
w przedszkolu, w domu. Ja to wiem, ale często zapominam.
Co jakiś czas powtarzali ze mną ćwiczenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy, których nauczyłem się w przedszkolu. Dzięki temu nie zapomnę, jak pomóc komuś w sytuacji nagłego wypadku, a i Wy utrwalicie sobie zasady pierwszej pomocy przedmedycznej.
Źródło: Doradca Nauczyciela Przedszkola. Wyd. Forum
